ارتش عراق و امكان خروج نظاميان خارجی از آن كشور
۱۳۸۴ اسفند ۱۵, دوشنبه
�ده شده كه مقامات بريتانيايى بيشتر مايل به خروج اين نيروها هستند. اما اينكه دولت عراق موضوع يادشده را چگونه ارزيابى مى‌كند، نكته‌ايست كه بايد با تأمل بيشترى به آن نظر افكند.
روژ نورى شاويس، معاون وزير دفاع عراق است. وى از پيشرفت‌هاى بدست آمده در ارتش اين كشور اينگونه سخن مى‌گويد: در اواخر سال ۲۰۰۶ ميلادى، نيروهاى امنيتى عراق خواهند توانست، بيش از ۵۰ درصد عمليات نظامى را خود به عهده بگيرند.
به گفته‌ى شاويس، واحدهاى نظامى عراق هنوز هم براى مقابله با شورشيان و به منظور ايجاد هماهنگى با ستاد فرماندهى آمريكا، به همراهى واحدهاى كوچك‌تر آمريكايى نياز دارند. در حاليكه در اواخر سال ۲۰۰۶ ميلادى، ارتش عراق خود صاحب مركز فرماندهى خواهد شد. اين ستاد فرماندهى، ستادى خواهد بود مدرن كه به لحاظ فناورى مى‌توان آن را با نيروهاى پيمان دفاعى آتلانتيك شمالى ـ ناتو قابل قياس دانست. معاون وزير دفاع عراق همچنين در مصاحبه با راديو آلمان افزود: آنچه كه در سال جارى مهم است ايجاد يك مركز كنترل فرماندهى است، در آن صورت نيروهاى نظامى كشور مى‌توانند تا پايان سال ۲۰۰۶ ميلادى حتى تا ۷۵ درصد از عمليات نظامى را به تنهايى انجام دهند.
بنا بر ارزيابى شاويس، از سال ۲۰۰۴ ميلادى تاكنون ارتش عراق به پيشرفت‌هاى بزرگى نايل آمده است. طرح ايجاد ۱۰ لشگر كه هر كدام متشكل از ۷۵۰۰ تا ۹۰۰۰ سرباز است، با موفقيت به انجام رسيده است. شاويس مى‌گويد كه آموزش و تجهيز همه‌ى سربازان هنوز به پايان نرسيده و به همين دليل ارتش نوين عراق هنوز در مقابله با شورشيان، ضعيف عمل مى‌كند. بيشتر سربازان عراقى در مقايسه با شورشيان كه اكثرشان از نظاميان كارآزموده‌ى صدام حسينند، جوان و بى‌تجربه‌اند، با وجود اين وزارت دفاع عراق تلاش دارد تا از طريق ايجاد دوره‌هاى آموزشى فشرده، چه در عرصه تئورى و چه در عرصه عملى اين نقيصه را برطرف كند.
اما اينها تنها چيزهايى نيستند كه نظاميان جديد بايد فراگيرند. آنان بايد بياموزند كه اين بار بجاى فرمانبرى صرف از يك فرمانرواى مطلق موظفند كه به مردم خدمت كنند. سربازان عراقى بايد روادارى را ياد بگيرند، اينكه مردمى با انديشه‌ها و مذاهب متفاوت و گوناگون را بايد تحمل كرد. شاويس در اين خصوص مى‌گويد كه به همين دليل، اعزام نظاميان عراقى به خارج از كشور اهميت دارد. به گفته‌ى وى، ممكن است فهم دروس كلاس‌هاى آموزشى بطور مثال براى افسر اعزام شده به آلمان، مشكل باشد، ولى همين افسر وقتى به خيابان و به ميان مردم آلمان مى‌رود، وقتى كه مى‌بيند در آنجا هر كسى در گفتن عقيده خود آزاد است، هر كسى اظهار عقيده مى‌كند بى‌آنكه بترسد و يا اينكه خجالت بكشد، وقتى ببيند در آنجا مردمى با عقايد گوناگون بجاى جنگ و جدل يكديگر را قبول و تحمل مى‌كنند، بى‌گمان تحت تأثير قرار خواهد گرفت.