1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

امكان فن آورى هسته اى ايران از اروپاست

۱۳۸۲ بهمن ۳, جمعه

ديگر مشخص شده كه فن آورى هسته اى كه ايران و پاكستان از آن در جهت اهداف نظامى براى غنى سازى اورانيوم استفاده مى كنند، از شهر «آلمه لو» Almelo در هلند مى آيد. در اين شهر شركت «يورنكو» Urenko كه يك پروژه مشترك آلمانى/هلندى/بريتانيايى است داراى يك تأسيسات مدرن غنى سازى براى اهداف صلح جويانه است. حال دولت هلند بر اساس پرسش پارلمان اين كشور، دخالت اين شركت را تأييد كرده است.

https://p.dw.com/p/A4IL
يوشكا فيشر و حسن روحانى
يوشكا فيشر و حسن روحانىعکس: AP

بر اساس يك گزارش روزنامه Berliner Zeitung ، امكان اين نيز هست كه اين فن آورى سانتريفوژها در كره شمالى و در ليبى نيز بكار برده شوند. «برنارد بوت»، وزير خارجه هلند و «لاورنس برينك هورست»، وزير اقتصاد اين كشور تأييد كرده اند كه فن آورى شركت «يورنكو» در فعاليت هسته اى اين كشورها دخيل بوده است. بايد گفت كه تمامى اين روند زير نظر كميسيونى صورت گرفته كه اعضاى آن نمايندگان دولت هاى سه گانه اى هستند كه شركت يورنكو را زير نظر دارند.

بايد اشاره كرد كه هفته گذشته در پاكستان «عبدالقادر خان»، مشهور به پدر بمب اتم پاكستان و هفت تن ديگر دستگير شدند. «خان» در دهه هفتاد براى شركت «يورنكو» كار مى كرد. وى در آنزمان بشدت مورد ظن بود كه نقشه هاى ساخت سانتريفوژها را به سرقت برده است. حال وى مظنون به اين است كه وى دستيابى به فن آورى سانتريفوژها را براى كره شمالى، ايران و ليبى امكانپذير ساخته است. بازرسان آژانس بين المللى انرژى اتمى در تابستان گذشته در تأسيسات نطنز در ايران به برنامه هاى وسيع و تاكنون ناشناخته ايران دست يافته بودند، بطوريكه ايران مدعى بوده كه اين فن آورى تنها براى اهداف صلح آميز اند.

بر اساس همين نتايج تحقيقات و ارزيابى آژانس بين المللى بود كه رئيس اين آژانس محمد البرادعى در ۱۶ اوت ۲۰۰۳ طى گزارشى اعلام داشت كه برنامه هسته اى ايران مبتنى بر “طرح هاى سابق اروپا” بوده است. بهر حال دولت ايران پس از سفر سفراى خارجه سه كشور بزرگ و تعيين كننده اروپايى فرانسه، آلمان و بريتانيا موافقت كرد كه به برنامه غنى سازى اورانيوم خود خاتمه دهد.

به گزارش روزنامه Die Welt، ديگر كشورهاى اتحاديه اروپا دستكم مايل بودند كه خاوير سولانا، نماينده خارجى اين اتحاديه نيز در اين سفر حضور داشته باشد. اين امر نشان داد كه اتحاديه اروپا در سياست عدم گسترش سلاح هاى هسته اى خود سياست يكپارچه اى را دنبال نمى كند. احساس مى شود كه آندسته از كشورهاى اروپايى كه در اين زمينه فعال هستند، تحت فشار زمانى قرار دارند و نيز تحت فشار سرى نگاه داشتن مذاكرات هستند تا مبادا توافق هاى احتمالى به مخاطره نيافتند.

بهرحال، نزديكى در سياست عدم گسترش سلاح هاى هسته اى ميان اروپا و آمريكا راهى است كه هنوز در دوردست ها قرار دارد. ولى آغاز آن را مى توان مشاهده كرد.