ارائه طرح زمانبندی خروج نيروهاى بريتانيائى از عراق
۱۳۸۵ اسفند ۲, چهارشنبه
از عراق خارج نمايد.
تفسيرى از پتر فيليپ:
وقتى نمى‌توان بر آنچه كه در عراق می‌گذرد تاثيرى گذاشت، پس بايد حداقل از آن در سياست داخلى استفاده كرد. خبر خروج ۳ هزار نفر از مجموع ۷ هزار نفر از نيروهاى نظامى بريتانيا كه در ائتلاف با آمريكا در عراق حضور دارند را نمى‌توان به گونه ديگرى تفسير كرد. خروج اين نيروها از عراق همزمان خواهد بود با برگزارى انتخابات منطقه‌اى و كناره گيرى ازقبل اعلام شده تونى بلر از مقام خود. نخست وزير بريتانيا با وضعيت دشوارى روبروست. او تاكنون متحد قابل اعتمادى براى آمريكا بود و درست در زمانى كه جرج بوش رئيس جمهور آمريكا نيروهاى خود در عراق را تقويت می‌كند، با خروج نيروهاى بريتانيائى، بلر در معرض اتهام عدم وفادارى قرار می‌گيرد. هرچند كه بصره، بغداد نيست.
بلر در مقابله با اين اتهام می‌تواند ادعا كند كه «ماموريت به انجام رسيد». اما از يك سو واشنگتن به خوبى می‌داند كه پيشرفت اوضاع در عراق تا چه حد است و از سوى ديگر به افكار عمومى بريتانيا نيز، نمى‌توان اوضاع عراق را بعنوان يك داستان موفق عرضه كرد. بريتانيائى‌ها زمان زيادى است كه با انتقاد از حضور در عراق، ائتلاف چاكرمابانه با واشنگتن را اشتباه می‌دانند و در بهترين حالت، خروج از عراق را تصحيح يك سياست خطا قبل از كناره گيرى بلر ارزيابى خواهند كرد.
خروج نيروهاى بريتانيائى از جنوب عراق، تغييرى در اوضاع نخواهد داد. مگر اينكه شيعيان به اين نتيجه برسند كه در مقابل نيروهاى اشغالگر بايد وارد عمل شد و آمريكا مجبور به اعزام نيروهاى خود به جنوب عراق گردد. اما شيعيان كه اكثريت مطلق را در بصره دارند، هيچ علاقه‌اى به درگيرى با نيروهاى اشغالگر ندارند، زيرا حتى بدون اعمال خشونت، قدرت در عراق در روند دمكراتيك آن هم در دست شيعيان قرار دارد. تنها خطر موجود اين است كه واشنگتن مقابله‌جوئى با دولت ايران را به اوج رسانده و دولت تهران متحدان خود در عراق را فعال سازد تا عرصه را بر آمريكائى‌ها تنگ كنند. امرى كه با خروج نيروهاى بريتانيائى از جنوب عراق بسيار سهل‌تر می‌شود.
برگردان: محمود صالحى