آيا فوتبال در آلمان هم موضوعى مردانه است؟
۱۳۸۵ تیر ۴, یکشنبه
در ايران زنان حتى حق تماشاچى بودن را هم ندارند و براى ورود به استاديوم‌هاى ورزشى بايد پيه كتك خوردن را هم به تن بمالند. در يك كشور پيشرفته مانند آلمان كسى دختران جوان را براى چنين كارى تنبيه نمی‌كند و علاقه به هيچ ورزشى جرم محسوب نمی‌شود. اما در اينجا محدوديت‌ها در اذهان به حيات خود ادامه می‌دهند.
گزارشى در همين زمينه:
نگاهى به صفحه تلويزيون بهنگام پخش بازيهاى جام جهانى نشان می‌دهد كه در ميان تماشاچيان انبوهى زن نشسته كه به همان اندازه درهيجان فوتبال تب كرده اند كه مردان. اين علاقمندى بويژه در نسل جوان آلمان به چشم ميخورد. با اين حال در اينجا هم دختران جوان اگرچه با مشكلات هم سن و سالهاى خود در ايران روبرو نيستند، اما به شكل ديگرى تحقير ميشوند، آنها هم اول بايد به گونه‌اى ثابت كنند كه فوتبال ملك طلق مردان نيست و زنان هم به همان اندازه می‌توانند به اين ورزش علاقمند باشند و از آن سررشته داشته باشند.
دختر ۱۷ساله:
”فوتبال مسئله ماهم هست، اما پسرها نميخواهند آنرا باور كنند. آنها اصلا نميخواهند با اين موضوع روبرو شوند. پسرها فكر ميكنند فوتبال فقط مال آنهاست و تنها آنها از اين ورزش سرشان ميشود. وقتى ميبينند كه بعضى از ما دخترها بيشتر از آنها از فوتبال سررشته داريم و حسابى چم وخم كار دستمان است، آنوقت عصابى ميشوند. آنها دوست ندارند ببينند كه دخترها هم به اين وزرش علاقمند شده اند. انگار به حريمشان تجاوز شده!”
پسر ۲۳ ساله:
”من فكر می‌كنم كه فوتبال موضوع مردهاست و زنها ميايند تا مردهاى خوش تيپ را ديد بزنند.”
دختر ۲۰ ساله:
”مادر من طرفدار پروپاقرص فوتبال است. او حتى از پدرم هم آتش‌اش داغ‌تر است، چيزى كه پدرم را حسابى كلافه می‌كند.”
اما اين طرز فكر كه فوتبال موضوعى مردانه است، تنها نظر مردها نيست، درميان زنان و دختران جوان هم هستند عده اى كه كمتر از پسرها بر اين فكر پافشارى نميكنند. اگر در ايران بحث برسر اين است كه فوتبال دغدغه اصلى زنان نيست و زنان هنوز بايد با بسيارى ستمهاى ديگر تعيين تكليف كنند، در آلمان با وجود آنكه از ستمها و محدوديتهايى نظير ايران براى زنان خبرى نيست، اما بازهم براى خيلى ها گويى فوتبال و يا حتى علاقمندى به آن حقى است كه به خودى خود مردانه است.
دختر ۱۷ ساله:
” اين بازى مختص پسرهاست و من شديدا به اين مسئله اعتقاد دارم. به اين خاطر كه اين بازى فوتبال نه فقط خيلى مردانه است، بلكه مردها موقع بازى به نوعي هم مردانگى شان را به نمايش ميگذارند.”
پسر ۱۹ ساله:
” فوتبال مال ماست. وقتى دخترها برايش سرودست ميشكنند، واقعا مسخره است. دوست دختر من نبايد سينه چاك فوتبال باشد. اين اصلا به زنها نميايد، خيلى راحت بگويم.”
اين برخورد تعصب آميز باعث ميشود كه دختران جوانى كه با چنين طرز فكرى بشدت مخالفند براى اثبات حق خود به افراط بيافتند.
دختر۲۲ ساله:
”زنها هم درست مثل مردها هوادار فوتبال هستند. نه فقط هوادارش، بلكه اطلاعات كافى هم درباره اش دارند. درضمن ما هيجان بيشترى ايجاد ميكنيم. ما چنان سرو صدايى راه مياندازيم، و چنان هورا ميكشيم، و لباسهايى ميپوشيم كه پسرها هرگز به گردمان هم نميرسند.”
اما هر نسلى تربيت خودش را دارد. و بنا به اين تربيت، علائق‌اش را. اگر براى نسل گذشته فوتبال تنها موضوعى مردانه بود و زمانى كه پدرها و برادرها جلوى صفحه تلويزيون براى تيم مورد علاقه شان فرياد ميكشيدند، مادرها مشغول پخت و پز بودند، امروز كم نيستند دخترانى كه به خود اجازه ميدهند از اين ورزش سردربياورند، براى نگاه كردن مسابقات به لباس مبدل وارد استاديوم شوند، در مقابل ورزشگاه ها تجمع كنند، حتى بخاطر داشتن حق تماشاچى بودن كتك بخورند و اگر امكانش باشد در گوشه اى دور از چشم همه فوتبال بازى كنند. نسل بعدى در ايران شايد اين شانس را داشته باشد كه از اين مرحله عبور كند و باديدى بازتر و راحت تر به مسئله نگاه كند. مسئله اى كه در واقع اصلا ”مسئله” نيست. در آلمان نسلى كه به سنين نوجوانى پا ميگذارد ديگر تعصبات قديم را با خود يدك نميكشد.
پسر۱۴ ساله:
”بنظر من هركسى حق دارد هوادار فوتبال باشد. فوتبال اصلا با جنسيت كارى ندارد. فقط به اين كار دارد كه به آن علاقه دارى يا نه، از آن لذت ميبرى يا نميبرى.”