آيا جنايت ارتش اندونزى در تيمور شرقى به تاريخ پيوسته است؟

بعضى از روزها هستند كه اهميت تاريخى پيدا ميكنند. روز دوازدهم نوامبر سال ۱۹۹۱ هم يكى از اين روزهاست. در اين روز در گورستان سانتا كروز جزيره تيمور شرقى تظاهراتى انجام گرفت و نيروهاى امنيتى اندونزى مثل هميشه بر روى تظاهركنندگان آتش گشودند، اما اينبار يك خبرنگار انگليسى با دوربينش همه چيز را ثبت كرد و اخبار اين كشتار به سراسر جهان مخابره شد. پس از آن در استراليا، آمريكا و اروپا سازمانهاى همبستگى و در آلمان نيز سازمان مراقبت اندونزى بوجود آمدند. شش ماه بعد به اسقف بلو و راموس هورتا جايزه نوبل صلح اعطا شد. اما استقلال تيمور شرقى، بسيار خونبار بود. لئونى فون براون از سازمان مراقبت اندونزى ميگويد:« در اينجا صحبت از جنايت عليه بشريت و قبل از هر چيز قتل دو هزار نفر و آواره شدن دويست هزار انسان و نابودى هفتاد درصد از ساختارهاى زير بنائى است». بر اساس گمانه زنى منابع آگاه بر اثر اين مناقشه بطور مستقيم و يا غير مستقيم تقريبا دويست هزار نفر كشته شده اند. اما تا امروز هنوز هم عوامل اين جنايت بدون مجازات مانده اند. براى نمونه ژنرال ويرانتو كه مسئوليت نظامى را در آن زمان برعهده داشت، حتى بعنوان كانديدا در انتخابات رياست جمهورى اندونزى شركت كرد. بر اثر فشار سازمان ملل دولت اندونزى چند نفر نظامى را محاكمه كرد كه همه آنها تبرئه شدند. اين مسئله براى آلكس فلور از سازمان مراقبت اندونزى تعجب برانگيز نيست. وى در اين باره ميگويد:« دليل آن خيلى ساده است. تيمور شرقى يك كشور كوچكى است كه بين دو همسايه قدرتمند يعنى اندونزى و استراليا قرار گرفته است. اين كشور به اين دو همسايه هم به لحاظ اقتصادى و هم به لحاظ امنيتى وابسته است. بنا براين براى دولت تيمور شرقى اين يك مسئله سياسى است كه با عدم زنده كردن پرونده هاى قديمى دشمنى اندونزى را برنيانگيزد».

از سوى ديگر اقدام اخير كوفى عنان دبير كل سازمان ملل در مورد اعزام يك كميسيون براى تحقيقات كه از ماه آوريل كار خود را شروع خواهد كرد، اميدهائى را در مورد مجازات عاملين جنايت هاى تيمور شرقى زنده كرده است. البته هنوز معلوم نيست اين كميسيون تا چه حد امكان دست يابى به اسناد و مدارك ارتش اندونزى را داشته باشد.