1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

ارزان، ارزانتر، ارزانترين!

۱۳۸۴ شهریور ۲, چهارشنبه

شهر ونژو يكى از پيش قراولان توليد به شيوه كاپيتاليستى در چين كمونيست بود. در اين شهر و در اواخر دهه هفتاد نخستين كارگاههاى خصوصى بوجود آمدند و از آن زمان تا به امروز ونژو به مركز توليد كفش، لباس و بخصوص فندك در جهان تبديل شده است. متخصصان مسائل اقتصادى بر روند توسعه اقتصادى اين شهر نام «مدل ونژو» نهادند، اما اكنون ونژو به لحاظ اقتصادى با مشكلى روبروست كه اقتصاد اروپا و آمريكا بخوبى با آن آشناست. توليد كالاهاى ارز

https://p.dw.com/p/A6a8
كفش، سمبل ونژو.
كفش، سمبل ونژو.عکس: AP

ان ساخت ونژو را اكنون ميتوان در جاى ديگر ارزانتر توليد نمود.

در يك كارگاه بسيار بزرگ، انبوهى از دختران چينى با لباسهاى آبى و زرد و در زير نور لامپهاى مهتابى تنگاتنگ هم در مقابل چرخ هاى خياطى نشسته اند و به دوختن كت و شلوار و كراوات مردانه مشغول هستند.

شهر ساحلى ونژو واقع در استان «شه ژيانگ» در شرق چين زمانى حتى از يك جاده مناسب برخوردار نبود، اما مردم آن از شم اقتصادى بسيار بالائى برخودار هستند. «ژيانگ كينگ» بيوه مائو زمانى گفته بود كه اين منطقه دم كاپيتاليسم است كه بايد آن را قطع كرد. اما پس از اينكه دولت مركزى در پايان دهه هفتاد، قدم به قدم اقتصاد خصوصى را آزاد نمود، مردم اين شهر از اين شانس استفاده كرده و دهها هزار خانواده با قرض گرفتن پول از اقوام و دوستان خود كارگاههائى را ايجاد كردند كه در آغاز در آنها دكمه و زيب توليد ميشد و بعدا خطوط توليد كليد برق، باطرى، فندك، كفش و لباس نيز به آنها اضافه شد. از اين طريق شهر ونزو نه تنها بازار داخلى، بلكه بازار جهانى را هم به تصرف خود درآورد.

«شى هاو» معاون دبير حزب در ونژو در اين باره ميگويد:« بدون كمك دولت مركزى ونژو در عرصه تكنولوژى مدرن از هيچ شانسى برخوردار نبود. به همين خاطر هم مردم اين شهر به عرصه نساجى و صنايع چرم روى آوردند كه بخش قابل ملاحظه اى از بازار جهانى را بدست آورد. هم اكنون ۸۰ درصد فندك توليد شده در جهان، ساخت ونژو است».

سرمايه مردم اين شهر كه جمعيت آن هفت ميليون و پانصد هزار نفر است، بر اساس تخمين بانك مركزى چين بيش از ۳۰ ميليادر يورو ميباشد كه بعد از منطقه آزاد تجارى «شن زن» بعنوان ثروتمندترين شهر چين محسوب ميگردد.

امروز همه شركتهاى بزرگ جهان توليد كفش خود را به چين منتقل كرده اند. دو ميليون چينى سال گذشته هفت ميليارد جفت كفش توليد كردند كه اين رقم برابر ۶۰ درصد توليد در بازار جهانى است. با اين حال شهر ونژو با مشكلات جدى روبرو ست. نخست كمبود نيروى كار است. «چاو مينگ ژان» مدير يك شركت توليدى در اين باره ميگويد:«من فكر ميكنم كه كمبود نيروى كار به مشكل بزرگترى براى ما تبديل شود و اين امر محدود به صنايع توليد كفش نخواهد ماند و بقيه عرصه هاى توليد نيز با آن دست به گريبان خواهند شد. اغلب كارگرانى كه در اين شهر كار ميكنند مهاجر هستند، اما اكنون در ساير نقاط كشور نيز كارخانجات به نيروى كار نياز دارند. اگر يك نفر در اينجا هزار يوان درآمد داشته باشد و در زادگاه خود ۶۰۰ يوان، طبعتا زندگى در آنجا حتى با درآمد كمتر را ترجيح خواهد داد».

اما مشكل بزرگترى كه ونژو با آن روبروست، همانا تنگاتنگ شدن رقابت بر سر توليد و قيمت است. معاون شركت توليدى «كانگ ناى» در اين باره ميگويد:« با توجه به بهاى كفش در در بازار جهانى، ميتوانم بگويم كه ما تقريبا در اين زمينه از درآمد بسيارنازلى برخوردار هستيم. اما اينكه چرا ما هنوز به كارمان ادامه ميدهيم، به اين خاطر اين است كه ما بايد در رقابتى كه هر روز سخت تر ميشود، به مبارزه خودمان ادامه دهيم».

اين شركت چينى براى شركاى آمريكائى خود كفش هاى بسيار مرغوبى با قيمت ۴۰ دلار تهيه ميكند كه در بازار آمريكا به شش برابر آن بفروش ميرسند. توليد با بهاى نازل در چين تنها به قيمت نقض قوانين بين المللى كار مقدور است. بسيارى از اين كارگران جوان دستمزدهاى بسيار پائين به ميزان ماهانه ۷۰ يورو دريافت ميدارند و شرايط كار، آنها را به بيمارى هائى كه ناشى از تنفس گازهاى سمى مواد چسبى است دچار ميسازد.