اعتراض برحق

آدم ربايانى كه در عراق دو روزنامه نگار فرانسوى را ربوده و تهديد كرده اند كه آنها را بقتل خواهند رساند خود را افرادى اسلامى، يعنى طرفدار دين اسلام ميخوانند. ولى اين ادعا و بيشتر از آن تهديد دو انسان بيگناه به قتل توهينى است نسبت به دين اسلام و اكثر مسلمانان جهان، زيرا گروگان گيرى و قتل، يا باصطلاح «اعدام« انسانهاى بيگناه كارهائى است كه نه در كتاب آسمانى مسلمانان قرآن مجاز شناخته شده و نه ربطى به نحوه عمل و اعتقاد بيشتر مسلمين جهان دارد. اينگونه عمال را بهيچوجه نميتوان با مبانى هيچ دينى توجيه كرد و زشتى و شناعت آنرا لوث نمود.

اين واقعيت كه در بسيارى از مناطق جهان پيش داوريهائى در مورد روندهاى اجتماعى و تصميات دول غربى وجود دارد كه در چشم مردم ساير جوامع بصورت قاطعيت و عدم انعطاف اصولى جلوه گر ميشود، تنها نتيجه بى اطلاعى يا طرح و توضيح ناكافى وقايع سياسى در رسانه هاى گروهى نيست، بلكه اين امر از آنجا نيز ناشى ميشود كه نمايندگان و رهبران جوامع اسلامى نسبت به اعمال قهرآميز تندروها و متعصبين ، كه در اين روزها بنام اسلام صورت ميگيرند، يا اصلآ اظهار نظر نميكنند، يا اگر ميكنند آن عمال را ناروا و خلاف حق نميگويند و آنها را محكوم نميشمارند، در حاليكه مجريان اين اعمال طبقه اى از نيروهاى سياسى هستند كه عالمآ و عامدآ آتش نفاق و تضاد بين فرهنگها را تشديد ميكنند.

ولى در مورد فرانسه ديده ميشود كه راه ديگرى هم براى روياروئى و حل چنين قضايائى وجود دارد، و نه تنها جمعيت هاى علاقمند به جذب و ادغام مسلمانان مقيم فرانسه در جامعه آن كشور، بلكه بسيارى از مسلمانان عادى و حتى جمعيت هاى اسلامى محافظه كار، يعنى پيرو سنت و اصول اوليه دين اسلام نيز حاضر نيستند همراه كسانى شوند كه ميخواهند قانون منع حجاب اسلامى در مدارس فرانسه را كه اكنون به اجرا در ميآيد با تهديد افراد بيگناه به مرگ ملغى كنند، هر چند كه بيشتر اين سازمانها و جمعيت هاى اسلامى از آغاز كار با قانون يادشده مخالفت كرده اند. منجمله رئيس اتحاديه سازمانهاى اسلامى، كه تشكيلاتى تقريبآ متعصب محسوب ميشود، ربايندگان دو روزنامه نگار فرانسوى در عراق را دشمنان اسلام ناميد و گفت كه اين اقدام لطمه اى سخت به همه مسلمانان وارد ميآورد.

سازمانهاى اسلامى همبستگى انسانى و لازمى با يكديگر فراسوى مرزهاى مذهبى از خود نشان دادند، هر چند كه بعضى از آنان در محكوم شناختن اين گروگانگيرى نه تنها سرنوشت روزنامه نگاران بيگناه را ، بلكه علائق و اهداف خود را نيز در مد نظر داشتند، بدينمعنى كه فكر ميكردند از اين راه بهتر ميتوانند به اين هدف خود دست يابند كه ضابطه منع روسرى در مدارس از طريق قانونى لغو شود. تلاش در اين راه البته كارى است قانونى و مجاز و نشان ميدهد كه حتى تشكيلات اسلامى پايبند به اصول اوليه دين در اروپا نيز به نحو فزاينده بصورت جزئى از نظام دمكراتيك درميآيند و همه اشكال دفاع از مصالح خود در چهارچوب اين نظام را ميپذيرند.

اعتراض و مخالفت مسلمانان فرانسه نسبت به اعمال خونين كسانى كه خود را مبارزان راه دين مينامند، هر چند براى حفظ مصالح خود آنها باشد، باز نشانى از جذب و ادغام آنها در جامعه كشور ميزبان دارد. اميد است كه اين اعتراض باعث نجات جان گروگانها در عراق شود.