آغاز دوران خداحافظى با ستارگان در رئال مادريد
۱۳۸۵ دی ۲۰, چهارشنبه
نتيجه اين همه موفقيت در عرصه ملى و جهانى اين بود كه فدراسيون بين‌المللى فوتبال «فيفا»، باشگاه رئال مادريد را در سال ۲۰۰۰ بعنوان بهترين كلوپ فوتبال قرن بيستم انتخاب كرد و با اجازه فيفا بازيكنان اين تيم اجازه حمل نشان افتخار اين فدراسيون را بر روى پيراهن‌هاى خود دارند. طى سالهاى گذشته ما در اين تيم اما شاهد چند روند كاملا متضاد بوده‌ايم كه شامل بحران مالى و عبور از آن از يك سو و حضور ستارگان و بوجود آمدن تيمى كه به تيم كهكشانى شهرت يافت اما از كسب موفقيت در عرصه فوتبال عاجز مانده است. در كنار آن تغيير دائمى مديران و مربيان نيز مشهود است.
در اواخر قرن نوزدهم كه ورزش فوتبال به تازگى از انگليس به اسپانيا وارد شده بود، تيم فوتبال «اسكاى» در مادريد تشكيل شد. در سال ۱۸۹۷ گروه كوچكى اين تيم را ترك و با نام كلوپ فوتبال مادريد كار خود را آغاز كرد. اين گروه در روز ششم مارس سال ۱۹۰۲ رسما تيم را به ثبت رساند و «خوان پادروس» بعنوان پرزيدنت انتخاب شد. دوسال بعد هنگامى كه در پاريس فدراسيون بين المللى فوتبال «فيفا» بنيان نهاده شد، نماينده اسپانيا تيم مادريد بود. تنها سه سال پس از بنيانگذارى اين تيم موفق شد «كوپا دل رى» كه تنها كاپ سراسرى در اسپانيا بود را تصاحب كند، اين موفقيتى بود كه مادريد توانست آن را چهار بار تكرار كند. به همين خاطر در سال ۱۹۲۰، به فرمان آلفونس هشتم پادشاه اسپانيا اين تيم به لقب سلطنتى «رئال» مفتخر و از آن پس با نام «رئال مادريد» پا به ميادين فوتبال گذاشت.
مادريد در دهه پنجاه و با مديريت «سانتياگو برنابه او» دوران طلائى خود را آغاز كرد. در اين دوران استاديومى با گنجايش يكصد و بيست هزار نفر ساخته شد و در همين سالها هم بود كه رئال مادريد موفق شد چهار بار پياپى جام قهرمانى باشگاههاى اروپا را تصاحب كند. اما حكمروائى مطلق رئال در عرصه فوتبال اسپانيا در دهه نود ميلادى دچار خدشه شد و قدرت را به «اف ث بارسلونا» رقيب هميشگى اين تيم، واگذار كرد، تا اينكه رئال مادريد با پيروزى در رقابتهاى چمپين ليگ سال ۱۹۹۸ در مقابل يوونتوس تورين بار ديگر به جايگاه خود دست يافت و توانست اين موفقيت را در سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۲ بار ديگر تكرار نمايد.
در همين سالها هم بود كه با مديريت «فلورينتينو پرز» مادريد موفق شد بر بحران مالى دهه نود علبه كرده و بدهى ۲۴۵ ميليون يورئى را به ۱۷۳ ميليون يورو تقليل دهد. مادريد در سال گذشته ۳۴ ميليون يورو سود داشته است و از درآمد ۲۹۲ ميليون يوروئى آن تنها ۴۰ درصد آن از طريق بازاريابى حاصل شده است.
با اين حال رئال مادريد در سال گذشته سال پر تلاطمى را در عرصه مديريت پشت سر گذاشت. پس از رفتن «پرز» در سال ۲۰۰۶، نخست «آلوارز» بعد «مونته جانو» و بالاخره «راموس» بعنوان پرزيدنت انتخاب شدند. اما در عرصه مربى گرى هم بغير از «ويچنته دل بوسكه» كه از سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۰۳ مربى اين تيم بود، طى سه سال گذشته، رئال مادريد روى پنج مربى را بخود ديده است.
اين در حالى است كه با آمدن «لوئيس فيگو» از بارسلونا به رئال مادريد در سال ۲۰۰۰ اين تيم سياست جديدى را در عرصه بخدمت گرفتن ستارگان پيش روى گرفت. يك سال بعد «زيدان»، سپس در سال ۲۰۰۲ رونالدو، آنگاه در سال ۲۰۰۳ «ديويد بكهم»، در سال ۲۰۰۴ «مايكل اوون»، در سال ۲۰۰۵ «روبينهو» و بالاخره در سال گذشته نيز «فابيو كاناوارو» و «رود فان نيستل روى» به اين تيم پيوستند.
اما جالب اينجاست هرچه بر تعداد ستارگان افزوده شده، اين تيم روى موفقيت كمترى را بخود ديده است، كه آخرين آن، عنوان قهرمانى در چميپين ليگ در سال ۲۰۰۲ و قهرمانى باشگاهاى اسپانيا در فصل ۲۰۰۲– ۲۰۰۳ است. بدين ترتيب نه تنها چهار مربى سابق قربانى حضور بيش از حد ستارگان شدند، بلكه خود تيم نيز به روند سراشيبى افتاده است. مادريد پس از دوشكست پياپى در ليگ اسپانيا اكنون با كسب ۳۲ امتياز در رتبه سوم جدول جاى دارد. اما پس از انتشار خبر رفتن رونالدو به تيم «الاتحاد عربستان» از سوى رسانه‌هاى اسپانيائى و عربستان سعودى، اكنون اسامى ديگرى نيز چون «بكهم» و حتى «رائول» كاپيتان تيم نيز بر سر زبانهاست. بنظر ميرسد در رئال مادريد دوران خداحافظى با ستارگان آغاز شده است.