بانوان لبنیات فروش در دایکندی از نبود فروشات شاکی اند

با تسلط طالبان در افغانستان، اکثر زنان از ادارات دولتی و فعالیت‌های خصوصی برکنار و بیکار شدند و همچنان محدودیت‌های زیادی برای آنان وضع شده است. اما بانوان در این کارخانه پروسس لبنیات به صورت عادی کار شان را ادامه می‌دهند.

در این کارخانه، زنان کارگر، شیر را از روستا‌ها جمع‌آوری نموده و سپس هفت نوع لبنیات را تولید می‌نمایند که شامل «ماست، دوغ، چکه، قروط، پنیر و روغن زرد» می‌گردد و با آرم این کارخانه به بازار عرضه می ‌شود.

بیشتر بخوانید: برنامه جهانی غذا: کمک‌ها به میلیون‌ها افغان نمی‌رسد

زهرا رضایی رئیس کارخانه پروسس لبنیات «نورس لزیر»به دویچه وله گفت که بعد از سقوط افغانسان به دست طالبان به صورت عادی به کار‌شان ادامه می‌دهند. اما شماری از کارمندان دولت و باشنده‌های محل که در سال‌های گذشته از ترس طالبان به کشور‌های خارجی فرار کرده اند، پول این شرکت تولیدی را نیز با خود برده اند.

او افزود:«ما با ادارات دولتی و بازاریان قرارداد داشتیم، بعد از سقوط دولت، مردم به کشور‌های خارجی فرار کردند و شماری شان پول ما را پرداخت نکردند و ما از مردم محل قرضدار شدیم. یکسال است که کار می‌نمایم، قرضداری مردم تمام نمی‌شود.»

بیشتر بخوانید: هرات؛ نمایشگاه صنایع دستی زنان در زمانی که آن‌ها از بسیاری حقوق شان محروم اند

دو کارخانه پروسس لبنیات در ولسوالی‌های شهرستان و نیلی مرکز ولایت دایکندی در سال ۱۳۹۸ خورشیدی از سوی موسسه اکسفام با هزینه نزیک به ۲۰ میلیون افغانی ساخته و افتتاح شده بود. هدف از ایجاد این دو کار خانه پروسس لبنیات، تهیه و تولید لبنیات با کیفیت، رشد اقتصاد محلی و فراهم ساختن زمینه کار برای زنان بوده است.

فاطمه خانم دیگری است که ۳ سال می‌شود در این شرکت مصروف کار است. او می‌گوید که تا دو سال پیش درآمد‌شان خوب بوده و ماهانه از ۶ تا ۱۰ هزار افغانی درآمد داشته و مصارف خانواده‌شان را از این طریق تامین می‌کرد. او افزود:« ما ساعت ۵ صبح به کار می‌رویم و تا ساعت ۲ پس از چاشت کار می‌کنیم. روزانه ۶۰ لیتر شیر را نظر به پشنهاد مشتری ودکانداران، پروسس می‌نمایم.»

در پنج شورای منطقه لزیر، مرکز جمع آوری شیر ایجاد شده است. باشنده‌های محل شیرگاو و گوسفند‌شان را در این محل میاورند و سپس همه شیرها توسط یک موتر به کارخانه پروسس لبنیات انتقال داده می‌شود.

کارمندان این شرکت تولیدی می‌گویند که یک سال پیش، روزانه بیش از ۲۰۰ لیتر شیر برا پروسس می‌کردند. اما مسال بخاطر خشکسالی و کمبود علف برای حیوانات، روزانه ۶۰ لیتر شیر را پروسس می‌نمایند.

علی خان امیری یکی از باشنده‌های محل که روزانه تا ۶ لیتر شیرگاو را برای این شرکت به فروش می‌رساند، می‌گوید: «در کنار کار دهقانی، فروش شیرگاو به کارخانه پروسس لبنیات، کمک زیادی به اقتصادم نموده است و خرج و مصارف خانه را از این طریق تامین می‌نمایم.»

اکثر لبنیات افغانستان از کشور‌های خارجی مانند ایران و پاکستان وارد می‌شود. اما باشنده محل می‌گویند که کیفیت و طعم لبنیات محلی بالاتر از لبنیات کشور‌های خارجی می‌باشد.

گفتنی است که در دایکندی در حدود ۷۰۰ هزار نفر زندگی می‌کنند که بیش از ۸۰ درصد مردم محل، مصروف زراعت و مالداری اند. اما باشنده‌های محل امسال از خشکسالی، فقر و بیکاری شکایت دارند.