الفريده يلينك برنده جايزه ادبى نوبل
۱۳۸۳ مهر ۱۷, جمعه
مسئله جنسيت و خشونت موضوعات مورد تكرار در آثار الفريده يلينك را تشكيل مى دهند. اعمال قدرت در رابطه زن و مرد در مركز توجه رمان ها و نمايشنامه هاى او قرار دارند. او مى گويد:
»من فكر مى كنم كه براى برخى از مردان تصاحب جنسى زنان در شرايط خاص مطرح است. و نتيجه آن تجاوز توده اى زنان در جنگ هاست. در مقابل آن زنان نيز روش هايى دارند كه مردان را به جنون بكشانند.«
در اتريش از او به نام يك زن فمينيست و كمونيست نام برده شده است. گفته اند كه »انسان راحتى نيست«. در حالى كه او در آلمان جوايزى مانند جايزه كتاب سال ۱۹۹۸ و جايزه تئاتر برلين در سال ۲۰۰۲ ميلادى را به خود اختصاص داده است، در كشورش اتريش با دادن برچسب ها و عناوين مختلف از او با عشق و تنفر ياد شده است. پيش از همه نمايشنامه »تئاتربرج« زمانى كه او سابقه كار آتيلا هوربيرگ و پاولا وسلى هنرپيشگان معروف اتريشى را با نازى هاى آلمانى روشن كرد، مورد خصومت عده اى قرار گرفت. او خود در اين مورد گفت كه» من در حقيقت اين مسئله را غير جنجالى مى بينم، در زمانى كه كسانى كه چيزى مى نويسند مورد فشار قرار مى گيرند، و نه آنان كه مرتكب آن اعمال شده اند.«. در سال ۱۹۹۶ او تصميم داشت ديگر آثارش را در اتريش به نمايش نگذارد، تغيير عقيده داد، ولى بعد از روى كار آمدن حزب دست راستى اف پ او اتريش در سال ۲۰۰۰ ، به عنوان اعتراض صحنه هاى تئاتر را براى اجراى آثارش تحريم كرد. او در عرصه سياسى به عنوان شخصيت مخالف يورگ هايده رئيس حزب دست راستى اتريش شناخته شد و در آثارش او را مورد حمله قرار داد. عليرغم تمام مشكلات او در اتريش، براى اين زن نويسنده كه در سال ۱۹۴۶ يعنى ۵۸ سال پيش در آنجا متولد شد، سرزمين زادگاهش اشتايرمارك محل بازگشت دوباره در آثار ادبى اش است. موضوع رمان هاى »حرص« و »بچه هاى مرگ« در آنجا اتفاق مى افتند. رمان هاى »شهوت« و زن نوازنده پيانو« باعث شهرت زياد او شدند.