اسپانيا در عزاى آنتونيو گادس «انقلابى و رقصنده فلامنكو»
۱۳۸۳ مرداد ۹, جمعه
خانم كريستينا هويوس رقصنده معروف فلامنكو كه از شاگردان او بود درباره اش مى گويد كه رقص براى او فقط يك حرفه نبود بلكه يك ضرورت در زندگيش بشمار مى رفت.
آنتونيو گادس در سال ۱۹۳۶ ميلادى يعنى در شروع جنگ هاى داخلى اسپانيا متولد شد و در سال هاى تاريك حكومت فاشيستى فرانكو كه از ۱۹۳۶ تا ۱۹۷۵ ادامه داشت رشد كرد. پدرش بناى ساختمان بود كه در سال هاى جنگ داخلى به نفع جمهورى خواهان و عليه حكومت ديكتاتورى مبارزه مى كرد.
براى بهبود وضع زندگى و آينده بهتر، اين خانواده از آليكانده درجنوب اسپانيا به مادريد مهاجرت كردند. خيلى زود در سنين كودكى آنتونيو مجبور شد براى كمك به خرج خانواده و بدست آوردن پول مدرسه را ترك كند و به كار بپردازد. بعد ها او در اين باره مى گفت، در آن زمان مردم فقير يا به عنوان رقصنده و يا گاوباز مى توانستند پولى براى امرار معاش كسب كنند. به همين دليل او تمام توانش را در آموزش رقص بكار گرفت. او خود مى گويد كه رقص برايش فقط يك حركت هنرمندانه نبود بلكه يك ضرورت براى رفع گرسنگى اش بحساب مى آمد.
در پانزده سالگى استعداد فوق العاده او توسط پيلار لوپز، زن رقصنده معروف باله كشف شد. آنتويو درباره معلمش مى گفت. «از او من ياد گرفتم كه در كار هنرى نبايد حتما بهتر از ديگران، بلكه پيوسته بهتر از كار خودم كار كنم.» او خيلى سريع در كار هنرى و تعابير جديدش از رقص اسپانيايى، در اين كشور و خارج از آن به معروفيت رسيد. در سال ۱۹۶۹ گروه رقص خود را بوجود آورد.
در دوران حكومت فاشيستى فرانكو او نه فقط به عنوان يك هنرمند بلكه يك مبارز چپ هم پيوسته زير فشار سانسور قرار داشت. عليرغم مشكلات بسيار، او « اشعار سرخ » اثر فدريكو گارسيا لوركا را به روى صحنه برد. كار هنرى او به عنوان رقصنده و طراح رقص در صحنه بين المللى نيز به معروفيت زيادى رسيد. سپس او همكارى خود را در زمينه تهيه فيلم از طراحى هاى رقص با كارلوس ساورا كارگردان معروف آغاز كرد.
نتيجه اين همكارى هنرى آفرينش فيلم هاى سه گانه رقص، عروسى خون از لوركا، كارمن و سحر عشق بود كه به سرعت معروفيت جهانى يافتند. نام او به عنوان رقصنده و طراح حركات موزون در تاريخ رقص بويژه رقص فلامنكو باقى خواهد ماند.