1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

آيت اله العظمى سيستانى به عراق بازگشت

۱۳۸۳ شهریور ۴, چهارشنبه

با بازگشت آيت اله العظمى على سيستانى به عراق، اميد به حل بحران نجف از راه هاى مسالمت آميز زنده شده است. چندين تن از سخنگويان وى امروز تصريح كردند كه آيت اله سيستانى براى حل بحران نجف، مردم عراق فراخوانده است كه راهى نجف شوند و با حضور خود در صحنه به درگيريها و خونريزيها پايان دهند.

https://p.dw.com/p/A4pU
عکس: AP

آيت اله العظمى سيستانى، چهره اى است بدور از جنجال و هياهو. او از رسانه هاى همگانى به همان اندازه فاصله ميگيرد كه از قدرتمداران حاكم در بغداد، چه در دوران حكومت صدام حسين و چه حال در دوران حكومت دولت موقت عراق و اشغال كشور توسط نيروهاى ائتلافى.

در اوايل ماه اوت بود كه آيت اله سيستانى براى انجام عمل جراحى قلب راهى لندن شد. وى در آن زمان ترجيح داد كه با اتومبيل، از راه ناامن بگذرد و خود را به فرودگاه بغداد برساند، تا انيكه هيليكوپترى آمريكائى او را به آنجا منتقل نمايد. و دقيقا اين خويشتندارى و بى اعتمادى او به قدرتمداران است كه از اين روحانى ۷۴ ساله چهره اى پرنفوذ و وزين ساخته است.

هنگامى كه يكى از نزديكان آيت اله سيستانى بيانيه اى از وى را اعلام كرده و ميخوانند، شبكه هاى تلويزيونى عربى تصوير چهره اى چون حسن نصراله رهبر حزب اله لنبان را نشان نميدهند كه با مشتانى گره كرده، در پشت ميز خطابه مشغول سخنرانى است. به جاى آن، همواره چهره اى كم و بيش محو از مردى ريش سفيد ديده ميشود كه بر روى دشكى در خانه اش در نزديكى مسجد امام على، نشسته است.

حتى تصور آنكه وى روزى چون آيت اله خمينى رهبر يك جمهورى اسلامى شود، تصورى است كه براى آيت اله سيستانى جذابيت ندارد، با وجود آنكه بيش از ۶۰ درصد شيعيان عراق، وى را مرجع تقليد خود ميدانند.

پس از سرنگونى صدام حسين توسط قواى آمريكا، آيت اله سيستانى مردم را فراخواند كه از مقابله مسلحانه با نيروهاى ائتلافى خوددارى كنند، اما با طولانى شدن استقرار نيروهاى اشغالگر و نابسامانى اوضاع، مقتدا صدر، يكى از رقباى آيت اله سيستانى توانست از آب گل آلود ماهى گرفته و شمار زيادى را دور خود گرد آورد.

ناگفته نماند كه آيت اله العظمى سيستانى در سال ۱۳۰۹ هجرى شمسى در شهر مشهد به دنيا آمد و مقتدا صدر، ايرانى تبار بودن وى را دليلى ديده تا بطور غيرمستقيم، اوتوريته آيت اله سيستانى را زير سوال برد، اگر چه وى هيچگاه جرات آن را نخواهد داشت كه بطور علنى و صريح به مخالفت با اين مرجع تقليد برخيزد.