اقتصاددان عراقى: عراق در بدهيها غرق شده است

تصاددان عراقى در اين راستا از دورى باطل سخن ميگويد.

الخفاجى اظهار ميدارد: ”آخر مگر ميشود كه كشورى كه توانسته براى نخستين بار انسانى را به كره ماه بفرستند، هنوز هم نتوانسته باشد، برقرسانى شهر بغداد را تامين كند. هنوز هم خيلى از عراقيها مجبورند، از ژنراتورهاى شخصى و گران استفاده كنند.”

بايد اذعان داشت كه اوضاع اقتصادى و اجتماعى عراق فاجعه آميز است. در نخستين همايش كشورها و سازمانهاى يارى رسان به عراق كه در مادريد برگزار گرديد، قول و وعده هاى بسيارى از زبان شركت كنندگان جارى شد، اما تا به حال تنها بخش كوچكى از اين كمكها براستى تحقق يافته است، يكى از مسئله بسيار مهم در اين راستا، بخشيدن بدهيهاى عراق است.

الخفاجى ميگويد: ”عليرغم تلاشهاى بسيار معاف شدن از بازپرداخت قروض، بايد گفت كه عراق در بدهى غرق شده است. به ويژه كشورهاى عربى همسايه عراق بر سر بازپرداخت پول پافشارى ميكنند، با وجود اينكه صحبت بر سر پولهايست كه آنان براى پشتيابانى از رژيم صدام در جنگ با ايران، در اختيار عراق قرار داده بودند”.

به عقيده اين كارشناس مسايل اقتصادى، يكى از مشكلات اساسى عراق، بيكارى است. وى خاطر نشان ميسازد: ”بيست سال پيش توليد سرانه عراق با كشورهايى چون يونان قابل قياس بود، اما امروز راهكارهايى جدى و واقعى براى حل معضل بيكارى در عراق ديده نميشود. در حال حاضر عراقيها در هيچ جا نميتواند كار پيدا كنند، مگر در ارتش و در جمع نيروهاى امنيتي”.

اين مشكلاتى است كه بايد در جريان همايش توكيو به آن توجهى شود، چرا كه وعدهاى مالى براى انجام پروژه هاى بازسازى چه سودى خواهند داشت، وقتى بخش اعظم مردم عراق از آن حاصلى نميبرد.

الخفاجى در اين مورد متذكر ميشود: ”مشكل اين نيست كه در عراق پروژه هاى بازسازى در دست اجرا نيستند، مشكل اينجاست كه بندرت خود عراقيها براى انجام اين پروژه ها استخدام ميشوند. من خود شخصا شاهد آن بوده ام كه برخى از شركتها اعتراف كرده اند كه به پرسنل عراقى اعتماد ندارند.”

وى از دور باطلى سخن ميگويد: فردى بيكار، فقير و سرخورده، طعمه اى است كه آسان به دام تنفر، انزجار، خشونت و گروه هاى افراطگرا مسلح ميافتد. حاصل اين امر نيز نابسامانى و خشونتى روزافزون است كه در عراق شاهد آن هستيم. و اين هرج و مرج نيز مانع پديد آمدن شرايط لازم براى ايجاد فرصتهاى شغلى است. از اين رو جاى تعجب نيست كه يكى از موضوعات محورى همايش توكيو، يافتن راههايى براى عمل كردن به قولها و وعده هاى پيشين است.

الخفاجى يادآور ميشود: ”در آخرين كنفراس كشورهاى يارى رسان به عراق در سال گذشته در مادريد، قول اعطاى كمكهاى قابل توجهى داده شد. چندى پس از آن نيز جرج دبليو بوش موافقت كنگره آمريكا براى اعطاى كمكى مالى بالغ بر حدود ۱۸ و نيم ميليارد دلار به عراق را جلب كرد. اما تا به امروز، يعنى در عرض يك سال گذشته، تنها يك ميليارد دلار از كل اين مبالغ خرج شده است”.

طبيعيست كه ادامه قهر و خشونت در عراق و به ويژه گروگانگيريهاى بيشمار در اين كشور سبب شده است كه سرمايه گذاران خارجى از فعاليت در عراق پرهيز كنند. اين كارشناس اقتصادى معتقد است كه واگذارى مسئوليت اجراى شمارى از پروژه ها به شركتهاى عراقى ميتواند در جلوگيرى از اين روند موثر باشد.

ناگفته نماند كه برخيها از بى اعتنايى الخفاجى به خطرات زندگى روزمره در عراق و خوشبينى سادلوحانه او انتقاد ميكنند، اما وى ضمن رد اين انتقادات به اين نكته اشاره ميكند كه اوضاع امنيتى در تمامى مناطق عراق به يك شكل و اندازه وخيم نيست.

وى تصريح ميكند: ”من نميگويم كه اوضاع امنيتى نقشى بازى نميكند و يا نبايد بازى كند و اينكه بايد فورا پروژه هاى عظيم آنچنانى به راه انداخت. اما بايد در عين حال در نظر داشت كه تمامى عراق دچار هرج و مرج و برخوردار از شرايط خطرناك نيست. در مناطق كرد نشين شمال عراق و همچنين در جنوب كشور، آرامش و ثابتى نسبى حاكم است. اگر در اين مناطق بيشتر و حسابشده تر سرمايه گذارى شود، اين مناطق ميتوانند الگويى شوند براى ساير مناطق عراق.”