گروگانگیری و شکنجه مهاجران توسط باندهای جنایی در لیبیا

دویچه وله: بار دیگر گزارش هایی به نشر می رسد که مهاجران سودانی در لیبیا به عنوان گروگان مورد آزار و اذیت قرار می گیرند تا از خانواده های آنان در بدل آزادی گروگان ها پول اخاذی کنند. چند هفته پیش گزارش ها در مورد این که مهاجران در لیبیا به عنوان برده به فروش می رسند، خشم زیادی را برانگیخت. آیا این ها واقعات فردی بوده اند؟ شما وضعیت مهاجران در لبیبا را چگونه توصیف می کنید؟

وینسنت کوچتل: پدیده بهره کشی و اخاذی از مهاجران بازداشت شده توسط باندهای جنایتکار گسترده است و ادامه دارد، نه تنها در لیبیا بلکه در کشورهای مسیر عبور مهاجران تا لیبیا نیز. ما می دانیم که این یک پدیده جدید نیست. پیش از این که "سی ان ان" در این رابطه گزارش بدهد، ما آن را می دانستیم. متاسفانه مبارزه علیه این بدرفتاری ها بسیار دشوار است. قوه قضاییه لیبیا تلاش می کند حکم بازداشت بعضی از افرادی که شناسایی می شوند را به اجرا بگذارد. اما کسی نمی تواند به آنها نزدیک شود، چرا که آنها از سوی شبه نظامیان حمایت و محافظت می شوند. حکومت وحدت ملی نیز تمام قلمرو لبیبا را تحت کنترول ندارد. این مسایل کشاندن جنایتکاران به پای میز عدالت را دشوار کرده است.

دویچه وله: کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان تلاش دارد تا بعضی از آسیب پذیرترین پناهجویان را نجات دهد یا به کشورهای مبداء شان بازگرداند. در این زمینه شما با اتحادیه اروپا مشترکاَ کار می کنید. آیا اتحادیه اروپا به اندازه کافی در این بخش همکاری می کند؟

وینسنت کوچتل: اتحادیه اروپا و بعضی از کشورهای عضو آن منابع مالی را در اختیار ما می گذارند که با آن ما می توانیم مهاجران را در کشورهای لیبیا، تونس و نیجر کمک کنیم تا این کشورها را ترک کنند. ما تلاش می کنیم که آنها را در یک کشور دیگر اسکان مجدد بدهیم. فعلاَ ما وعده هایی در مورد اسکان مجدد شمار محدودی از آنها به دست آورده ایم. یعنی حدود ۲۴۰۰ جا برای افرادی در نیجر. مجموعا در حدود ۲۵ هزار محل برای تمام ۱۵ کشوری نیاز است که از آنها مهاجران به لبیبا آمده اند. از این  ۲۵ هزار جای مورد نیاز برای اسکان مجدد، تا کنون کشورهای اروپایی تنها اسکان ۷۰۰۰ نفر را پذیرفته اند. اتحادیه اروپا بدون شک می تواند کار بیشتری انجام دهد. مطمئنا اسکان مجدد یک راه حل حیرت آور برای این مشکل نیست اما این بخشی از راه حل برای کاهش مهاجرت های بی رویه به لیبیا است.

دویچه وله: این ارقامی که یادآور شدید بسیار کم است، آیا نیازها را برآورده می تواند؟

وینسنت کوچتل: خب، ما بسیار زیادتر نیاز داریم. ما می خواهیم تنها در سال روان میلادی ۱۰ هزار نفر را از لیبیا به جاهای دیگر انتقال دهیم. در صورتی که کمک عمده یی از سوی اتحادیه اروپا وجود نداشته باشد، به هیچ صورت ما به اسکان مجدد این تعداد موفق نمی شویم.  

دویچه وله: اتحادیه اروپا تلاش می کند تا مسیر مهاجرت بحیره مدیترانه از لیبیا به مقصد ایتالیا را ببندد. شمار مهاجران به شدت کاهش یافته است. این سیاست چه تاثیری برای مهاجران گیر مانده در لیبیا دارد؟

وینسنت کوچتل: ورود مهاجران به ایتالیا نسبت به یک سال پیش بسیار کمتر است. تاکنون امسال حدود ۵۰۰۰ نفر به ایتالیا رسیده اند که یک سوم کمتر از سال قبل است. این یک پیشرفت قابل توجه از دیدگاه اتحادیه اروپا است. به نظر من موفقیت را تنها با کاهش دادن شمار مهاجران تازه وارد در ایتالیا نمی توان سنجید، بلکه باید وضعیت بسیار بد مهاجران در لیبیا و کشورهای همسایه را نیز در نظر داشت. مهم این است که بالای یک سیستم منطقی سرمایه گذاری کنیم تا ظرفیت در کشورهای همسایه را توسعه دهیم. در آن صورت مردم این نیاز شدید را احساس نخواهند کرد که از طریق لیبیا خود را به اروپا برسانند.

وینسنت کوچتل نماینده کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد برای مسیر مدیترانه و وضعیت در لیبیا است. این وکیل فرانسوی که از سال ۱۹۸۶ برای اداره پناهندگان ملل متحد کار می کند، قبلاَ اداره بروکسل این سازمان را رهبری می کرد.

 pa/ af /Bernd Riegert