سنگینی فشار آوارگان بر شهرهای سویدن

روزی که نخستین گروه آوارگان به نخستین کمپ تاسیس شده در دوردست ترین منطقه روستایی جنوب سویدن رسید، یک نامه از سوی یک سازمان نئونازی به صندوق های پستی باشندگان این محله انداخته شد. این کمپ آوارگان از چندین خیمه تشکیل شده است.

در این نامه آمده است: «این منطقه حوزه ناسیونال سوسیالیست اعلام می شود... یعنی این که این جا حرکت مقاومت شمالی تاسیس شده و یا در حال تاسیس شدن است».

از زمانی که در ماه اکتوبر اعلام شد در این منطقه که در امتداد جاده قرار دارد، به 350 آواره جای داده می شود، این سومین نامه ای است که باشندگان منطقه دریافت کرده اند.

کارین فروید، خانمی که چندی پیش از شهر لوند به منطقه روینگ بی کوچ کشی کرده است، متن این نامه ها را «احمقانه» خواند و گفت: «آن طور که من حس می کنم، بیشتر مردم این قریه نظر مثبتی (نسبت به کمپ آوارگان) دارند». اما شواهد نشان می دهد که این گفته بیشتر از این که حقیقت داشته باشد، آرزوی او است.

سویدنی های تحصیل کرده از طبقه متوسط مانند خانم فروید که کارمند یک شرکت نرم افزار است، از سیاست قدیمی درهای باز به روی پناهجویان حمایت می کنند. اما حکومت سویدن در حال حاضر به طور قابل ملاحظه ای در حال محدودیت قوانین پناهجویی در این کشور است.

نظرخواهی ها نشان می دهد که شمار بی سابقه 163 هزار پناهجویی که در سال 2015 به سویدن رسیده، - یک پناهجو در برابر 60 سویدنی - باعث نگرانی اقشار دیگر جامعه سویدن شده است. طبق اطلاعات «سیفو»، بزرگترین شرکت تحقیقی نظرخواهی عمومی در سویدن، میزان حمایت از حزب دموکرات های سویدن که ضد مهاجرت است، از 12.9 درصد در زمان آخرین انتخابات به 19 درصد در حال حاضر افزایش صعودی داشته است.

دو باشنده محلی هم که به دنبال فرزندانشان به مکتب آمده اند، جزو حامیان این کمپ به شمار نمی آیند. این مکتب در امتداد جاده ای است که خانه خانم فروید آن جا قرار دارد.

مردی که در این بعد از ظهر زمستانی تاریک به دنبال دخترش به مکتب آمده است، اذعان کرد که به حزب دموکرات های سویدن رای می دهد. او گفت: «بیرون کردن مردم از خیمه ها در خاورمیانه و جای دادن به آن ها در خیمه ها این جا در سویدن دیوانگی است». این باشنده محلی ادامه می دهد: «بسیاری از مردم این قریه هم همین حس را دارند، اما چیزی نمی گویند. چون در آن صورت همه خواهند گفت که آن ها نژاد پرست هستند. من می توانم بگویم که دست کم دو سوم (با تاسیس این کمپ) مخالف هستند».

زنی که به دنبال دخترش به مکتب آمده است، هنگامی که نظرش راجع به آوارگانی پرسیده می شود که آن روز رسیده اند، با نگرانی نگاه می کند و محتاطانه می گوید: «می گویند که قرار است این جا فقط مردها زندگی کنند. کسی نمی داند که آیا آن ها مشکل روحی دارند یا نه. ممکن است که آن ها آدم های خطرناکی باشند».

راست گرایان از افزایش شمار آوارگان نفع می برند

آن چه که تا به حال در روینگ بی در ضدیت با پناهجویان رخ داده، در حد نامه نگاری بوده است. اما در جاهای دیگر بر مراکز پناهجویان با مواد آتش زا حمله شده است.

طبق گزارش ها در سال گذشته بیش از 50 مورد آتش سوزی عمدی در سویدن انجام شده است. روزنامه ضد افراطی «ایکسپو» از آن به حیث «شدیدترین موج حملات علیه مراکز پناهجویان تا به حال» نام برده است.

در ماه اکتوبر در ناحیه هِسله هُلم که در شمال روینگ بی قرار دارد، ساختمانی که قرار بود از آن به حیث مرکز پناهجویان استفاده شود، به آتش کشیده شد.

پاتریک یون سون، که رهبری حزب دموکرات های سویدن در این ناحیه را به عهده دارد، گفت که عاملان این حملات با مواد آتش زا «احمق هایی هستند که باید به زندان انداخته شوند» اما او افزود که بخشی از تقصیر متوجه حکومت سویدن است. یون سون گفت: «وقتی که سیاستمداران حرف مردم را نشوند، در جامعه تشنج ایجاد می شود. مردم نگران می شوند و کارهای خیلی احمقانه ای می کنند».

این رئیس محلی دموکرات های سویدن گفت که بحران آوارگان باعث شده که حزب اش از سوسیال دموکرات ها که بر سر قدرت هستند و حزب لیبرال های محافظه کار در شهر پیشی بگیرد.

یونسون در ادامه گفت: «من 100 درصد مطمئن هستم که ما در هِسلِه هُلم، بزرگترین حزب خواهیم بود، اگر در انتخابات سال 2018 اتفاق غیرمنتظره ای نیافتد...من فکر می کنم که 35 درصد از 40 درصد آرا از آن ما است».

او در ادامه گفت که مردم محلی از این هراس دارند که هزینه رسیدگی به موج آوارگان در سال روان به وخامت اجتناب ناپذیر استنداردهای رفاه اجتماعی در سال روان بیانجامد: «ما برای مکاتب پول نداریم، برای رسیدگی به سالمندان پول نداریم. رئیس مدیریت ناحیه گفته است که فقط در هسله هولم تازه ترین موج آوارگان 300 میلیون کرون (33 میلیون یورو) هزینه داشته است».

تلاش برای مدیریت هجوم آوارگان

در ماه نومبر، حکومت مرکزی سویدن به هسله هولم مبلغ اضافی 69.8 میلیون کرون پرداخت کرد تا این شهر بتواند بر مشکلات ناشی از سرازیری شدید آوارگان غلبه کند. این مبلغ بخشی از 8.3 میلیارد کرونی است که به ناحیه های سرتاسر کشور پرداخت شده است.

اما جِنی کارل بُم، هماهنگ کننده آوارگان برای ناحیه هسله هولم اذعان دارد که با وجود همه این کمک ها آن ها با مشکلات دست و پنجه نرم می کنند: «دیگر توانی برای مردم نمانده است، ما در رسیدگی به این تعداد زیاد اطفال درمانده شده ایم...نه ما و نه اداره مهاجرت آمادگی این را نداشتیم».

خانم انا گوتلر که مسئول پیداکردن جای خالی در مکاتب برای 570 جوان و نوجوانی است که در سال روان به این ناحیه رسیده اند، گفت که به طور فزاینده ای مجبور شده از معلمانی استفاده کند که شایستگی لازم را ندارند. به گفته خانم گوتلر پرستاران مکتب وقت کافی برای بررسی این که آیا همه تازه واردان واکسین شده اند یا نه، ندارند. او گفت: «در عرض دقیقا یک ماه از اواسط اکتوبر تا اواسط نومبر، سه صنف به مکتب ابتدایی افزوده شده است که واقعا بسیار زیاد است».

خانم گوتلَر افزود: «جاهایی است که شمار شاگردان صنف به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است. برخی اوقات شاگردان مجبور شده اند پیش از آغاز مکتب انتظار بکشند که این وضعیت اصلا خوشایند نیست».

کودکان، پناهجوی امروز منابع فردا

حدود 50 تازه وارد در میان آن هایی هستند که در انتظار ورود به «مرکز جوانان» هسله هُلم بوده اند. به این جا تازه واردانی که سن شان بین 16 و 20 سال است، فرستاده می شوند تا برای ورود به مکتب متوسطه آماده گردند.

این مرکز از کلاس های درس در یک مکتب مجاور استفاده می کند و به ساختمان همجوار آن تبدیل شده است. اما پِر نیلسون، مدیر این مرکز گفت که برای مدت زیادی دیگر جای خالی نخواهد داشت.

آقای نیلسون درباره پناهجویان جوان و نوجوان گفت: «برخی به تحصیل در دانشگاه آغاز کرده اند، برخی دیگر هیچگاه به مکتب نرفته اند...» و در بین این دو دسته همه نوع آدم با درجات مختلف تحصیلی وجود دارد. با وجود این، او رسیدگی به این جوانان را به عنوان یک چالش نمی بیند.

او می گوید: «برخی از آن ها بسیار هوشمند هستند. ما پسر جوانی را داشتیم که در این تابستان آمد و من فکر می کنم فقط دو سال در مکتب بوده است و در راه آمدن به این جا پیش خودش پنج زبان آموخته است. وقتی که این پسر جوان به نزد ما آمد، فقط هفت ماه از آمدنش به سویدن می گذشت و او بسیار به خوبی سویدنی حرف می زد. این جوان پناهجو می خواهد داکتر دندان بشود».

این مدیر مکتب افزود: «من نگران نیستم، به خاطر این اطفال که اصلا نگران نیستم...اگر ما شرایط مساعد آموزشی را برای آن ها فراهم کنیم، آن ها می توانند (در آینده) منابع ما باشند. من حالا به آن ها اندکی کمک می کنم و وقتی که من به سن تقاعد رسیدم، نوبت آن ها است که به من کمک کنند».

سیستم سخاوتمندانه رفاه اجتماعی در سویدن و مالیه های بسیار بالا براساس این منطق پایه گذاری شده است. اما این که این سیستم با سرازیری شدید تازه واردان تحصیل نکرده سازگاری دارد، در دهه های آینده معلوم خواهد شد.