ادامه يك سياست خارجى ”خشن”؟
۱۳۸۳ آبان ۲۱, پنجشنبههنين هستند.
بايد گفت، انتظار آن مىرفت كه پيشتازان فكرى نومحافظهكاران واشنگتن در نتايج انتخابات رياست جمهورى آمريكا را تأييدى براى خود ارزيابى كنند. تأييد بر به اصطلاح ”دكترين بوش” كه آمريكا را محق مىداند با ضربات پيشگيرانه نظامى مانع از تهديدات امنيتى آتى گردد. توماس دانللى، يك كارشناس علوم سياسى از «انستيتوى آمريكن اينترپرايز” معتقد است:
”اكثريت مردم آمريكا با رأى خود تأييد كردند كه افغانستان و عراق هر دو بخش اجتنابناپذير مبارزه عليه تروريسم جهانى هستند. اين كارزار گسترده در پى تحقق بخشيدن به اين هدف است كه تمامى منطقه خاورميانه را دگرگون كند.”
حال پرزيدنت بوش براى اين پروژه سياسى رأى مردم را گرفته است. از نظر مايكل رابين، همكار دانللى، در ايجاد بىثباتى در وضعيت حاكم بر عراق جان كرى نيز مسئوليت دارد. مايكل رابين كه مدتى در بغداد بسر برده معتقد است:
”اين كمى بىمسئولانه بود كه چگونه جان كرى در مورد عراق ابراز نظر كرد. اينكه در مورد معنا و بىمعنايى جنگ صحبت مىشد، اين احساس ترديد را در عراق برانگيخته بود كه آمريكا در جنگ عراق مصمم نيست و اين شهامت را از عراقىها گرفته بود.”
در اين ميزگرد شركتكنندگان به اتفاق بر اين نظر بودند كه در دوره اول رياست جمهورى جرج بوش، ايران و كره شمالى خطرناكتر شدهاند و تنها يك سوم ”محور شرارت” خنثى گشته است.
مذاكرات آلمان، فرانسه و بريتانيا با هيئت حاكمه ايران از نظر نومحافظهكاران آمريكايى چيزى جز اتلاف وقت نيست. از نظر ايشان، ايران بطور حتم برنامه توليد سلاح اتمى خود را ادامه خواهد داد. تنها با هنر اقناع و چشماندازهاى جذاب اقتصادى نمىتوان حكام جمهورى اسلامى را از اهدافشان بازداشت. رائول گرشت، كارشناس امور ايران چنين استدلال مىكند كه مسئله تهران را مىتوان به دو پرسش محدود ساخت:
”يا بايد بپذيريم كه رفسنجانى و خامنهاى روزى به سلاح اتمى دست خواهند يافت و يا اينكه تسليحات هستهاى ايران، چنانكه پرزيدنت بوش عمل مىكند، پذيرفتنى نيست؛ چيزى كه به يك ضربه پيشگيرانه منجر خواهد شد.”
در مورد تهديد هستهاى رژيم استالينيستى كره شمالى و كمخطر ارزيابى كردن آن، از نظر نومحافظهكاران اين ناكارآمدى كالين پاول، وزير امور خارجه آمريكا را مىرساند، زيرا كه كالين پاول مدتهاست كه همچون خارى در چشم نومحافظهكاران بوده است. از نظر «نيكلاس ابرشتات» در مورد كره شمالى:
”تغيير رژيم راهحلى است براى معضل كره شمالى و پيششرط آن يك تغيير رژيم در وزارت امور خارجه آمريكاست، زيرا كه كالين پاول در آخرين سفرش به آسيا ثابت كرد كه او در اين زمينه ناتوان است.”