یک میدان هوایی در آینده چه گونه خواهد بود؟

با آنکه ما امروز با دوستان، آشنایان و شرکای تجاری از طریق انترنت به طور فزاینده ای با هم ارتباط داریم، در آینده نیز می خواهیم گاه گاهی با کسی به طور شخصی ملاقات کنیم. شاید ما در یک موتری قرار داشته باشیم که خود به راهش ادامه می دهد و یا در یک واسطه نقلیه سریع السیر نشسته باشیم. اما زمانی که سفر یک اندازه طولانی تر می شود شاید هواپیما یک وسیله نقلیه انتخابی باشد. اما امروز سفر به میدان هوایی و یا واپس از میدان هوایی به خانه ، کنترول و انتظار کشیدن خود برایش ماجرایی می باشد.

اگر چه در بعضی شهرها میدان های هوایی در مرکز شهر وجود دارد، اما آنها استثناء هستند وهمچنان پاسخگوی همه مسافران نیستند. در عوض امروزه این روند برای میدان های بزرگ در حومه شهرها ومناطق روستایی آسانتر شده است .این خودش می تواند تغییر بیاورد، در صورتی که چشم انداز یا پیش بینی های برخی از دانشجویان ومحققان یک وقت به حقیقت بپیوندد. آنها اکنون این طرح را در نمایشگاه بین المللی هوا وفضا در برلین به نمایش گذاشته اند. میدان هوایی شهر جدید به نام" سنترل ایر استیشن"( ایستگاه هوایی مرکزی) نام گذاری شده است و با یک نوع هواپیما به نام "سیتی بیرد" (پرنده شهری) مطابقت دارد. این هواپیما به خط های پرواز یا "رن وی" های کوتاه اختصاص داده شده است.

یک میدان هوایی در چند طبقه

"سنترل ایر استیشن" باید 640 متر طول و90 متر عرض داشته باشد. این تنها "رن وی" یا محل برخاست و فرود آمدن هواپیما نیست بلکه مجموع ساحه میدان هوایی می باشد.مانند یک ناو هواپیما بردار است، فقط در کشتی نیست، بلکه در زمین می باشد.

این میدان هوایی باید سالانه به طور متوسط بتواند 10.5 میلیون مسافر راانتقال دهد.حتی افزایش تا15 میلیون نفر نیز باید ممکن باشد. با توجه به این باید"سنترل ایر استیشن" روزانه 16 ساعت آمادگی پرواز داشته باشد و به طور متوسط 30 پرواز را در هر ساعت به انجام برساند.

یک طیاره جدید

"سیتی بیرد" در دیزاین پژوهشی اش به طور خاص برای نیازشهرهای پر جمعیت طرح ریزی شده است. مخترعان همچنان تاکید زیادی بر حفاظت در برابر سر وصدا ، امنیت وتوانایی برای شروع پرواز و فرود آمدن روی "رن وی" های کوتاه دارند. برای اینکه چنین کاری در یک " رن وی" د 640 متری ممکن گردد، بال های این هواپیما به حالت خاصی طراحی شده اند. آنها در دو طرف موقعیت دارند و بنا براین به نیروی قوی بالابرنده در سرعت های نسبتا کم دسترسی پیدا می کنند. این هواپیما همچنان باید با روش های شیب دار ازمیدان هوایی پرواز و یا فرود آید.

توسعه دهندگان پیش بینی می کنند که سیستم جهت یاب در آینده نسبت به امروز دقیق تر خواهد بود. بنا براین فرود آمدن به طور خودکار انجام می شود.

علاوه براین یک سیستم کاتاپولت یا وسیله آسان گردانیدن پرواز در نظر گرفته شده است که پیلوت را در آغاز به سرعت بخشیدن قادر می کند. به دلیل امنیتی یک سیستم قطع پرواز " یا رد برخاست آر. تی. او" وجود دارد. این سیستم برک می گیرد وهواپیما را در مواقع اضطراری محافظت می کند.

ترمینال

باید 15 دقیقه پس از فرود یک هواپیما، مسافران جدید باید آماده پرواز باشند. بنا براین مسافران باید در جریان سوخت گیری وجایگزین کردن باتری هواپیمای الکتریکی خارج و سوار سوار هواپیما گردند.

برای اینکه مسافران هر چه سریعتر به سوی هواپیما بروند واز میدان هوایی خارج شوند همه اینها به صورت عمودی توسط لیفت یا آسانسور یا زینه های یا پله های برقی صورت می گیرد. 10 دقیقه باید برای فرود وخروج از میدان کفایت کند.

ورود و خروج

همچنان تکت این هواپیما که از گیت ( دروازه) یا محل سوار وپیاده شدن به هواپیما در میدان هوایی تا "رن وی" چگونه باشد به آینده مربوط می شود. از این رو در این میدان هوایی آینده، باید" سیتی بیرد" با یک لیفت از شکم ساختمان بالا وخارج شود. حمل و نقل عمومی همچنان با فواصل کوتاه در نظر گرفته شده است. تنها بعضی از طبقه های پایین تر منتظر قطار زیر زمینی می مانند. مسافرانی که با موتر ویا با بایسکل به میدان هوایی می رسند از ورودی ها وارد میدان هوایی می شوند. این طرح توسط دانشجویان از دانشکده هنر "گلاسکو" و" باو هاوس لوفت فارت" ارائه شده است.