1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

اعلام نتايج انتخابات افغانستان

۱۳۸۴ آبان ۲۲, یکشنبه

سرانجام پس از چند بار تعويق، نتايج نهايى نخستين انتخابات مجلس نمايندگان در افغانستان از زمان سرنگونى حكومت تندروى اسلامى طالبان اعلام شد. در انتخاباتى كه در روز ۱۸ سپتامبر براى اشغال ۲۴۹ كرسى مجلس و نيز شوراها در ۳۴ ولايت افغانستان برگزار شد، بسيارى از نامزدهاى سرشناس، از جمله فرماندهان نظامى سابق و نمايندگان طالبان، پيروز شدند. بيش از يك چهارم از كرسی‌هاى مجلس به زنان تعلق گرفت. وظيفه مجلس نمايندگان افزون ب

https://p.dw.com/p/A4fa
نماينده سازمان ملل در افغانستان: مى‌توان گفت روندى كه در "بن" پيش‌بينى شده بود به خوبى پيش رفته است.
نماينده سازمان ملل در افغانستان: مى‌توان گفت روندى كه در "بن" پيش‌بينى شده بود به خوبى پيش رفته است.عکس: dpa - Bildfunk

� نظارت بر كار رييس جمهور حامد كرزاى و كابينه وى، قانونگذارى است.

انتظارى كه همه براى آگاهى يافتن از فهرست نام زنان و مردان پيروز در انتخابات مجلس نمايندگان افغانستان كشيدند، انتظارى طولانى بود. حدود دو ماه پس از انجام انتخابات، و در نتيجه سه هفته پس از آنچه در آغاز پيش‌بينى شده بود، مقامات مسؤول در كابل نتيجه شمارش آراى انتخابات روز ۱۸ سپتامبر را اعلام كردند. مقامات مسؤول گفتند كه تنها ”چند مشكل كوچك“ وجود داشته و در مجموع برگزارى انتخابات ”سنگ محك مهمى بوده است براى گذار افغانستان به كشور دموكراتيكى باثبات و قوى.“

در ميان نمايندگان منتخب براى مجلس تازه تأسيس يافته افغانستان به چهره‌هايى آشنا برمى‌خوريم. حدود نيمى از كرسی‌هاى مجلس به رهبران مذهبى پرنفوذ و فرماندهان نظامى اختصاص يافته است. نام‌هاى آشنايى را مى‌بينيم چون محمد محقق، رهبر اقليت قومى هزاره، يونس قانونى، رهبر اپوزيسيون و وزير كشور پيشين افغانستان، و عبدالرسول سياف، جنگ‌سالار بدنام پشتون. همه اين افراد در مبارزه با ارتش سرخ اتحاد جماهير شوروى و نيز در جنگ داخلى خونينى كه در پى آن در سالهاى دهه ۱۹۹۰ ميلادى جريان يافت، شركت داشتند. از اين رو بود كه انتقادهاى شديدى به نامزدى اين همه فرماندهان نظامى و جنگ‌سالاران شده بود. اما با وجود همه انتقادها بسيارى از نامزدهاى انتخاباتى به فعاليت خود ادامه دادند، از جمله عبدالرسول سياف، كه متهم است در موارد بسيارى حقوق بشر را نقض كرده است.

سياف مى‌گويد : ”آن موقع كه ما جهان را از دست خطر ارتش سرخ نجات داديم، اين سرزنش‌ها كجا بودند؟ آن موقع به ما مى‌گفتند قهرمان، حال شده‌ايم جنايتكار؟“

تنها چند تن از فرماندهان و رهبران گروه‌هاى شبه نظامى را از ليست انتخاباتى حذف كردند و تنها عده كمى را، پس از شكايت‌هايى كه شده بود، به هنگام شمارش آرا از دور خارج نمودند. حامد كرزاى‌، رييس جمهور افغانستان هم انتقادهايى را كه به گذشته خونين برخى از نامزدهاى انتخاباتى مى‌شد، رد مى‌كرد. كرزاى گفت: ”وقتى كه اين افراد با راى مردم افغانستان انتخاب شوند، در انتخاباتى آزاد و با رأى مخفى، پس نمايندگان مردم‌اند و بايد جايشان را در مجلس داشته باشند.“

حتى بعضى از فرماندهان طالبان به مجلس نمايندگان راه يافته‌اند. اما در ميان انتخاب‌شدگان چهره‌هاى ناشناخته يا كمتر شناخته شده نيز وجود دارند، نامزدهاى انتخاباتى مستقل، فعالان مشهور جنبش دموكراتيك و نمايندگان جامعه مدنى افغانستان. بيش از يك چهارم كرسيهاى مجلس نمايندگان از آن زنان شده است. در ميان آنان شكريه برك‌زاى، روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان اهل كابل است كه تنها برگزارى انتخابات در افغانستان را به خودى خود به عنوان موفقيتى براى اين كشور ارزيابى مى‌كند. شكريه برك‌زاى مى‌گويد: ”ما آينده‌اى درخشان پيش روى داريم، چون زنان افغانستان در اين انتخابات قدرت خود را نشان دادند و خواست و آرزوى خود را براى اينكه در كشورشان اصلاحات انجام گيرد به بيان درآوردند. من بسيار خوشبختم از اينكه زنان در پيشبرد روند دموكراتيك شركت كرده و نشان دادند كه به حقوق خود واقف‌اند.“

احزاب اجازه شركت در انتخابات را نداشتند. براى همين روشن نيست كه كدام ائتلافها يا اتحادها در آينده بوجود خواهند آمد. در ابتدا تغيير چندانى در تناسب قدرت در افغانستان داده نخواهد شد. رييس جمهور افغانستان تازه يك سال پيش انتخاب شد، كه سپس كابينه دولت را تشكيل داد. قرار است كه مجلس نمايندگان بر كار رييس جمهور و وزيران او نظارت داشته باشد و قانونگذارى كند. به گفته حامد كرزاى اين عنصر جديد بسيار مهم است. كرزاى گفت كه از اين بابت خوشحال است و اميدوار است كه افغانستان مجلسى خوب و قوى داشته باشد. كرزاى همچنين گفت كه دوست دارد كه مجلس به او براى انجام اصلاحات فورى كمك كند و نظارت داشته باشد بر اينكه عملكرد دولت بهتر از آنچه امروز هست، بشود.

با انجام انتخابات در افغانستان آن طرحى پياده شده است كه در پايان سال ۲۰۰۱ در پطرزبرگ، در نزديكى شهر بن آلمان، طراحی شده بود. در اين مورد ژان آرنول، فرستاده ويژه سازمان ملل متحد در افغانستان، گفت: ” مى‌توان گفت كه روندى كه در بن پيش‌بينى شده بود به خوبى پيش رفته است. تحولى سياسى رخ داده است. با اين حال اين واقعيت وجود دارد كه هنوز خشونت در افغانستان پايان نيافته است. در نتيجه هنوز مسائل بسيارى مطرح است. دولت افغانستان و جامعه بين‌الملل بايست با هم بنشينند و راه حلى پيدا كنند.“

سازمان ملل متحد، كارشناسان و دولت افغانستان بر اين نظر هستند كه جامعه بين‌الملل بايد هنوز براى سالهايى طولانى در افغانستان فعال باشد.