1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

آب براى كابل

۱۳۸۵ بهمن ۱۴, شنبه

هنوز هم چند سال پس از سرنگونى دولت طالبان در افغانستان، در كابل پايتخت اين كشور هزاران نفر به آب آشاميدنى سالم دسترسى ندارند. بانك توسعه آلمان با پروژه اى تحت عنوان «آب براى كابل» در جهت رفع اين نارسائى اقدام كرده است.

https://p.dw.com/p/A4Vk
عکس: PA/dpa

مهندس سليم كريمى با غرور به چهار پمپ آب مينگرد. اين چهار پمب توانائى استخراج ۳۲ هزار متر مكعب آب آشاميدنى از دل زمين را دارند. جائى كه اكنون با مدرن ترين تكنيك اين ماده حياتى از آن استخراج ميشود، در سال ۲۰۰۲ ويرانه اى بيش نبود. مهندس كريمى ميگويد:« سال ۱۹۵۴ اين ايستگاه ساخته شد و تا سال ۱۹۹۰ مردم كابل از اينجا با آب آشاميدنى تغذيه ميشدند. با آغاز جنگ در اوائل دهه نود ميلادى اين ايستگاه نابود شد و از آن ببعد از كار افتاد».

بعد از سقوط طالبان برنامه بازسازى اين ايستگاه از سوى بانك توسعه ارائه و با هزينه دولت آلمان انجام گرفت. از آن هنگام مهندس كريمى رئيس بيست نفر از كارمندان اين ايستگاه آب رسانى است. وى ميگويد ۲۵ تا ۳۰ درصد مردم در كابل به آب آشاميدنى لوله كشى شده دسترسى دارند.

نابودى ساختارها يكى از مشكلات اصلى در كابل است، بسيارى از خيابانها ويرانه اى بيش نيستند، مردم چند ساعت در روز به برق دسترسى دارند و معضل اصلى همان آب آشاميدنى است. دو سوم از ساكنان كابل آب مورد نياز خود را از چاههاى سرباز تامين ميكنند و اين چاهها اغلب آلوده هستند. ۳۸ درصد از بيماريهائى كه مردم اين شهر به آن مبتلا شده اند مربوط به آب ناسالم و آلوده بوده است.

بانك توسعه آلمان پس از سرنگونى طالبان فعاليتهاى خود را در بخش آبرسانى آغاز كرد. در آن زمان بيش از ۷۰ درصد از آبى كه به درون شبكه فرستاده ميشد، بدون استفاده به دل زمين نشست ميكرد. در حال حاضر يك ميليون نفر از آب آشاميدنى برخوردار هستند و هدف، افزايش اين ميزان تا سال ۲۰۱۰ به دو ميليون نفر است. مهندس كريمى ميگويد:«حداقل دو ميليون، در حال حاضر ۳۰ هزار خانواده تحت پوشش شبكه آبرسانى هستند. تا سال ۲۰۱۰ بايد به اين ميزان به ۹۰ هزار برسد. در حال حاضر ما ۵۰۰ كيلومتر شبكه لوله كشى داريم كه بايد به ۱۳۰۰ كيلومتر برسد. بنابراين ما بايد ۸۰۰ كيومتر ديگر را نوسازى كنيم».

اين هدف بزرگى است، اما هم آيساف و هم سياستمداران به اين نتيجه رسيده اند كه بازسازى ساختارها بسيار مهم هستند و به تامين امنيت كمك ميرسانند. زيرا در تابستان سال گذشته از هر چهار افغانى يك نفر بر اين بارو بود كه اوضاع از زمان طالبان بدتر شده است. اين احساس نارضايتى است كه مورد سو استفاده افراطيون طالبان قرار ميگيرد. به همين خاطر متخصصان بر اين باورند كه در كنار حمايت از دولت، منابع مالى بيشترى بايد براى بازسازى ساختارها و توسعه بكار گرفته شود.