قرارداد تأریخی میان هند و بنگله دیش

حدود 50 هزار نفر حالا دیگر از بی وطنی رنج نمی برند. اختلافات مرزی میان هند و بنگله دیش 161 محله را که جزو قلمروهای بسته بودند، در بر می گرفت. روز شنبه نارندرا مودی نخست وزیر هندوستان و شیخ حسینه همتای بنگله دیشی اش قرادادی را جهت پایان دادن به منازعات درازمدت مرزی به امضاء رساندند. این منازعات در رابطه با بخشی از پیمان های قسماً صد سالۀ حکمروایان در مورد مسایل ارضی بود.

قلمروهای بسته حالا جزو قلمرو اصلی به شمار می روند. اکثریت باشندگان تنگدست این مناطق اجازه انتخاب را دارند که در آن محلات خود باقی می مانند و یا به کشوری که در گذشته وطن اصلی شان بوده است بر می گردند. آنها به این ترتیب می توانند خود انتخاب کنند که تابعیت کدام یک از کشورها را می خواهند.

هرچند بنگله دیش با این گام در سال 1974 موافقت نشان داده بود، اما پارلمان هندوستان در همین ماه می امسال با آن توافق کرد. یکی از بزرگترین مشکلات باشندگان قلمروهای بسته، در پهلوی بی وطنی، کمبود مکاتب، شفاخانه ها و دیگر تأسیسات اجتماعی بود.

در بسیاری روستاهای این مناطق به روز یکشنبه مردم به جشن و شادی پرداختند. معین الحق باشنده بوشپیچای بیتوکوتی، یکی از قلمروهای بستۀ هندوستان در خاک بنگله دیش، می گوید: "هرگز حتی خواب این را هم نمی دیدم که در زندگی خود از حق شهروندی یک کشور برخوردار شوم".

چومکی خاتون، که در قلمرو بستۀ هندی پوواتورکوتی زندگی می کند، به روزنامۀ "هندو" گفته است: "این یک روز بزرگ برای ما است، و امیدوارم تا چند ماه دیگر از سوی کشور خود پذیرفته شویم."

این محصل 20 ساله افزود که تا حال مجبور بود نام و تابعیت خود را جعلی بسازد تا بتواند شامل دانشگاه گردد، اما از این به بعد می تواند این وضعیت خود را قانونی بسازد. باشندگان قلمروهای بسته تا کنون هیچ سند هویت نداشتند و به این ترتیب بی وطن شمرده می شدند. آنها در بیرون از مناطق مسکونی شان مهاجران غیرقانونی شمرده می شدند.

نارندرا مودی از آغاز احراز کرسی نخست وزیری هندوستان در تقریباً یک سال پیش، برای بهبود و تحکیم مناسبات هند با کشورهای همسایه تلاش می کند تا به این ترتیب به ایجاد یک بلاک استراتژیک در برابر چین نایل گردد. به همین دلیل نزدیکی میان دهلی و داکه برای حکومت هند یک موفقیت ارزنده است.