انتخابات رياست جمهورى در روسيه

بزودى انتخابات رياست جمهورى، دست كم به صورت قانونى، در روسيه، يعنى بزرگترين كشور جهان از نظر وسعت ، برگزار مى شود. اما از هم اكنون مشخص است كه ولاديمير پوتين دوباره انتخاب خواهد شد. پوتين رسما اعلام كرده است كه خواهان رسانه هاى گروهى و سيستم خبررسانى آزاد است،

واقعيت اين است كه در راديوى سراسرى روسيه و همچنين شبكه هاى تلويزيونى اين كشور، دستورالعمل هايى صادر شده كه در آنها توصيه مى شود كه بهتر است با بعضى سياست مداران مصاحبه اى انجام نشود. يكى از اين سياستمداران كه بهتر است با او مصاحبه اى نشود، ولاديمير پيشكوف مى باشد. او كسى ست كه چندى پيش در برلين در ميان اعضاى مجلس نمايندگان آلمان يا بوندس تاگ، به شيوه برخورد رسانه هاى گروهى روسيه با مخالفان پوتين انتقاد كرد و گفت ، اين رسانه ها يا ديدگاه هاى مخالفان پوتين را بازتاب نمى دهند و يا اين كه نظرات آنها را غير واقعى مى نمايند.

آيا روسيه به دوران اتحاد جماهير سوسياليستى بازمى گردد؟ پنجشنبه گذشته پوتين، رئيس جمهور اين كشور، در تلويزيون سراسرى اعلام كرد كه فروپاشى اتحاد شوروى يك تراژدى ملى بوده است. البته در اين كه اين فروپاشى براى بعضى يك تراژدى بوده، ترديدى نيست. اما سوال اينجاست كه تراژدى براى چه گروه هايى بوده؟ مطمئنا براى اوكراينى ها و جوانان روسى كه خواهان دمكراسى در كشورند، اين فروپاشى فقط مثبت ارزيابى شده است، اما بى ترديد اين حادثه يك تراژدى مثلا براى باقيمانده كمونيست هايى بود كه خواهان بازگردان اوضاع به حالت سابق بودند. پوتين با اين سخنان حتى دستاوردهاى دوران خدمت خود را نيز به زير سوال برد. بايد گفت كه در دوران رياست جمهورى پوتين بود كه روسيه سرانجام تواتنست اوضاع فاجعه بار اقتصادى را سامان دهد و از فروپاشى اقتصاد كشور جلوگيرى كند. اكنون ديگر حقوق كارگران و بازنشستگان به طور عادى پرداخت مى شود.

هنوز مردم روسيه صف هاى طويل جلوى فروشگاه هاى خواربار را در دهه هاى هفتاد و هشتاد ميلادى، در دوران اتحاد جماهير شوروى سوسياليستى از ياد نبرده اند. محدوديت سفر و ايدئولوژيزه كردن تمام اركان جامعه چون سمى بود كه كشور را به زوال مى كشاند.

نبايد چون پوتين بر سوگ دوران ديكتاتورى آن زمان نشست. بايد دمكراسى را در جامعه نهادينه كرد. و اين كارى ست كه پوتين نمى كند. مجلس نمايندگان اين كشور تنها دستورات او را تصويب مى كنند و ديگر شور و نظرات موافق و مخالف در دوما مفهومش را از دست داده است و اين براى جامعه اى چون روسيه مثل گذشته خطرناك است.