خانواده قربانیان جنگ: نامزدان انتخابات عدالت را فراموش نکنند

قطره های اشک بر چشمان ماهجان، مادر دو جوان که یکی در دوران مجاهدین و دیگری در دوران طالبان کشته شدند، حلقه می زند. قصه های او قصه تباهی و بربادی است. ماهجان پس از کشته شدن پسرانش بدترین روزهای فقر و بیچارگی را تجربه کرده است. حالا او تنها کسی است که خانواده های پسرانش را سرپرستی می کند: «این طالبان لک ها و میلیون ها نفر را کشتند. ما را بی سر و بی سرنوشت کردند. دو پسرم را کشتند. حالا من مانده ام و سه چهار سیاهسر».

ماهجان روزانه به خانه های مردم می رود، لباس می شوید و کارگری می کند تا خانواده اش حداقل نان خشک برای خوردن داشته باشد. او لباس ها، یادداشت ها و وسایل پسرانش را در این نمایشگاه آورده تا نشان دهد که چه روزهای سختی را پشت سر گذشتانده است.

عدالت فراموش نشود

در جریان سه دهه جنگ هزاران شهروند افغانستان جان خود را از دست دادند و هنوز هم جنگ از مردم افغانستان قربانی می گیرد.

سیما سمر، رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان روز یکشنبه (20 دلو 1392) در این نمایشگاه از نامزدان ریاست جمهوری خواست که قربانیان را فراموش نکنند: «خواهش من از تمام کاندیدان این است که در این رابطه برنامه های مشخص داشته باشند و عدالت انتقالی را وسیله ای علیه خودشان فکر نکنند؛ بلکه [آن را] یک وسیله برای آمادگی برای صلح پایدار حساب کنند». رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر گفت هدف دیگر نمایشگاه این است که جنایات گذشته بار دیگر تکرار نشود و نسل امروز از عملکردهای پیشینان درس عبرت بگیرد.

این نمایشگاه توسط موسسه دموکراسی و حقوق بشر برگزار شده است. خانواده های قربانیان بعضی از صندوق های خاطرات قربانیان جنگ را به آرشیف ملی تسلیم کردند تا خاطرات جنایات جنگی از یاد نروند.

خداداد بشارت، مسوول موسسه دموکراسی و حقوق بشر گفت یکی از خواست های آن ها ایجاد موزیم قربانیان است که هدف آن ارج گذاری به قربانیان جنگ و دعوت مردم به صلح می باشد.

آقای بشارت گفت که نسل جدید با ایجاد چنین موزیمی از جنگ متنفر می شوند: «تا زمانی که نسل جدید یک درک عینی و مشاهدات عینی از تاریخ گذشته نداشته باشد، هیچ وقت نمی تواند حس نفرت نسبت به جنگ داشته باشد».

پیام صلح

بخشی از این نمایشگاه به موضوعات مربوط به صلح اختصاص یافته است. شماری از کودکان، اسباب بازی و وسایل تفریحی را به نمایش گذاشته و با نوشته ها و پیام های خود خواستار صلح شده اند.

مسکا، دختر 13 ساله ای که بازیچه ها و یادداشت هایش را به این نمایشگاه آورده، می گوید زندگی در صلح لذت بخش است و جنگ همه چیز را از کودکان می گیرد. او گفت: «وقتی که صلح باشد، مردم همگی خوشحال می باشند. در وقت جنگ، گریه، اشک و غم می باشد. صلح خوب تر از جنگ است چون هر وقتی که انتحاری می شود هر کس را می بینیم که گریه می کند؛ اما ما صلح و خنده و خوشی می خواهیم». این کودک می گوید در زمان جنگ اطفال نمی توانند به مکتب بروند و درس بخوانند.

نمایشگاه جنگ و صلح به مدت دو روز ادامه دارد و در اولین روز صدها نفر از این نمایشگاه دیدن کردند.