ناامیدی کارمندان حکومت از بحران بودجه امریکا

جِفری داتون یکی از حدود 800 هزار کارمند حکومت ایالات متحده امریکا است که به رخصتی اجباری سوق داده شده اند. او معمولاً در جریان روز با لباس رسمی سر کار می رفت؛ اما حالا یک تی شرت و پتلون کوتاه پوشیده و در یکی از کافه ها نشسته است. او می گوید: "من کوشش می کنم تا به این موضوع به صورت مثبت فکر کنم. من در روزهای اخیر در سه کورس یوگا شرکت کرده ام. علاوه بر آن، به تمرین معمولی دوش پرداخته ام".

با وجود این که هوای واشنگتن آفتابی است و جفری داتون هم وقت کافی برای تفریح دارد، ولی آن طور که باید برای او خوش نمی گذرد. او با ابراز تاسف می گوید که نمی تواند از این وقت آزاد لذت ببرد و لحظه هایی از روز احساس ناامیدی می کند؛ به خصوص وقتی که می بیند شماری زیادی از مردم طبق معمول به کار می روند، اما برنامه زندگی روزانه او کاملاً دگرگون شده است.

جِفری داتون بیش از 40 سال عمر دارد و کارمند وزارت تجارت امریکا است. او مسوول روابط تجارتی بین المللی است و در بخش معاملات با چین کار می کند. اما شرکای چینی او باید در شرایط کنونی منتظر بمانند؛ همین طور، مذاکره کنندگان اتحادیه اروپا در بروکسل نیز حالا بیهوده منتظر از سرگیری دور دوم مذاکرات درباره حوزه اقتصادی آزاد دو طرف اقیانوس اطلس هستند.

به دلیل بن بست بر سر بودجه و در پی آن "تعطیلی حکومت"، حکومت امریکا به بسیاری از دیدارها و مذاکرات برنامه ریزی شده، جواب منفی داده است و وزیران هم بدون کارمندان شان نمی توانند به کار ادامه دهند. نشست خزانی صندوق بین المللی پول که قرار است هفته آینده برگزار شود، نیز با همین مشکل مواجه شده است. تمام این مسایل جِفری داتون را ناراحت می کند؛ زیرا احساس می کند که او و همکارانش خیلی زحمت می کشند و کارهای آنها برای رفاه کشورشان خیلی اهمیت دارد؛ و حالا همه به رخصتی اجباری بدون معاش سوق داده شده اند.

علاوه بر از دست دادن معاش، وضعیت از دید روانی نیز برای جفری داتون و امثال او ناگوار است؛ زیرا او می بیند که حالا از آن همکارانش که اجازه کار در وزارت دارند، جدا مانده است. او با ابراز تاسف می گوید: "تحمیل رخصتی اجباری برای همه ما واقعاً غیرمنصفانه است. ما در واقع از رفتار کودکانه جمهوریخواهان و دموکرات ها در کانگرس زیانمند شده ایم".

شمار کمی از حدود 800 هزار کارمند حکومت که به رخصتی اجباری فرستاده شده اند، دست به اعتراض می زنند. روز جمعه روزنامه "واشنگتن پست" مقاله ای را با عنوان "سیلی بر رخسار" و تصویری از اعتراض ها را نشر کرد که فقط شماری محدودی از تظاهرکنندگان را نشان می داد.

چند کیلومتر دورتر از محله دفاتر دولتی، جان سیکینگ در نزدیکی کلسیای ملی واشنگتن در حالی که دختر کوچکش را به همراه دارد، گشت و گذار می کند. او نیز در نتیجه وضعیت اضطراری در بودجه ایالات متحده بیکار شده است. او مامور حکومت نیست؛ اما شرکتی دارد که سفارش های دفاتر دولتی را انجام می دهد. او می گوید: "من توانسته ام در جریان روز خود را به خوبی مشغول کنم. زن من خوشبختانه مامور حکومت نیست. پس وقتی او در خانه نیست من به کودکان خود رسیدگی می کنم. همچنان من در کارهای خانه نیز کمک می نمایم".

سیکینگ حالا نمی تواند از دفاتر حکومتی سفارش به دست آورد، چون آنها همه تعطیل شده اند. به این دلیل بسیاری از کارمندان و شرکای او در حالت ترس به سر می برند.

واشنتگتن پایتخت امریکا که یک شهر زنده و مزدحم است، حالا خیلی آرام به نظر می رسد. البته بسیاری دیگر نیز که کارمند حکومت نیستند، ترس دارند که با ادامه این وضعیت به رخصتی اجباری فرستاده شوند.