آغاز كنفرانس افغانستان در برلين

ما طبيعتآ بايستى تلاشهاى دولت جمهورى فدرال آلمان را براى پشتيبانى از روند صلح در كشور ويران شده افغنستان را مورد استقبال قرار دهيم. ما از روى موافقت سر تكان ميدهيم زيرا كار ديگرى برايمنا باقى نميماند. اما نگاهى به موقعيت جديد در افغانستان، يعنى ۲ سال و نيم پس از حمله آمريكا عليه رژيم طالبان، حقايق هوشيار كننده اى را نمايان ميسازند. آنچه كه در حال حاضر از سوى آمريكا، اروپا و كشورهائى همچون ژاپن در اين كشور انجام ميگيرند را، ميتوان بسادگى “وصله كارى” توصيف كرد. نه مسائل قومى بر طرف شده اند و نه سران قبيله اى جنگ طلب، بر سر عقل آورده شده اند، چه برسد به خلع سلاح واحدهاى منطقه اى آنها. به اين ترتيب بسيار دشوار است كه، براى اين كشور كه بر اثر سالهاى متمادى جنگ نابود شده است، چشم اندازى خوشبينانه بوجود آورد. پول فراوان و تعداد زيادى از نيروهاى نظامى و امداد ضرورى خواهند بود، اگر قصد بر اين باشد كه به يك ثبات پايدار دست يابيم. تنها بدين صورت است كه، زمينه رشد و نمو از تروريسم و افراط گرائى اسلامى، گرفته خواهد شد. اما آمادگى عمل در اين زمينه در سطح بين المللى وجود ندارد.

از سوى ديگر روزنامه آلمانى “Handelsblatt” كه در شهر دوسلدورف انتشار مييابد، امروز در زمينه برگزارى كنفرانس افغانستان در برلين مينويسد:
سرانجام دنياى غرب ميتواند يكبار ديگر براى يك امر نيك، پول خرج كند. اما پرزيدنت افغانستان حامد كرزاى، همچنين در اين مورد سكوت ميكند كه، همه اينها بر زمينه اى كاملآ لرزان استوار است. بجاى ارتش ملى افغانستان كه قرار بود، شامل بر ۷۰ هزار نفر باشد، تازه ۷۰۰۰ سرباز به خدمت مشغولند زيرا، هنوز هم بسيارى از آنها از اين كار سرباز ميزنند. بجاى امنيت، در جاده هاى كشور، خشونت حكومت ميكند. تا حدى كه در سال جارى تنها طى دو ماه فوريه و مارس، بر اثر ۴ حمله مسلحانه در افغانستان، ۱۱ تن از كاركنان سازمانهاى امداد، به قتل رسيده اند. و در عوض اقتصاد رو به بهبود، كشاورزان اين كشور به كشت نا سالم گياه خشخاش ميپردازند، تا از آن ترياك تهيه كنند. درآمد حاصله از كشت و فروش ترياك پيش از همه فرمانداران منطقه اى را تامين كرده و بر سر قدرت نگاه ميدارد. حامد كرزاى تا جائى كه قادر است، ميتواند، فرمانداران محلى را تغيير دهد، اما او بدين ترتيب وفادارى قدرتهاى اصلى را بدست نخواهد آورد.