گفت وگوبابویچه ویچ سخنگوی سازمان عفوبین الملل در آلمان

به مناسبت دهم اکتوبر روزبین المللی مبارزه با جزای اعدام ،گفت وگو ی داریم با آقای بویچه ویچ سخنگوی سازمان عفوبین الملل در آلمان.

دویچه ویله : آقای بویچه ویچ ! حدود سه چهار دهه پیش از امروز مبارزه با جزای اعدام از جانب سازمانهای دفاع از حقوق بشر اعلام گردید اگر در سر آغاز بفرمایید که تا حال چه پیشرفت هایی در زمینه داشتید؟
بویچه ویچ : پروژه ی مبارزه با جزای اعدام از آن هنگام تا امروز بسیار مؤفق بوده و حد اوسط سه مملکت در سال جزای اعدام ر ا از قانون جزای مملکت خویش از بین می برد . بنابرین میشود گفت که رضایت بخش است. ولی متآسفانه جانب دیگر قضیه هم اینست که در یک تعداد از ممالک هنوز هم حکم اعدام نه تنها عملی می گردد ، بلکه عرصه ی آن روز تا روز وسیعتر می گردد. و اما مشکل ترین بخش کار آسیاست . در افریقا به ویژه در این سال های اخیر پیشرفت های زیادی داشتیم . طور مثال سال گذشته در لایبریا حکم اعدام لغو گردید. باید گفت این ساده نیست . کار دوامدار و پیگیرانه و همچنان پشتیبانی اجتماعات بشری نکاتیست که مارا کمک خواهد نمود تا به هدف خود پیروز گردیم . و همچنان بتوانیم جوامعی را که جزای اعدام در آنجا ها معمول است متیقن سازیم از اینکه چنین جزایی از دید حقوق بشر مجاز نیست . ما مطمين هستیم که در جوامع بسته این مسآله کار بسیار مشکلی است . و حتی زمان بیشتری نیازدارد . بنابرین فکر میکنم راه درازی را پیشرو داریم .با آنکه در زمان کنونی خیلی از کشور ها جزای اعدام را عملی نمی نمایند ولی نا دیده نباید گرفت اینکه 70 در صد مردمان در کشور هایی زندهگی مینمایند که هنوز هم اعدام جزء قانون چزای شانرا میسازد مثل ممالک بزرگ و پر نفوس جهان چون هندوستان ، ایالات متحده امریکا و چین .
دویچه ویله : شما از چین یاد نمودید همین کشور چین سال گذشته 3400 نفر را اعدام نمود و دلیل حکومت چین اینست که اعدام جزء از روابط فرهنگی کشور چین است و چین نمیخواهد که از آن دیده بپوشد ، و گفته شده که حقوق بشر در چین مدار اعتبار نیست . شما چگونه در برابر آن برخورد مینمایید و اصلآ دیدگاه شما در مورد آن چیست؟
بویچه ویچ : من به این باوراستم که جزای اعدام باید از چین برداشته شود .این ربطی به رابطه های فرهنگی ندارد بلکه مسآله حقوق بشر در ین جا مطرحست . و این چه مفهومی دارد که قوانین حقوق بشر در چین اعتباری ندارد . اگر چنین مسآله ایرا کشور دیگری طرح نماید بدون شک راسیست خوانده خواهد شد. و اما بدون تردید در چین مسآله پیچیده تر است .از ده حکم اعدام نه حکم آن عملی می گردد . یعنی 90 درصد و شمار 3400 میتواند بیشتر یا کمتر باشد. ما نمیتوانیم از همه کشور های جهان ارقام دقیق اعدام ها را بفهمیم . طور مثال یکی از پروفیسوران چینایی که عضوپارلمان آنکشور هم است ؛ باری گفت که سالانه در حدود ده هزار اعدام در چین عملی میگردد ، ولی روز بعد به هر دلیلی که بود سخنانش را رد نمود . بنابرین شاید او دقیق تر گفته باشد و ما نمیتوانیم تصور کنیم که در چین چه وضعیتی است .
دویچه ویله : آقای بویچه ویچ ! حال اگر در مورد افغانستان بگویید ، آنجا هم حقوق بشر در مجموع اصلآ رعایت نمی شود. حتی در سیستم قضایی افغانستان احکام شریعت مورد اجراء دارد و در شریعت جزای اعدام مجاز است. این نه تنها بلکه حتی سنگسار زنان نیز. آیا برنامه ی دارید که حکومت افغانستان را هم مجبور به رعایت حقوق بشر نمایید؟
بویچه ویچ : بلی ، امیدوارم هستم . ولی باید دید که این امیدواری من چقدر به واقعیت مبدل خواهد شد. امیدوارم که بتوانیم مردم را قانع بسازیم که ما بر ضد اسلام نیستیم و یا بر ضد افغانستان و یا کشور دیگر. بلکه برای همین ممالک تلاش مینماییم و تلاش ما اینست که انسانها بتوانند از حقوق خود در کل برخوردار گردند. باید افزود که نخستین حق انسان حق زند گیست و این با حکم اعدام سلب می گردد.
با تجربه ی بیش از چهل سال نتیجه گرفتیم که تغییر هنگامی ممکن است که حکومت ها زیر فشار قرار گیرند . وقتی این فشار ها از داخل و خارج به قدر کافی قوی و محکم باشد بدون شک پیشرفت هایی را هم در قبال خواهد داشت . بنابرین امیدوار به هر صورت میتوان بود ولی برای آنکه این خواست ما بتواند عملی شود باید تا حد ممکن ؛مردمان زیادی باید مارا همراهی نمایند.

روزجهانی مبارزه علیه جزای اعدام

دهم اکتبر حدود چهار دهه پیش از امروز بنام روز مبارزه بر علیه جزای اعدام خوانده شد. از آن هنگام تا امروز مؤسسات جهانی دفاع از حقوق بشر ،اتحادیه ها ، انجمن ها ، اتحادیه های وکیل های مدافع و قانوندانان تلاش دارند جزای اعدام در هیچ کشوری از جهان زمینه های عملی نیابد. در ین میان سازمان دفاع از حقوق بشر ملل متحد با مبارزه ی پیگیر خود نه تنها تعداد زیاد از انسانها را از کشتارگاه ها و چوبه های دار رهانیده است؛ بلکه همچنان توانست به کشور هایی از جهان ثابت نماید،که جزای اعدام عملیست بر ضد حقوق انسانها . پس از تلاشهای سازمانهای دفاع از حقوق بشر ، اکنون دوازده کشور افریقایی ، جزای اعدام را از متن قانون جزای ممالک خویش برچیدند. با آنکه در قانون جزای 14 مملکت دیگر افریقایی هنوز هم جزای اعدام درج است. اما خوشبختانه جنبه ی عملی ندارد . در 27 مملکت دیگر افریقایی هنوز هم جزای اعدام وجود داشته وهمچنان زمینه های عملی نیز دارد. طور مثال در کشور نایجیریا جزای اعدام بااتکاء به قوانین مملکتی و احکام و اوامر شریعیت اسلام هنوز هم وجود دارد. با آنکه سال 2004 و هفت ماه اول سال 2005 هیچکسی به چوبه دار کشیده نشده است . اما در موارد حکم اعدام از جانب دولت و با اتکاء به قوانین شریعیت اسلام صادر شده است. همچنان در ین سال های اخیر در اوگاندایکی از کشور های دیگر افریقایی بار بار حکم اعدام صادر شده و مورد عمل قرار گرفته است. آخرین اعدام در سال 2003 پس از تصویب حکم جزا از جانب یکی از دادگاه های نظامی صورت پذیرفت و به گزارش منابع رسمی کشور اوگاندا سال 2005 بر 555 زندانی حکم اعدام صادر گردید که از جمله 27 نفر آن زنان میباشند.
در ین زندانها که شرایط بود و باش بسیار ناگوار است تعداد زندانیان خیلی بالا بوده و در کمبودشدید مواد غذایی و آب آشامیدنی قرار دارند. تا حدی که می شود گفت نیم زندانی ها فقط روزانه یکبار میتوانند غذا دریافت نمایند.
حکوت اوگاندا سال 2004 پیشنهاد منع اعدام را تایید نمود که این از جانب یکی از کمیسیون ها برای تجدید نظر در مواد قانون اساسی آن کشور پیشنهاد گردیده بود.

برخورد بد با پناهندگانی آفریقایی

روز دوشنبه دهم اکتوبر وزیر امور خارجه ی اسپانیا میگول انکل موراتینوس با همتای مراکشی اش محمد بنیسه به منظور دقت بر وضعیت مهاجرین و مسآله ی رعایت حقوق بشر در رابطه با پناهندگان سیاه پوست افریقایی ، در رباط دیدار نمود. قرار است پس از دیدار وزرای امور خارجه ی کشور های هسپانیا و مراکش کنفرانس اروپا ـ افریقا در رابطه با مشکل پناهند گان شمال افریقا برگزار گردد.
در نظر است در ین کنفرانس پیرامون زادگاه این پناهندگان و راهیابی برای امکان سکونت برای مدت معین و کشور های مورد نظر برای اسکان نهایی آنان صحبت و گفتگو صورت گیرد.
اسپانیا در نظر دارد به تآسی از قرار داد سال 1992 مبنی بر بر گردانیدن پناهند گان به مراکش تعدادی از این پناه گزینان را به مراکش بفرستد ، که روز جمعه 73 پناهنده را به مراکش واپس فرستاد . این مسآله را اتحادیه ای امدادی اسپانیا شدیدآ به انتقاد گرفته محکوم نمود. به قول آنان مراکش حقوق انسانی پناه گزینان را رعایت نخواهد کرد . در جریان همه این اتفاقات اتحادیه داکتران بدون مرز ماه سپتمبر ، فهرستی از برخورد های غیر مجاز در برابر سیاهپوستان افریقایی را از جانب نیرو های امنیتی مراکش و همچنان اسپانیا به نشر سپرد.