آیا پیروزی ناتو در افغانستان ممکن است؟

سربازان آلمانی با تجهیزات فراوان نظامی در افغانستان حضور می‌یابند، اما این تجهیزات در مقابل سوءقصدکنندگان انتحاری بی‌اثرند. هر شهروند افغانستان که به یک گروه گشت آلمانی نزدیک می‌شودی، می‌تواند احتمالا یک سوءقصدکننده انتحاری بوده و مواد منفجره به خود بسته باشد. او می‌تواند به همراه خود، بسیاری انسان‌های بی‌گناه را به کشتن دهد. حضور کودکان در نزدیکی محل حادثه، هیچ دلیلی برای اجرانشدن طرح سوءقصد انتحاری نیست. حادثه‌ی روز دوشنبه و کشته‌شدن پنج کودک در این عملیات انتحاری نشان داد که طالبان از کشتن کودکان هیچ ابایی ندارند.

طالبان مسئولیت این اقدامات تروریستی را به عهده گرفت. فرماندار استان کندوز بر این نظر است که سوءقصدکنندگان از پاکستان برای انجام ماموریت‌هایی این چنین به افغانستان می‌آیند. مبارزه نظامی با چنین گروه‌های پارتیزانی ناممکن می‌نماید، زیرا آنها از پاکستان می‌آیند و ماموریتی را به انجام می‌رسانند و بی‌درنگ به مرز پاکستان بازمی‌گردند و خود را مخفی می‌کنند. به نظر می‌رسد که نیروهای ذخیره برای سوءقصد انتحاری فراوان است و آنها را نمی‌توان از میان برد. با هر آسیبی که به آنها وارد می‌شود، بزودی ترمیم می‌شوند و دوباره اقدامات تروریستی را از سر می‌گیرند. طالبان خواستار خروج همه نیروهای ناتو از افغانستان است و جواب ناتو به این خواست، افزایش نیروها برای کنترل هر چه بیشتر بر اوضاع است.هفته‌ی گذشته بوندس تاگ، مجلس نمایندگان آلمان، شمار سربازان ارتش این کشور را که در افغانستان مستقرند، با هزار نفر افزایش، به مرز ۴۵۰۰ نفر رساند. اگرچه ناتو به کاهش سربازان در افغانستان نمی‌اندیشد، اما طالبان با سوءقصدهای انتحاری موفق شده در کشورهایی که سرباز به این کشور اعزام کرده‌اند، ترس و دلهره ایجاد کند. در ماه اوت پیش همین که ده سرباز فرانسوی در این کشور کشته شدند، مردم فرانسه شوک‌زده گشتند. دولت هلند، که سربازانش را برای جنگ مستقیم با طالبان به جنوب افغانستان اعزام کرده، دائما خبر کشته شدن سربازها را به گوش مردم کشور می‌رساند. دولت این کشور اکنون تصمیم گرفته تا سربازان خود را به‌کلی از افغانستان فراخواند. هفته‌ی گذشته به هنگام رای‌گیری در مجلس نمایندگان آلمان هم مشخص شد که ۹۶ نماینده به افزایش سربازان در افغانستان رای منفی دادند. این امر نشانگر آن است که بسیاری از نمایندگان مردم موافق این اقدام دولت نیستند.

سربازان مستقر در افغانستان نگران هستند. آنها نمی‌دانند دشمن کیست و آنها با که باید بجنگند. برای آنها خطر حمله‌ی ناگهانی دشمن همیشگی گشته. در تابستان گذشته یک سرباز آلمانی به روی یک زن و دو کودک افغانی آتش گشود. این سرباز فکر می‌کرد، اتوموبیلی که به طور نامانوس به سوی پست کنترل می‌آید، از طرف سوءقصدکننده‌ای انتحاری رهبری می‌شود و دارای مواد منفجره جاسازی شده است. این نگرانی سربازان سبب می‌شود که آنها در پادگان‌های خود بمانند و ارتباط آنها با مردم کمتر و کمتر شود. و همه می‌دانند که دوری از مردم در طرح‌های بازسازی مشکل‌آفرین است. این اوضاع ِ مناطق شمالی افغانستان است که می گویند امن‌تر از بقیه نقاط کشور به حساب می‌آید.