اعتراض گسترده به سیاست صرفه جویی در اروپا

خانم برنادت سیگول، دبیرکل فدراسیون اتحادیه های کارگری اروپایی دربروکسل است. در این فدراسیون 85 اتحادیه کارگری از 27 عضو اتحادیه اروپا و نه کشور اروپایی دیگر نماینده دارند. ازماه می سال 2011 این خانم فارغ التحصیل رشته فلسفه رییس این سازمان کارگری است که بخش های بسیاری را پوشش می دهد . قبلاً او رییس اتحادیه کارگری برای کارمندان حکومتی و ارتباطات و اطلاعات بود.

دویچه وله: فدراسیون اتحادیه های کارگری دربروکسل برای امروز چهارشنبه ( 24 عقرب 1391/14 نومبر 1391) به اعتصاب ها و اعتراض ها فراخوان داده است. در پرتگال و اسپانیا نیز اعتصاب عمومی راه اندازی شده است. این برای نخستین بار است که اعتصاب ها در سطح اروپا همزمان انجام می شوند. خانم سیگول، چه تعداد انسان در اجتماعات اعتراضی و اعتصاب ها شرکت می کنند؟

برنادت سیگول: 25 کشور به اشکال مختلف دراین اعتراض ها شرکت می کنند. مردم از اقشار مختلف درکشورهای جنوب اروپا، اسپانیا، پرتگال ، ایتالیا و یونان اعتصاب می کنند، اما حرکت های اعتراضی در بسیاری از کشورهای دیگر نیز انجام می شود. امروز برای ما روز بسیار مهمی است.

دویچه وله: در کشورهای جنوب اروپا اعتصاب صورت می گیرد، درشمال یک سلسله اجتماعات اتحادیه های کارگری برپا می شوند. آیا این همان همبستگی ای است که شما آرزومند آن می باشید؟

برنادت سیگول: مهم آن است که تصمیم درباره به راه اندازی اعتراض از جانب همه فدراسیون های کارگری اروپایی – چه در شمال، در غرب، در شرق و یا جنوب – به اتفاق آرا گرفته شده باشد. چگونگی و نوع این اعتراض ها ممکن است متفاوت باشد، اما پیام همه آن ها یکی است: باید در سیاست (صرفه جویی) تغییراتی ایجاد شود. ما به رشد و اشتغال ضرورت داریم. این موضوع برای همه جنبه کلیدی دارد. چگونگی اعتراض مهم نیست، مهم پیام آن می باشد.

دویچه وله: آیا می توانید حدس بزنید که درکل اروپا چه تعداد انسان دراین اعتراض ها شرکت می کنند؟

برنادت سیگول: پیش بینی آن بسیار مشکل است. اما من بسیار خوشبین هستم. ما گزارش های مثبتی از اتحادیه های کارگری عضو دریافت کرده ایم. من امیدوارم که تا حد ممکن شمار زیادی در این اعتراض ها شرکت کنند.

دویچه وله : دقیقاً اتحادیه های کارگری در اعتراض به چه کسی و یا چه نهادی اعتصاب می کنند؟ علیه حکومت هایی که برنامه صرفه جویی را اجرا می کنند؟ بانک هایی که دیگر قرضه های دولتی اسپانیا و ایتالیا را نمی خرند و یا حکومت هایی مانند آلمان که به نظر شما اقدامات کافی برای نجات دولت های بسیار مقروض انجام نداده اند؟

برنادت سیگول: ما علیه سیاست ریاضت کشی اعتراض می کنیم. معاشات مردم کاهش یافته است. این حمله ای است علیه صلح اجتماعی ومی تواند روابط میان اتحادیه های کارگری و تصدی ها را برهم زند. آن مدل اجتماعی ای که ما در اروپا بدان رسیده بودیم، منهدم شده است. دیر یا زود این پیامدهای این تحولات به آلمان نیز می رسد که هنوز کدام مشکلی ندارد. معاشات کم در کشورهای جنوب اروپا بر معاش و شرایط اقتصادی آن کشورهایی فشار وارد می کند که هنوز به خاطر بحران دچار مشکل نشده اند.

همچنان مساله همبستگی مطرح می باشد. ما نمی توانیم قبول کنیم که مردم هزینه آن مشکلاتی را بپردازند که بانک ها عامل آن می باشند. علیه چنین چیزی همه ء ما مبارزه می کنیم.

دویچه وله: هنگامی که در اسپانیا و ایتالیا اعتصاب شود، باید تصدی های وشرکت ها بسته شوند. شما پول تان را از دست می دهید و نمی توانید پس انداز هم کنید. فکرنمی کنید چنین کاری اشتباه باشد؟

برنادت سیگول: ما می دانیم که اعتصاب آخرین و برنده ترین ابزار است. ما اعتصاب را با سادگی به راه نمی اندازیم. اما زمانی که وضعیت اجتماعی بحرانی می شود، باید واکنش نشان داد. ودقیقاً چنین چیزی اتفاق افتاده است. با انسان نمی توان مانند ارقام برخورد کرد. به طور مثال دراسپانیا وضع چنان وخیم است که اتحادیه های کارگری باید از ابزار اعتصاب استفاده بکنند.

دویچه وله: هنگامی که شما در بخش خدمات عامه اعتصاب می کنید، طبعاً شما برحکومت ها فشار وارد می کنید.اما همزمان طور مثال حکومت هایی مانند یونان که در حالت ورشکستگی می باشند و در روز اعتصاب مجبور به پرداخت حقوق نیستند، از این وضعیت خوش می گردند، زیرا می توانند پول پس انداز کنند.

برنادت سیگول: اکنون در یونان اوضاع درحال حاضر چنان وخیم است که من نمی دانم آیا حکومت قادر است وچقدر می تواند بهعلت اعتصاب پول پس انداز کند. کاملاً صادقانه باید گفت که ما به یونان طور دیگری می نگریم. همبستگی اجتماعی دریونان کاملاً ازبین رفته است. اینکه حکومت از طریق اعتصاب پول پس انداز کند، مشکل اتحادیه های کارگری نیست. ما می خواهیم نشان دهیم که تدابیر صرفه جویانهء بیشتر ناممکن هست. مردم تردید دارند و رهبری سیاسی باید به حرف های آنها گوش دهد.