پناهجویان ناتوان و معلول در یونان نادیده گرفته می شوند

در اردوگاه های رسمی مهاجرین و اقامتگاه های موقتی پناهجویان در یونان حدود ۶۰ هزار نفر زندگی می کنند که به گفته سازمان دیدبان حقوق بشر شرایط آن ها «اسفناک و نامناسب است.»

شانتا راو باریگا، مدیر حقوق معلولان در سازمان دیدبان حقوق بشر که مقر آن در نیویارک است گفته است: «افراد معلول در قسمت دسترسی به خدمات اساسی نادیده گرفته می شوند، با وجوئ آنکه آنها در بین پناهجویان و مهاجران بسیار معروض به خطر می باشند.»

این سازمان از مقامات تقاضا نموده است که کسانی را که معلول و ناتوان اند و در جریان زمستان در خیمه ها زندگی می کنند به خانه های گرم از پیش ساخته شده انتقال بدهند و افزوده است که وضعیت آن ها همچون «یک ندای بیدار باش برای ملل متحد و اتحادیه اروپا جهت جدی گرفتن این موضوع می باشد.»

دیدبان حقوق بشر همچنان از اتحادیه اروپا تقاضا نموده است تا تلاش هایش را برای تهیه منابع اضافی برای یونان ریاضت کشیده افزایش دهد.

سازمان دیدبان حقوق بشر گفته است که از کمپ هائی که دیدار نموده است شیردهن و شاورهایی که در فضای باز وجود دارد، برای معلولانی که از ویلچیر استفاده می کنند، قابل دسترس نیست. یک خانم ۸۵ ساله سوریائی که از ویلچیر استفاده می نمود، به این سازمان گفته است که در جریان یک ماه به دلیل نبودن تسهیلات او استحمام نکرده است.

همچنان در چندین کمپ تشناب ها و جاهای دیگر، پته زینه ندارند و زمین ناهموار و سنگی مانع آن می شود که حتا مردم با پته های زینه هم بتوانند به تشناب برسند.

گیورگوس کیریتسیس، یک سخنگوی حکومت که پیش از انتشار این گزارش از وی خواهش شد تا اظهار نظر بکند، گفته است که «یونان بهترین تلاش هایش را انجام می دهد» و اعتراف نموده است که «احتمال زیاد آن وجود دارد که ما تاکنون برای فراهم ساختن تسهیلات برای معلولان و افراد ناتون موفق نبوده باشیم.»

رونالد شوینباور یک سخنگوی کمیساریای عالی مهاجران ملل متحد در یونان گفته است: «کمیساریای عالی مهاجران ملل متحد موافق است بسیاری از خدماتی که توسط حکومت ارائه می شوند مطابق با معیاراتی نیست که با نیاز های خاص افراد انطباق داشته باشد... از این جهت است که چرا ما در طرح رهایش دادن مان به کسانی اولویت قایل می شویم که دچار معلولیت می باشند.»

این گزارش مبتنی بر مصاحبه ها با ۴۰ پناهجو و مهاجر در سرتاسر یونان است. در این گزارش گفته می شود که به دلیل ازدحام به هنگام ثبت نام و احوال درخواست دهندگان، افراد ناتوان و معلول به طور مناسب  شناسائی نشده اند.

یک کارمند طبی که برای داکتران بی مرز کار می کند می گوید: «هرگاه شما خود تان نگوئید که چه مشکل دارید، کس دیگری از شما نمی پرسد.» او می افزاید: «هرگاه معلولیت یا نقص اعضای یک فرد  آشکارا قابل رؤیت نباشد، ولو آنکه یک پناهجو از آن گزارش بدهد، راجستر یا ثبت دفتر نمی گردد.»

این سازمان از یک زوج عراقی نقل قول نموده است که در سال های بیستم زندگانی شان قرار دارند و اجازه نداشتند تا نقص اعضای شان را ثبت دفتر بکنند، زیرا آن ها تصدیق صحی نداشتند تا گفته ایشان را تائید نماید ولو آنکه ایشان به طور مشهود در ایستادن و قدم زدن دچار مشکلات بودند.

باریگا از دیدبان حقوق بشر گفت: «مقامات یونان، اتحادیه اروپا، ملل متحد و سازمان های امدادی باید اطمینان بدهند که مردم معروض به ناتوانی و نقض اعضا دیگر کسانی نیستند که از نظر دور بمانند.»

rr/af/RTRE