اصلاح تشكيلات سازمان ملل متحد

فرمولى كه براى توسعه شوراى امنيت سازمان ملل متحد ابداع شده »شش بعلاوه چهار« است، يعنى اينكه اگر آلمان، ژاپن، هند و برزيل بتوانند نظر خود را پيش ببرند، شوراى امنيت داراى شش عضو دائمى جديد و چهار عضو غيردائمى جديد خواهد شد. قرار است اين فرمول از طرف مجمع عمومى سازمان ملل تا آخر ماه ژوئن مسجل شود. طرح قطعنامه اى در اينباره هم در آغاز ماه مه از طرف چهار كشور نامبرده تقديم شده، بدون اينكه نام كشورهائى در آن ذكر شده باشد. براى تصويب اين قطعنامه در جمع ۱۹۱ كشور عضو سازمان ملل متحد اكثريت دو سوم آراء لازم است كه بدون آراء پنج كشور صاحب حق وتو در شوراى امنيت هم قابل تحقق است، چونكه اين پنج كشور يعنى آمريكا، روسيه، چين، انگلستان وفرانسه در مجمع عمومى داراى حق وتو نيستند.

ولى بعقيده نماينده آلمان در سازمان ملل، گونتر پلويگر (Gunter Pleuger) هيچيك از اين كشورها قصد وتو كردن قطعنامه را ندارند. وى ميگويد: »ما علنآ از طرف فرانسه و انگلستان حمايت ميشويم و البته با ساير اعضاء دائمى شوراى امنيت هم صحبت كرده ايم و آمريكا و روسيه و چين هم با عضويت ما موافق هستند.« ولى بايد ديد اگر با وجود تلاش بسيار چهار كشور داوطلب كمتر از دو سوم اعضاء سازمان ملل به قطعنامه مورد بحث رآى موافق بدهند چه خواهد شد؟ آيا در آنصورت آلمان از طرح ديگرى كه از طرف پاكستان و ايتاليا و مكزيك ارائه شده حمايت خواهد كرد كه در آن صرفآ افزايش تعداد اعضاى غيردائمى شوراى امنيت پيش بينى شده است؟ رئيس كميسيون خارجى مجلس نمايندگان آلمان »فولكر روهه« اين امر را منتفى ميداند و ميگويد: »خير، قطعآ نه! اگر اين اقدام با شكست روبرو شود، هيچگونه اصلاح ديگرى صورت نخواهد گرفت، زيرا پيشنهادات ديگر اصلآ بخت موفقيت ندارند و ممكن است فقط يك سوم اعضاء به آن رآى بدهند.«

آلمانيها گام بعدى را از هم اكنون در نظر گرفته اند و آن اينست كه: اگر قطعنامه در شكل كلى آن تصويب و قرار شد كه شش كشور جديد عضو دائمى شوراى امنيت شوند بايد تا ماه ژوئيه آينده نام اين كشورها مشخص شود. نقشه آلمان اينست كه در آنصورت در مورد تك تك كانديداها در مجمع عمومى رآى گيرى شود. بگفته نماينده آلمان در سازمان ملل تصويب هر كشور هم بايد با اكثريت دو سوم آراء باشد. بهر حال چهار كشور داوطلب يا خواهان عضويت دائمى معلوم هستند و دو كرسى دائمى ديگر براى كشورهاى آفريقائى در نظر گرفته شده است. كشورهاى بسيارى علاقه خود را اعلام كرده اند، ولى بخت پيروزى سه كشور جمهورى آفريقاى جنوبى، مصر و نيجريه از ديگران بيشتر است.

لازم به يادآورى است كه چهار كشور نامبرده هم در قاره هاى خود از موافقت همه كشورها برخوردار نيستند، مثلآ ايتاليا صريحآ با عضويت دائمى آلمان مخالفت كرده است. ولى اگر كشور ديگرى غير از آلمان داوطلب و واقعآ انتخاب هم بشود بگفته آقاى پلويگر »هر چند موافق طبع آلمان نخواهد بود، ولى آنرا بدون چون و چراخواهد پذيرفت.«