افزايش شديد بدهكاريهاى مالى در بين جوانان آلمانى

صورتحسابهاى پرداخت نشده تلفنهاى موبايل هم دليل اصلى تقاضاى وام از طرف جوانان است. در سال ۲۰۰۳ حدود ۱۸۰ هزار جوان آلمانى، به همين منظور از بانكهاى مختلف درخواست وام كرده اند و به اين ترتيب، جوانان باعث رونق كار بانكها شده اند.

شركتهاى ديگر نيز از روشى خاص براى سودجويى از اين روند استفاده مى كنند. از اين قرار كه جنس را امروز مى فروشند و صورتحساب را در آينده از طريق پست مى فرستند. يعنى هنگام خريد، اجبارى براى پرداخت نيست و اين قضيه، ميل به خريد را افزايش مى دهد و آن هنگام كه صورتحسابها از راه مى رسند و پولى براى پرداختشان در بساط نيست، راهى نمى ماند جز آنكه درخواست وام با بهره هاى آنچنانى كرد و از اين قرار، گرفتار چرخه بدهكارى شد.

يكى از متخصصين امور جوانان معتقد است كه تلفن موبايل قدم اول ورود به چرخه بدهكارى براى نوجوانان و جوانان آلمانى است. كريستيان اشميت در يكى از موسسات وابسته به كليسا در شهر كلن آلمان، حدود ۱۰ سال است كه به مشاوره و راهنمايى افراد بدهكار مشغول است. چندى پيش خانمى كه پسرى ۲۰ ساله دارد، به او مراجعه كرده است.

وى به موردى اشاره كرده و ميگويد: “اين خانم تعريف مى كرد كه با شركتى قرارداد موبايلى بسته و اون رو به عنوان هديه، به پسرش داده است، از آنجايى كه طرف قرارداد، اين خانم بوده، صورتحساب ها را هم او دريافت مى كرده است. پس از دو ماه يكباره صورتحسابى ۱۰ هزار يورويى برايش ميايد، آن هم با اطلاعات كامل كه پسرش چه ساعتى و با كجا تماس گرفته است.”

از طرفى امروزه براى جوانان آلمانى داشتن تلفن موبايل از واجبات است. آمار نشان مى دهد كه حدود نيمى از كودكان ۱۱ تا ۱۲ ساله در آلمان صاحب موبايل هستند ودر محدوده سنى ۱۳ تا ۲۲ سال اين ميزان به ۸۴ درصد مى رسد. جالب توجه اينكه فقط يك پنجم اين افراد اطلاعات نسبتا دقيقى از تعرفه هاى مربوط به هزينه اين وسيله ارتباطى دارند.

خانم Karin Fries از موسسه اطلاعات جوانان معتقد است: “جوانان امروزه بدون تلفن موبايل نمى توانند مثل سابق بيرون بروند و با هم قرار بگذارند. قبلا براى يك قرار از قبل برنامه ريزى مى شد ولى امروز همه تصميمات كوتاه مدت و ناگهانى، از طريق موبايل رد و بدل مى شود و خود به خود هزينه در بر دارد.”

عرضه پيگير محصولات الكترونيكى جديد و پوشاك مد روز، باعث ميشود كه ميل خريد در نوجوانها و جوانها، ثابت بماند يا حتى تقويت شود. در مورد تلفنهاى موبايل هم، قضيه سر دراز دارد، چرا كه هر روز مدلى جديدتر وارد بازار مى شود، امروز با فلان بازى كامپيوترى، روز بعد با دوربين عكاسى و جوانان كه نمى خواهند از قافله بازار مد روز عقب بمانند، متقاضى دائمى مى مانند و متاسفانه بايد گفت كه اين كالاهاى مصرفى به جزئى از هويتش بدل شده است.

از سوى ديگر، تبليغات فريبنده، اطلاعات كافى را به متقاضيان نمى دهد. براى مثال، در آگهى فروش تلفن موبايل با خطى درشت ديده مى شود كه “فقط يك يورو” و اطلاعات مربوط به اشتراك و هزينه ها آنقدر ريز نوشته شده كه به چشم مشترى نمى آيد واو مدهوش همان يك يورو مى ماند.

خانم Karin Fries از موسسه تحقيقى امور جوانان مى گويد: “جوانان عادت نكرده اند كه، هنگام خريد كالا، مثل بزرگسالان برخورد كنند و مو به مو اطلاعات داده شده را بخوانند، اصولا در اين گروه سنى تمايل چندانى به خواندن وجود ندارد واين باعث مى شود كه اغلب نوجوانها و جوانها هزينه ها را اشتباه برآورد كنند.”

البته بايد به يك نكته ديگه هم اشاره كرد و آن اينكه امروزه بيش از هر دوره اى پول در اختيار كودكان آلمانى است، هداياى والدين و فاميل به كودكان و نوجوونها، بيشتر نقدى اند و به اين صورت دست آنها را براى جولان در بازار عرضه و تقاضا باز مى گذارند و اين آغاز عادتى است كه در دوران جوانى، آنان را قربانيان سيستم اقتصادى مى سازد.

پژوهشگران معتقدند كه والدين بايد همچنين به كودكان بياموزند كه چگونه با قضيه پول و مسائل مالى كنار بيايند و كارشناسان مسائل اجتماعى حتى پيشنهاد مى كنند كه در مدارس آموزش هاى لازم در اين باره داده شود.