آيا روياى آلمان در مورد عضويت دائمى در شوراى امنيت تحقق خواهد يافت؟
۱۳۸۴ اردیبهشت ۲۸, چهارشنبه
اولين قدم قطعنامه اى ست كه مشخص مى كند، شوراى امنيت بايد چند عضو دائمى و غيردائمى داشته باشد، كشورهاى عضو اين بالاترين مرجع تصميم گيرى در جهان بايد نماينده چه مناطقى از جهان باشند و در انتها بايد شيوه ى انتخاب اعضاى دائمى مشخص شود. نمايندگان اين چهار كشور كه خواستار عضويت در شوراى امنيت ِ سازمان ملل متحد هستند، روز دوشنبه گذشته طرح اوليه اى از اين قطعنامه تهيه كردند. آنها در اين تصميم گيرى خود، نمايندگان حدود ۷۰ كشور ديگر را نيز دعوت كردند و در نيويورك به مشورت پرداختند و نتيجه مذاكرات، آن چنان بود كه گونتر پلويگر، نماينده آلمان در سازمان ملل متحد، بعد از پايان يافتن اجلاس با اعلام رضايت خود گفت:
”دور اول مذاكرات بسيار موفقيت آميز طى شد. حال بايد با نمايندگان كشورهاى ديگر نيز مذاكرات را ادامه داد و نظر آنها را براى راى دادن به اين طرح جلب كرد.”
بيشتر كشورهاى موافق با اين طرح از كشورهاى آفريقايى هستند. اما براى تصويب آن در مجمع عمومى سازمان ملل متحد، راى دو سوم از ۱۹۱ كشور عضو سازمان ملل متحد ضرورى ست. و به همين جهت هنوز اين چهار كشور راه طولانى اى را در پيش رو دارند.
چهار كشور آلمان ، ژاپن، برزيل و هند بر اين نظرند كه در مجموع بايد شوراى امنيت ِ سازمان ملل متحد صاحب شش عضو جديد دائمى گردد. دو عضو براى قاره آسيا، دو عضو براى قاره آفريقا، يك عضو براى آمريكاى جنوبى و يك عضو براى اروپاى غربي. در طرح پيشنهاد شده از طرف اين چهار كشور آمده است كه شش كشور مورد نظر بايد داراى حق وتو گردند، يعنى كليه حقوق و وظايف شان با كشورهاى كنونى عضو شوراى امنيت برابر باشد.
اين در حالى ست كه برزيل تاكيد زيادى در داشتن حق وتو براى خود قائل نيست و نمى خواهد اين قطعنامه فقط به خاطر حق وتو رد شود. براى برزيل فقط عضويت در شوراى امنيت ِ سازمان ملل متحد كافى ست. اما بر مبناى اين طرح قرار است در كنار شش عضو دائمى جديد، چهار عضو غيردائمى هم در جلسات شوراى امنيت ِ سازمان ملل متحد حضور يابند.
به اين ترتيب مى توان مشاهده كرد كه راه درازى در مقابل چهار كشورى ست كه خواهان عضويت دائمى در شوراى امنيت سازمان ملل متحد هستند، بخصوص وقتى كشورهايى مثل پاكستان، ايتاليا و مكزيك مخالف ديدگاه هاى آنها هستند. اما اين چهار كشور بايد بيشتر از همه نگران راى اعضاى كنونى شوراى امنيت باشند كه حق وتو دارند و مى توانند روياهاى آنها را نقش بر آب كنند.