آيت الله سيستانى، مرد مقتدر عراق

آيت الله على سيستانى در حال حاضر شايد مهم ترين شخصيت مذهبى شيعيان سراسر جهان باشد. بدون موافقت او هيچ اقدامى در عراق تحقق نمى پذيرد. ۶۰ درصد مردم عراق را شيعيان اين كشور تشكيل مى دهند. آنها زير نظر رهبران مختلف مذهبى خود قرار دارند. اما همه آنها به آيت اله سيستاني، كه در مشهد به دنيا آمده، احترام مى گذارند.

سيستانى در نجف زندگى مى كند. محل زندگى اش از مقبره حضرت على دور نيست. او معمولا به ميان مردم نمى رود، مصاحبه اى نمى كند و در جمع سخنرانى نمى كند. اما سخنان او را همه ى كسانى كه به كمك و مشورت او احتياج دارند مى شنوند و حتى اگر كسى مشورتى از او بخواهد مى تواند در صفحات اينترنتى مربوط به او وارد شده و سوالش را بازگويد و ديدگاه آيت الله را در مورد سوالات گذشته خود و يا ديگران بيابد.

اولين تصميم سيستانى بعد از حمله ى نظاميان آمريكايى به عراق در مورد آينده اين كشور گرفته شد. او اعلام كرد كه شيعيان عراق نبايد در درگيرى با نيروهاى اشغالگر دخالتى داشته باشند.

به نظر مي رسد كه سيستانى محاسبه مى كرد ، در صورتى كه آمريكائيان واقعا به اهدافى كه اعلام كرده اند معتقد باشند و اين اهداف را عملى سازند و انتخابات آزاد در سراسر كشور برگزار شود، شيعيان به هر حال به قدرت از دست رفته ى خود مى رسند. در چنين شرايطي، چرا بايد اقدامى كرد كه اين روند را دچار اختلال كند و به آينده ى جنبش نيز لطمه زند.

البته ديدگاه سيستانى را بعضى رهبران جوان شيعه در عراق چون مقتدا صدر، مبنى بر ضعف او دانستند و او را به همكارى با آمريكائيان متهم ساختند. اما سيستانى بر ديدگاه خود باقى ماند و نشان داد كه گفته هايش دقيق اند و پايه و اساس دارند. او با اصرار و ابرام فراوان سرانجام موفق شد تا مقدمات انتخابات سراسرى در عراق انجام گيرد.

در انتخاباتى كه قرار است در روز سى ام ژانويه، يعنى حدود يك هفته ى ديگر در اين كشور برگزار مى شود، قرار است نمايندگان مردم انتخاب شوند و آنها هستند كه بايد قانون اساسى جديدى براى اين كشور در نظر گيرند و انتخابات پايان سال ۲۰۰۵ ميلادى اين قانون اساسى را به تصويب مردم عراق برساند.

سيستانى مى خواست به مردم عراق نشان دهد كه خود آنها بايد آينده شان را در دست گيرند و قدرت سياسى نبايد در دست ديكتاتورها و يا نيروهاى اشغالگر باقى بماند. به نظر مى رسد كه سيستانى حق داشته است. گفته شده كه بعد از انتخابات، نمايندگان منتخب مردم با نيروهاى اشغالگر به گفتگو مى پردازند و مهلتى را كه گفته مى شود ۱۸ ماه است ، براى خروج كليه نيروهاى خارجى از عراق تعيين مى كنند.