استقبال از نمايش فيلم­های ايرانی در جشنواره­ی بنياد «هاينريش بل»

هدف از برگذاری اين جشنواره، آشنا نمودن افکار عمومی و علاقمندان فيلم در آلمان، با سينمای کشورهای اسلامی و نقش آن در بازتاب مسايل و مشکلات اجتماعی از قبيل اختلاف نسل­ها، تبعيض­های جنسی، تضاد سنت و تجدد و نيز چشم­اندازهای آينده در اين کشورهاست. افزون بر آن، برای تماشاگر آلمانی بايد بتواند اين امکان فراهم آيد تا از طريق گفتگوی مستقيم با فيلمسازان، با دشواري­های کار آنان و موانعی چون سانسور و ديگر مشکلات و محدوديت­های سياسی و اجتماعی در اين کشورها از نزديک آشنا گردد.

۱۴ بهمن ماه برابر با ۳ فوريه، يعنی در سومين روز اين جشنواره قرار بود سه فيلم از ايران نمايش داده شود: فيلم کوتاه مستندی به نام «آخرين روستای سرشماری نشده» از شهرام عليدی، فيلم مستند بلندی به نام «رييس جمهوری ميرقنبر» از محمد شيروانی و نيز فيلمی سينمايی به نام «يک شب» از نيکی کريمی بازيگر پرآوازه­ی سينمای ايران که اينک با فيلم ياد شده، تجربه­ی خود از پشت دوربين را در معرض داوری عموم قرار می­دهد.

استقبال از اين شب جشنواره آنچنان گسترده بود که سازمان­دهندگان را ناچار به تعويض سالن نمايش و انتقال تماشاگران به سالنی بزرگتر نمود. اما متأسفانه به دليل اشکالات فنی، فيلم مستند محمد شيروانی به نمايش کامل درنيامد و مسئولان مربوطه به تماشاگران وعده دادند که در آينده­ی نزديک، شب ديگری را به نمايش اين فيلم اختصاص خواهند داد.

فيلم کوتاه «آخرين روستای سرشماری نشده» ساخته­ی شهرام عليدی، با داستانی ساده، روايتگر مشکلات مأموران اداره­ی سرشماری است که برای ثبت تعداد جمعيت، به روستای پرت و دورافتاده­ای رفته­اند. دوربين کاونده­ی فيلمساز، گوشه­هايی از زندگی مردم محروم و محنت­زده­ی اين روستا را به تصوير می­کشد. پاسخ­هايی که روستاييان به پرسش­های مأموران سرشماری می­دهند، از جمله حکايت­گر ابعاد مشکلاتی است که آنان در زندگی روزمره­ی خود با آنها روبرو هستند.

فيلم «يک شب» ساخته­ی نيکی کريمی، از موضوعی حساس برخوردار است. دختر جوانی به دليل گرفتاری خانوادگی، ناچار است شبی را سرگردان در خيابان­های تهران به صبح رساند. گفتگوهای او با مردانی که سوار اتومبيل آنان می­شود، بيانگر تيپ­ها و شخصيت­های مختلفی است که هر يک نيات و دغدغه­های خود را دارند.

ايده­ی کلی فيلم کريمی اگر چه بديع نيست، اما وی با نگاه و حساسيتی زنانه ­کوشيده است، تصويری واقعی و روزمره از مشکلات و محدوديت­هايی ارائه دهد که هر زنی می­تواند در جامعه­ای مردسالار و اسير در چنگ ارزش­های سنتی با آنها روبرو باشد. پرداخت تصويری نيکی کريمی در صحنه­هايی از فيلم گيرا و مبتکرانه است. متأسفانه عليرغم وعده­ی اوليه برگزارکنندگان، نيکی کريمی در اين جشنواره شرکت نداشت تا از نزديک پاسخگوی پرسش­ها و سنجش­های تماشاگران باشد.

بهرام محيى، گزارشگر صدای آلمان در برلين