آخرین وضعیت سه دانشجوی در بند دانشگاه امیرکبیر
۱۳۸۶ مهر ۲۲, یکشنبه
سه تن از دانشجویان دانشگاه امیرکبیرکه از پنج ماه پیش در بند ۲۰۹ زندان اوین حبس بودند به بند عمومی این زندان انتقال یافته‌اند. اتهام این دانشجویان انتشار نشریه دانشجویی با محتوای توهین‌آمیز به اسلام است.محمدعلی دادخواه، وکیل این دانشجویان، معتقد است که روند بازجویی و محاکمه آنها غیرقانونی بوده و رییس قوه قضاییه آیت الله شاهرودی مکلف به اقدام در جهت آزادی‌اشان است.
دویچه وله: آقای دادخواه، موکلان دانشجوی شما، آقایان احسان منصوری، مجید توکلی و احمد قصابان، از بند ۲۰۹ اوین به بند عمومی آن زندان منتقل شدند. چه عاملی باعث این انتقال بوده است؟
محمدعلی دادخواه: عموما هنگامی که تحقیقات امنیتی وجود دارد بیشتر متهمان را در بند ۲۰۹ نگاه می‌داند و بعد از آنکه تحقیقات مقدماتی خاتمه یافت به بندهای عمومی منتقل می‌کنند. البته در خصوص این دانشجویان به این نحو اقدام نشد. یعنی متاسفانه دانشجویان در طول دادرسی هم حق ملاقات وکیل را نیافتند و من فقط در صحن دادگاه آنها را ملاقات کردم و هنگام ورود به دادگاه. حق این بود که با توجه به اصل ۳۵ قانون اساسی که وکیل را یکی از ارکان دادگاه دانسته، قبل از آن هم امکان ملاقات و گفتگو با این دانشجویان و بررسی پرونده آنان فراهم می‌شد.
بنابراین شما تا بحال امکان گفتگو با این دانشجویان را نداشته‌اید؟
قبل از تشکیل دادگاه نخیر.
آقای علیرضا آوایی، رییس دادگستری استان تهران، از این دانشجویان در بند ۲۰۹ دیدن کرده بودند. آیا اینکه آقای آوایی توانسته‌اند از این بند دیدن کنند، با توجه به اینکه تا جایی که می‌دانیم از مقامات قوه قضاییه به جز رییس سازمانهای کل کشور تا بحال کسی نتوانسته بوده از این بند دیدن کند، به معنای این است که تغییری در رابطه با جایگاه قوه قضاییه بوجود آمده است؟
در این خصوص نمی‌شود به طور صریح اظهار نظر کرد. اما در پرونده این دانشجویان اشکالات و ایرادات متعددی هست. از جمله با توجه به نظامنامه‌ای که حاکم بر نشریات دانشجویی است، چنانچه تخلفی از ناحیه نشریات دانشجویی رخ بدهد، باید بدوا در کمیته انضباطی بررسی شود که در خصوص این دانشجویان چنین امری اتفاق نیافتاد. و بعدا هم باید به دادگاه مطبوعات ارسال بشود که باز هم ما می‌بینیم که دادگاه انقلاب، علیرغم اینکه برابر ماده ۵ تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب صلاحیت رسیدگی به جرایم مطبوعاتی را ندارد، خودش را صالح تشخیص داد. ما فکر می‌کنیم که این تخلفات اگر مورد بررسی قرار بگیرد، حتما اتخاذ تصمیم دیگری را در مورد این دانشجویان دستگاه قضا خواهد کرد.
از طرف چه کس یا چه نهادی باید مورد بررسی قرار بگیرد؟ آیا آقای آوایی که اعلام کردند که گزارشی به آقای آیت الله شاهرودی می‌دهند، از جمله گویا در باره شکنجه‌هایی که این دانشجویان گفته‌اند که شده‌اند، این کارشان تاثیری خواهد داشت؟
قاعدتا تاثیر خواهد داشت. چون نهایتا ذات همین ماموریتی که انجام شده ات باید به فال نیک گرفته شود. بویژه اینکه دانشجویان در هیچ یک از مراحل تحقیقات رسمی و طول دادگاه هیچ یک از اتهامات را نپذیرفته‌اند. و با عنایت به اصل ۳۷ قانون اساسی و فقدان دلیل دیگر و عدم صلاحیت دادگاه، ما امیدواریم که نسبت به برائت و آزادی اینها تصمیم شایسته اتخاذ بشود که بتوانند تحصیلاتشان را ادامه بدهند.
آقای شاهرودی می‌توانند بخواهند که دادگاه دیگری برای این دانشجویان تشکیل بشود؟
قاعدتا با عنایت به ایراداتی که ما از منظر قانون به این رسیدگی داریم، آقای شاهرودی وقتی وقوف پیدا کنند، تکلیف دارند که در این زمینه اقدام بکنند، نه اینکه اختیار داشته باشند.
در مورد گفته‌های دانشجویان چه، که خودشان گفته‌اند که زیر شکنجه اعتراف به کارهای ناکرده کرده‌اند؟
در نص صریح قانون اساسی ما اعلام شده است که هر اقرار، اعتراف و اعلامی که در زیر شکنجه بگیرند فاقد اعتبار است. در قانون مدنی هم در هنگام بررسی اقرار به همین موضوع توجه شده است. لذا دادگاه نمی‌تواند نسبت به این موارد به عنوان مستند قضایی ترتیب اثر بدهد که با عنایت به اعتراضی که به عنوان وکیل دانشجویان در صحن دادگاه کردم امیدوارم که دادگاه نسبت به این مسائل التفات شایسته قانونی روا بدارد.
چه چشم‌اندازی را در مورد وضعیت این دانشجویان می‌بینید؟
امیدوارم که حکم برائت صادر شده باشد. اما اگر چنین امری نشده است، با توجه به تحقیقاتی که رییس دادگستری تهران انجام داده و اعتراضاتی که شده، حتما باید این حکم در مرحله تجدید نظر شکسته بشود و دانشجویان که با عنایت به فقدان دلیل برائت آنها احراز بشود به آغوش خانواده‌شان بازگردند.