اشتوتگارت؛ تلاش برای حضور دوباره در عرصه بین‌المللی
۱۳۹۱ تیر ۷, چهارشنبه
نام باشگاه: اشتوتگارت (شهر اشتوتگارت در ایالت بادن-وورتمبرگ)
زمان تأسیس: ۹ سپتامبر ۱۸۹۳
ورزشگاه اختصاصی: مرسدس بنز آرنا / ظرفیت: ۶۰ هزار و ۴۱۱ نفر
رئیس باشگاه: گِرد ارنْست مُیزر
رنگ باشگاه: سفید - قرمز
مربی کنونی: برونو لابادیا
مهم‌ترین حامی مالی: تولیدکننده‌ی محصولات لبنی "Gazi"
"باشگاه بازی‌های تحرکی" با حروف اختصاری VfB در اشتوتگارت آلمان، از ترکیب دو باشگاه قدیمی‌تر تأسیس شد. این باشگاه امروز با نام "VfB Stuttgart" شناخته می‌شود و با بیش از ۴۴ هزار عضو، یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های فوتبال آلمان به حساب می‌آید.
هواداران اشتوتگارت معتقدند که این تیم باید هم در لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا مقام بیاورد و هم قهرمان باشگاه‌های آلمان شود. سطح انتظار از این تیم عموما بالاست.
اشتوتگارت تا کنون پنج بار قهرمان آلمان شده است. این افتخار آخرین بار در سال ۲۰۰۷ با هدایت آرمین فه نصیب این تیم شد. اشتوتگارت همچنین در سال‌های ۱۹۵۰، ۱۹۵۲، ۱۹۸۴ و ۱۹۹۲ قهرمان فوتبال آلمان شد. سه قهرمانی در جام حذفی در سال‌های ۱۹۵۴، ۱۹۵۸ و ۱۹۹۷ و یک بار قهرمانی در سوپرکاپ آلمان در سال ۱۹۹۲، از دیگر افتخارات تیم فوتبال باشگاه اشتوتگارت هستند.
اشتوتگارت در فصل پس از آخرین قهرمانی به مکان ششم جدول سقوط کرد و حتی لیگ اروپا را هم از دست داد؛ فصل ۲۰۱۰ - ۲۰۰۹ را نیز به بدترین صورت ممکن آغاز کرد، به گونه‌ای که در میانه‌های راه بیم سقوط به دسته‌ی پایین‌تر، هواداران و دست‌اندرکاران باشگاه را فرا گرفت.
این تیم در نهایت و در نیمه‌های فصل مارکوس بابِل، سرمربی ناموفق، را با کریستیان گروس سوئیسی عوض کرد؛ تصمیمی که غیرمنتظره بود، اما موفقیت‌های سرمربی جدید جای هیچ‌گونه انتقادی بر آن باقی نگذاشت.
راه‌رفتن کشان‌کشان کریستان گروس با لباس ورزشی و صندل لاانگشتی در راهروهای باشگاه، تصویر انسانی بی‌حوصله را تداعی می‌کرد. در حالی که او یک مربی وسواسی بود که از شاگردانش تمرین هدفمند و مداوم را طلب می‌کرد؛ آن هم با سروصدای زیاد. گروس پیش از اشتوتگارت، مربی تیم بازل سوئیس بود. این تیم در طول ۱۰ سال سرمربی‌گری گروس، ۴ بار قهرمان لیگ برتر شد و ۴ مرتبه پیروز نهایی جام حذفی.
اشتوتگارت با هدایت وی به بهترین تیم دور برگشت تبدیل شد و فصل یادشده را در نهایت در مکان پنجم جدول به پایان برد و به لیگ اروپا راه یافت. جایگاهی که اروین اشتاوت، رئیس وقت باشگاه، در انتظار رسیدن به آن بود.
پس از مدتی اما ورق بار دیگر برگشت؛ گروس پس از ۱۰ ماه هدایت اشتوتگارت به دلیل کسب نتایج ضعیف برکنار شد. ینس کلر، جانشین او، هم تنها دو ماه فرصت یافت توانایی‌های خود را به نمایش بگذارد. در نهایت برونو لابادیا هدایت اشتوتگارت را به دست گرفت.
اشتوتگارت در یک‌شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا مغلوب اسپورتینگ لیسبون شد و از گردونه‌ی مسابقات کنار رفت. تیم اما توانست در عرصه‌ی ملی رفته‌رفته به بازی خود سامان دهد و فصل ۲۰۱۲ - ۲۰۱۱ را در مکان ششم جدول بوندس‌لیگا به پایان برساند.
اشتوتگارت با تلاش فراوان در فصل یادشده در نهایت موفق شد خود را در میان هفت تیم برتر بوندس‌لیگا نگهدارد و بخت خود برای حضور در رقابت‌های لیگ اروپا را دست‌کم در مرحله‌ی پلی‌آف بیازماید.
این تیم یکی از پیشتازان جوان‌گرایی در آلمان است. تیم جوانان اشتوتگارت رکوددار قهرمانی در کشور است. سامی کدیرا، بازیکن عرب‌تبار تیم ملی فوتبال آلمان و خط میانی رئال مادرید، دست‌پرورده‌ی مربیان این باشگاه است.