1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

اظهارات پرفسور دانشگاه هاى نظامى آلمان در مورد شكنجه در عراق

۱۳۸۳ اردیبهشت ۲۴, پنجشنبه

ميشائيل ولفزون، پرفسور مشهور دانشگاه نظامىِ ايالت بايرن در آلمان، در مورد مسئله شكنجه در عراق در جريان يك مصاحبه اظهار داشته است كه او شكنجه را به عنوان وسيله اى براى مقابله با تروريسم جايز مى شمارد.

https://p.dw.com/p/A58v
ميشائيل ولفزون، پرفسور رشته تاريخ در دانشگاه نظامى ايالت بايرن آلمان
ميشائيل ولفزون، پرفسور رشته تاريخ در دانشگاه نظامى ايالت بايرن آلمانعکس: dpa

ولفزون گفته است كه با شيوه هاى مورد قبول و بى خطر نمى توان عليه تروريسم به مبارزه برخاست و اين پديده را شكست داد. اظهار نظر اين پرفسور محافظه كار باعث شده است تا سروصداى مخالفان بلند شود و بحث در اين مورد شدت يابد.
مقامات دولت ائتلافى آلمان خواستار اخراج پرفسور ولفزون شده اند و پتر اشتروك، وزير دفاع اين كشور نيز به شدت اين اظهارات را محكوم كرده و از او خواسته است تا به برلين رفته و به او اطمينان دهد كه ديگر چنين اظهاراتى مقابل افسران ارتش اين كشور نخواهد كرد. وزير دفاع آلمان اما هنوز تمايلى به اخراج اين مقام علمى ارتش از خود نشان نمى دهد، زيرا اولا اجازه قانونى اين كار مشكل است و ثانيا ولفزون اعلام كرده است كه صحبت هايش بد فهميده شده و او نتوانسته است ديدگاه خود را آنگونه كه بايد شرح دهد.

ديدگاه هايى شبيه آنچه ولفزون در مورد شكنجه اسراى عراقى توسط نيروهاى آمريكايى و انگليسى اظهار داشته، در كشور آلمان كه از ابتدا مخالف جنگ بوده ، جائى ندارد. اما به نظر مى رسد در ميان كسانى كه مسائل عراق را بررسى مى كنند، اختلاف نظر در مورد كلمه شكنجه و مرادف هاى آن هنوز روشن نشده. بعضى به جاى شكنجه، از كلماتى مثل بدرفتارى و يا خشونت استفاده مى كنند. پس تعريفى دقيق از هر يك از اين كلمات مى تواند به روشن شدن مسئله كمك كند.
كلمه شكنجه، به بدرفتارى با اسراى جنگى گفته مى شود براى رسيدن به اقرار توسط زنداني. حال اين مطالب كه از طرف اسير اقرار مى شوند با واقعيت تطبيق داشته و يا كذب محض باشند. به نظر مى رسد شرايط شكنجه كه در بيشتر رژيم هاى ديكتاتور جهان وجود دارد، در عراق نيز اجرا مى شده است.

اما وقتى از كلمه بدرفتارى استفاده مى شود كه زيردستى مورد اذيت و آزار قرار گيرد. مثلا وقتى با كودكان و يا زندانيان عادى بدرفتارى شود و خواست آنها در نظر گرفته نشود. بايد گفت كه هيچ دليل سياسى براى بدرفتارى با زيردستان وجود ندارد. آزاردهندگان به خاطر شرايط روحى و ساديستى خود دست به اذيت و آزار كسانى مى زنند كه نمى توانند از خود دفاع كنند.

در همين راستا زمانى مى توان از كلمه خشونت استفاده كرد كه ماموران پليس و يا ارتش براى نجات جان افرادى در بند، سعى كنند تا با استفاده از اين وسيله، ضرر و زيانِ بوجود آمده به خاطر جرمى را كه در گذشته اتفاق افتاده محدود سازند. اين شرايط را مى توان در رابطه با آدم ربايى و گروگانگيرى و سعى پليس در آزاد ساختن آنها مشاهده كرد.