انتخابات افغانستان

ف به کمک به اين کشور برای ادامه ی اين راه است. چه نهال ظريف و ضعيف دمکراسی افغانستان احتياج به امنيت و رونق اقتصادی دارد. افغانستان احتياج فوری به گروههای بازسازی منطقه ای دارد تا به مردم اين کشور کمک کنند که چشم انداز بهتر اقتصادی بدون توليد مواد مخدر برای خود فراهم سازند.

روزنامه ی اتريشی »زالس بورگر ناخريشتن« منتشره در شهر زالسبورگ در همين باره چنين نوشته است: کار طالبان از نظر سياسی تمام است، زيرا در جريان اولين انتخابات رياست جمهوری افغانستان معلوم شد که از دست آنها ديگر کار موثری ساخته نيست. حتا يک نفر از رای دهندگان کشته يا مجروح نشد، در حاليکه هيچکس فکر نمی کرد که انتخابات اين چنين آرام و موفقيت آميز برگزار شود. در دامنه های سلسله جبار هندوکش ناگهان سياست حاکم بر اوضاع شده است، نه مثل گذشته جنگ و درگیری های قهرآمیز.

در روزنامه ی »لايستان بام« منتشره در پايتخت ايتاليا، رم، درباره ی همين موضوع چنين می خوانيم: انتخابات افغانستان الزاما اين مقايسه را مطرح می کند که در سال آينده ی ميلادی که در عراق انتخابات برگزار شود، چه وضعی پيش خواهد آمد. آيا در عراق هم انتخابات به همين ترتيب منظم و آرام صورت خواهد گرفت؟ در جواب بايد گفت که بين افغانستان و عراق فرقهای اساسی وجود دارد. در افغانستان حکام قدرتمند محلی وجود دارند که به صورت تقسيم قدرت در مناطق مختلف کشور متجلی می شوند، ولی واقعيت اين است که همه ی آنها به يک اصل و مبدا وابسته هستند. در حاليکه عراق صاحب ميراث استعماری و نسبتا جوان است که در آن جمعيت های مختلف مذهبی و قومی در کنار يکديگر وجود دارند که از نظر اهداف سياسی و اجتماعی با يکديگر متضاد و حتا می توان گفت متخاصم هستند. در عين حال شرايط و نحوه ی عملکرد نيروهای نظامی آمريکا در دو کشور هم با يکديگر تفاوت داشت. بدين معنی که در افغانستان جنگ از طريق چريکهای افغانی اجرا شد که کنترل بر سرزمين های بازگرفته شده از طالبان را به دست گرفتند، در حالیکه جنگ عراق مستقيما از طرف نيروهای نظامی متحدين صورت گرفت و ارتش عراق مضحمل گرديد.