ورکشاپ مشترک دانشجویان آلمانی و پناهجویان

در کارگاه آموزشی "خبرنگاران مناطق درگیر جنگ و بحران" دانشجویان و خبرنگاران پناهجو به تبادله تجارب عملی و آموخته های مسلکی شان پرداختند.

حدود ۲۵ خبرنگار پناهجو و دانش آموخته رشته خبرنگاری هر سه شنبه در زیر یک سقف گرد هم می آیند. پناهجویان از کشورهای درگیر جنگ و ناامن آمده اند و در کشورهای شان در بخش های مختلف رسانه یی کار کرده اند. بعضی از دانشجویان نیز در بن درس می خوانند. آنها از کشورهای کاملا مختلف اند، اما اکثریت آنها از سوریه و افغانستان اند.

 

غلام حسین ندیم ۲۹ ساله است و حدود ده سال در بخش خبرنگاری در ولایت شمالی افغانستان تخار کار کرده است. او با رسانه های محلی و حدود ۷ سال با رادیو صدای آزادی شمال با آلمانی ها کار کرده است و در نهایت به دلیل تهدیدهایی که وجود داشت به آلمان آمد. ندیم اکنون دو سال است که با خانواده اش در آلمان زندگی می کند. او می گوید که با اشتراک در این ورکشاپ به تفاوت های دنیای خبرنگاری در افغانستان و آلمان پی برده است: «من گوشه یی از تفاوت ها و شیوه های کار خبرنگاری در آلمان و افغانستان را آموختم». ندیم آرزوی کار و تحصیل در رشته خبرنگاری در آلمان را دارد.

پروفیسور میشاییل کرتسمینسکی، متخصص علم ارتباطات از استادان این ورکشاپ می گوید که شانس یافتن کار خبرنگاری برای پناهجویان خبرنگار به مهارت های دانستن و درک زبان آلمانی وابسته است. او می گوید: «در آلمان رسانه های بین المللی زیادی وجود ندارد. اگر این رسانه ها زیاد می بودند، چانس زیاد می بود. اگر کسی مهارت های کامل زبان آلمانی را نمی داند، در رسانه های آلمانی زبان شانس کمتری وجود دارد. به طور مثال در کشورهای عربی نیز چنین است. اگر شما می خواهید به عنوان یک آلمانی در رسانه های عربی کار کنید باید ۲۰ سال در رشته زبان و فرهنگ تحصیل کنید، در غیر آن امکان ندارد به عنوان روزنامه نگار کار کنید».

بشار ۲۸ ساله از کشور جنگزده سوریه آمده است. بشار یک سال و هفت ماه پیش به آلمان آمد و اکنون اقامت سه ساله دارد. بشار خاطراتش را به یاد می آورد، زمانی را که در پشت مایک رادیو می نشست و با صدای گیرایش برنامه اجرا می کرد.

او ۵ سال تجربه کار در رشته خبرنگاری در کشورش را دارد. بشار از مشکلات که فرا روی  خبرنگاران در سوریه قرار داشت سخن می گوید: «در سوریه مشکلاتی برای آزادی بیان وجود داشت و خبرنگاران و اصحاب رسانه ها از سوی دولت حمایت نمی شدند».

بشار می خواهد خوب آلمانی بیاموزد تا بتواند به تحصیلاتش ادامه دهد.

پروفیسور کرتسمینسکی می گوید: «مزایای کار مشترک میان پناهجویان و دانشجویان رشته خبرنگاری در آلمان این است که اغلب پناهجویان تجارب کاری زیادی نسبت به دانشجویان ما دارند وآنها می توانند به دانشجویان ما به عنوان میزبان تجارب خود را انتقال دهند. آن‌ها در نقش مبتدی عمل نمی‌کنند، بلکه می‌توانند چیزهایی را به دانشجویان ما یاد بدهند. این خیلی مهم است که این مهاجران خود را در موقعیتی بیابند که می‌توانند چیزهایی را به میزبانان بدهند و این تجربه خیلی مثبت بود.»

اورمیلا نوری دانشجوی سمستر چهارم تخنیک ژورنالیزم در شهر بن است. او از افغانستان است اما در آلمان بزرگ شده و زبان آلمانی را روان صحبت می کند. به نظر می رسد اورمیلا از این که با پناهجویان در ورکشاب شرکت کرده راضی است. او می گوید: «هر مهاجری از خود قصه یی دارد. قصه های آنها را شنیدیم و درک کردیم». با آنکه پناهجویان تازه وارد آرزوی تحصیل و کار در آلمان را دارند، اما اورمیلا می خواهد بعد از ختم تحصیلاتش درخارج از آلمان در هندوستان و یا هم در ایالات متحده امریکا کار کند.

کار عملی

گرچه این ورکشاپ تقریبا ۱۵ هفته و هفته یی یک بار برگزار می شد اما اشتراک کنندگان در ساعات خارج از ورکشاپ نیز تلاش کرده و کارهای عملی انجام داده اند. آنها به طور مشترک بر روی بعضی موضوعات تحقیق کرده و مصاحبه گرفته و سپس آنها را در قالب گزارش های صوتی و تصویری و یا گزارش های نوشتاری تهیه کرده اند. 

اندریاس فیهوف، مسئول امور معلمین، دانشجوی مقطع دکتورا و هماهنگ کننده این برنامه گزارش های اشتراک کنندگان را در آخرین روز ورکشاب بازبینی می کند و به دانشجویان در مورد کارهای عملی شان توضیح می دهند.

آنها در گروهای سه یا چهار نفره گزارش هایی در مورد تجارب خود از کار در کشورهای شان و یا مشکلات و چالش های فرا روی شان نوشته اند. شماری نیز بر روی وضعیت رسانه ها در کشورهای مبداء شان تمرکز کرده و در مورد تجاربی که در آلمان کسب کرده اند مطالبی نوشته اند.

 این ورکشاپ بعد از یک سمستر تقریبا چهار ماهه به پایان رسید. استادان و اشتراک کنندگان امیدوارند که باز هم بتوانند در چنین ورکشاپی اشتراک کنند.

پروانه علیزاده