‏"نشانه هایی از قیامت در ولایت غور"‏

در این روزها در چغچران، مرکز ولایت غور با افرادی بر می خورم که حین عبور از کوچه های عمومی شهرمانند جن زده ها ایستاده می مانند و توان حرکت ندارند. اما این حالت به آنها نه به دلیل دیدن جن دست می دهد بلکه به این خاطر که فرمان

رانندگی زنان در ولایت غور یک پدیده ی جدید است. برخی ها از این پدیده به حیث نمونه ی از نزدیک شدن قیامت سخن می گویند و برخی دیگر از یک روند عادی درجامعه ی که می خواهد از قافله ی ترقی و پیشرفت به عقب نماند.

برای تماشای آلبوم عکس اینجا کلیک کنید.

داکتر عاقله "شرف" مسوول بخش حمایت و انکشاف حقوق زنان کمیسیون حقوق بشر افغانستان در ولایت غور، می گوید: «از دیر باز زنان افغانستان به خود باوری رسیده بودند؛ تحولات عصر امانیه، تحولات دهه قانون اساسی و جمهوری سردار داوود و... زمینه های خود باوری و رشد را برای زنان به وجود آورده بود، ولی سه دهه جنگ، وقفه و حتی برگشت بدی را ایجاد کرد. اما تحولات دهه اخیر یکبار دیگر زمینه ی رشد و توسعه را برای اقشار مختلف جامعه ی ما و از جمله زنان در سراسر کشور و حتی در ولایت غور، به وجود آورده است.»

به هرحال، هردو گروه، یعنی مخالف و طرفدار رانندگی زنان، با هم در یک نکته هم نظراند و آن این که "موتردوانی" زنان در ولایت غور تا چند زمانی دیگر نیز از جمله ی عجایبات به حساب خواهد رفت.

دو کلیومتر سرک قرریزی شده

چغچران مرکز ولایت غور، شهری است کوچک که نه شکل و شمایل قدیمی و سنتی دارد و نه نشانی از شهر و یا حتی شهرک مدرن را. این شهر دارای سه چهارراهی است. در یکی از این چهارراه ها که در سمت شمال هریرود موقعیت دارد، دایره ای ساخته شده با مناره ای که تصویر آن را رسانه های خبری همیشه به عنوان نمادی از غور، نشر می نمایند.

چغچران و در کل ولایت غور کمتر از دوکیلومتر سرک آسفالت شده دارد. این سرک ها و کوچه ها تا به حال چیزی را به نام لوحه های ترافیکی تجربه نکرده اند. آقا صاحب سید محمد حسین خان، آمر ترافیک ولایت غور می گوید که تا آخر خزان سال روان قرار است ده کیلومتر جاده در مرکز ولایت قیرریزی شده و سپس علایم و تابلو های ترافیکی نیز در سطح شهر، غرض راهنمایی رانندگان نصب شوند.

آمر ترافیک ولایت غور اطمینان می دهد که اداره ی تحت رهبری او در زمینه ی آموزش قوانین ترافیکی، گرفتن امتحان نظری و عملی و دادن جواز رانندگی با زنان و مردان برخورد کاملاً همسان و بدون هیچ گونه تبعیض و امتیاز دارد.

در آمریت ترافیک با خانمی که سارا نام دارد، مواجه می شوم. او کارمند یکی از ادارت است و برای گذراندن امتحان و اخذ لایسنس( گواهینامه رانندگی) آمده است. سارا می گوید: « پنج سال است که در ولایت غور زندگی می کنم. در این اواخر وقتی زنانی را می بینم که بدون برخورد با مشکل و مانع رانندگی می کنند، من هم علاقه گرفتم بیایم امتحان دریوری بدهم. یاد داشتن دریوری علاوه بر رفت و آمدهای معمول روزانه، در مورد ضرورت های عاجل هم به درد می خورد ".

شوهرم مشوقم بود

به شهر می روم تا تصویر واقعیت را مستقیماً ببینم. پس از گذشت قریب بیست تا بیست و پنج موتر از چهارراهی شمال دریا، بالاخره چهره ی زنی که پشت فرمان موتر "کرولای سواری" با رنگ توسی نشسته است، از دور به چشم می خورد. احتیاط را رعایت می کنم. اول با اشاره ای توأم با خواهش از راننده می خواهم تا توقف کند. موتر کنار راست جاده می ایستد. خودم را معرفی می کنم و هدفم را در مورد تهیه ی گزارشی از رانندگی زنان در ولایت غور، با بانوی راننده در میان می گذارم. خودش را معرفی می کند: "من انجیلا شریفی عضو شورای ولایتی ولایت غور استم و از بهار سال 1390 دریوری می کنم".

خانم شریفی می گوید که از بابت رانندگی از سوی مردان با مزاحتمی مواجه نشده و با لحن حاکی از سپاسگزاری اضافه می کند که شوهرش در یاد گیری دریوری مشوقش بوده است.

در ادامه گفت وگویم با خانم شریفی موتر دیگری به دریوری یک خانم کنار ما توقف می کند. دریور خودش را"هاجره وکیلی" معرفی می کند. از این دو همصحبتم به اجازه خود شان عکس می گیرم.

همین گونه موتر جیپ «هیوندای» با نمبر پلیت دولتی از راه می رسد. باز هم اشاره ای توأم با خواهش و موتر درست پیش پایم متوقف می شود. اینبار دریور پیش دستی می کند: « امری بود؟!...»

خودم و هدفم را بازهم معرفی می کنم؛ بانوی راننده پاسخ می دهد: « من معصومه انوری ام، رییسه امور زنان ولایت غور واز پنج سال پیش دریوری را خوب یاد گرفته ام. ولی دوسال است که خودم پشت فرمان می نشینم، سرکار میایم و برمی گردم و کمتر از دریور اداره، در رفت و آمدم کمک می گیرم".

از این که اهل خبره را اتفاقی گیر آورده ام، خوشحالم. از خانم انوری در مورد تعداد زنانی که در این ولایت دریوری می کنند می پرسم؛ درجواب می گوید: « در دو سال اخیر تعداد قابل توجهی از زنان در چغچران، با وسایط شخصی شان رفت و آمد، می کنند و خود شان دریوری می کنند- به خصوص کارمندان ادارات دولتی و مؤسسات، از جمله مثلاً زنان عضو شورای ولایتی غور، مدیره لیسه سلطان رضیه غوری و رییسه مؤسسه طلوع. حتی تعدادی از محصلین اناث دارالمعلمین و پوهنتون تعلیم و تربیه نیز وسایط نقلیه شخصی شان را دریوری می کنند.»

معصومه انوری، تاکید می کند که اگرچه تعداد رانندگان زن، شاید از انگشتان دو دست تجاوز نکنند، اما با آن هم او این را « یک انقلاب کلان اجتماعی در عرصه زندگی زنان و نشانی از آینده درخشان زنان این ولایت» می داند.

رانندگی زنان در ولایت غور درحالی آغاز شده است که هنوز هم در کشور شاهی عربستان سعودی "دریوری" زنان ممنوع است و زنان نمی توانند در این کشور ثروتمند جواز رانندگی به دست بیاورند.

گزارشگر: ابوجمال، ولایت غور

ویراستار: سید روح الله یاسر