مايک ملت استيم! ، شعاري که به وحدت مجدد واقعي آلمان تمام شد

اما روند بهم پيوستن جمهوري آلمان فدرال يا آلمان غربي با جمهوري آلمان دموکراتيک، يا آلمان شرقي، قبل از اين تاريخ شروع شده بود. در آنزمان اصلاً سخن از قرارداد و يا توافقي در ميان نبود. اينکه در نتيجه دو آلمان بهم وحدت کردند، براي بسياري از مردم غيرمترقب بود.

زمانيکه رونالد ريگن رئيس جمهور وقت ايالات متحدۀ امريکا در سال 1987 از شهر "به ديوار کشيده شدۀ" برلين ديدن ميکرد، تقريباً چهار دهه از تجزيۀ آلمان گذشته بود. ريگن در آنزمان گفت:

"آقاي گورباچف، اين ديوار را از بين ببريد."

اين سخن به وجد آورنده بود، اما اميدواري نمي بخشيد. گرچه در اروپاي شرقي، در کشور هاي همجوار آلمان دموکراتيک و بويژه در اتحاد شوروي، حرکت هاي دموکراتيک و فعاليت هاي سياسي از مدت زيادي آزاد گذاشته شده بود، با آنهم اريش هونيکر رئيس حزب واحد سوسياليستي آلمان دموکراتيک از پذيرفتن طرح "پيريسترويکا يا بازسازي" گورباچف خودداري ميکرد. هونيکر در جنوري سال 1989 چنين تهديد کرد:

"اين ديوار 50 سال و 100 سال ديگر هم پابرجا باقي خواهد ماند، تا زمانيکه دلايل موجود براي آن از بين نروند!"

در آن سال تنها 3 درصد مردم آلمان غربي بدين باور بودند که وحدت دوبارۀ آلمان در زنده گي خواهند ديد. اما پس از آن موج هاي سفر به خارج و تظاهرات پيهم در جاده ها رهبري آلمان دموکراتيک را تحت فشار قرار داد. اين رهبري در آغاز ماه نومبر با يک تصميم عجولانه آزادي سفر را محدود ساخت. گونتر شابوفسکي عضو بيوروي سياسي حزب سوسياليستي آلمان دموکرات شام نهم نومبر 1989 به عجلۀ خبري را در مورد تصميم فوري پيرامون محدوديت سفر به اشتباه خوانده و آنرا به غلط تعبير کرد:

"ازينرو ما به اين تصميم رسيديم که امروز مقرره اي را صادر کنيم که به اساس آن هر شهروند آلمان دموکراتيک ميتواند از از مرز هاي آلمان دموکراتيک بيرون برود."

در همان شب ديوار برلين در نتيجۀ هجوم مردم درهم شکست، بدون اينکه يک شليک هم از جانب نظاميان سرحدي آلمان دموکراتيک صورت گرفته باشد. در آن روز ها در هستۀ حزب سوسياليستي آلمان دموکرات يک درهم برهمي ايجاد شده بود. برنهارد کوانت عضو کميتۀ مرکزي اين حزب و يک کمونيست سابقه دار خواستار اعدام عاملان ازهمپاشي آلمان دموکرات بود:

"ما در شوراي دولتي حکم اعدام را از بين برده ايم. من طرفدار آنم که ما اين حکم را دوباره مرعي الاجراء قرار بدهيم و همه کساني را که حزب ما را با چنين زشتي اهانت کرده اند و اين حزب را براي جهانيان ننگين جلوه داده اند، بضرب گلوله از بين ببريم."

در سوي ديگر، در جمهوري آلمان فدرال، هلموت کول صدراعظم کشور از فرصت استفاده کرده و با حکومت آلمان دموکراتيک و همزمان با نيرو هاي متحد و پيروز در جنگ دوم جهاني، يعني اتحاد شوروي، ايالات متحدۀ امريکا، بريتانيا و فرانسه، مذاکرات بر سر وحدت دوباره با آلمان دموکراتيک را آغاز کرد:

"ما آلماني ها از تاريخ آموخته ايم، که ما يک ملت صلحجو و آزاديخواه هستيم. و هرگز دموکراسي خود را بدست دشمنان صلح و آزادي نخواهيم سپرد. ما هميشه از حب پدر وطن، حب آزاديخواهي و روحيۀ همسايه داري خوب برخوردار هستيم."

در آگست سال 1990 ميلادي شوراي خلق در آلمان دموکراتيک تصميم به ادغام با جمهوري آلمان فدرال گرفتند. کمي بعد پيمان 1100 صفحه يي وحدت دوباره به امضاء رسيد، و در سوم اکتوبر 1990 مردم سراسر آلمان وحدت دوباره را را جشن گرفتند.

مردم هردو آلمان خود را از همديگر بيگنانه نشناخته و يک ملت ميدانند.

برند گریسلر/ ابراهیم خیل

ویراستار: رسول رحیم