انتخابات ریاستجمهوری در الجزایر
۱۳۸۸ فروردین ۲۰, پنجشنبه
برغم شرکت نامزدهای دیگری در انتخابات ریاست جمهوری الجزایر، تردیدی در مورد گزینش مجدد عبدالعزیز بوتفلیقه، رییس جمهور فعلی این کشور وجود ندارد.
این انتخابات از سوی بسیاری از احزاب و گروه‌های اپوزیسیون تحریم شده است، بدین خاطر بیم آن می‌رود که شرکت مردم در انتخابات ریاستجمهوری این دوره بسیار محدود باشد.
پیروزی مسلم بوتفلیقه درانتخابات
به نظر ناظران سیاسی نتیجه انتخابات هم‌اکنون روشن است و بوتفلیقه رهبر ۷۲ ساله الجزیره با دیگر (برای سومین‌بار) در مقام خود ابقا خواهد شد.
ویژگی انتخابات در الجزایر پرهیز از هرگونه اتفاق غیرمنتظره است. در سال ۱۹۹۹ پس از درگیرهای خونین داخلی، بوتفلیقه به مقام ریاستجمهوری الجزایر برگزیده شد. بنا به آمار تخمینی ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار نفر جان خود را در زد و خوردهای شدید داخلی از دست دادند.
بوتفلیقه در ده سال پیش با هدف آشتی ملی بر سرکار آمد و با تصویب قانونی، همه کسانی را که در نبردهای داخلی مرتکب قتل، آدم‌ربایی و شکنجه شده بود، از پیگردهای قضایی رهایی بخشید. اعلام عفو عمومی بیش از همه شامل حال گروه‌های اسلام‌گرا و نیروهای انتظامی در الجزایر شد.
برغم انتقادات به تصویب عفو عمومی، بوتفلیقه این گام را برای برقراری ثبات و آرامش در الجزایر ضروری می‌دانست و گزینه دیگری را پیش روی خود نمی‌دید.
به باور عمومی شرکت کاندیداهای دیگر، تنها به منظور بازارگرمی برای انتخابات است و حضور آنان در نتیجه انتخابات تاثیری نخواهد داشت. در این دور حتا از سوی یک حزب کارگری چپ، برای نخستین‌بار در یک کشور عربی، زنی به نامزد مقام ریاستجمهوری نیز معرفی شده است.
به نظر "بل‌اخدر"، کارشناس الجزایر و استاد دانشگاه برلین، کاندیداهای انتخاباتی در این دوره بطور عینی فاقد هرگونه شانسی در مقابل، بوتفلیقه، رییس‌جمهور فعلی الجزایر هستند. بر خلاف قوانین موجود، بوتفلیقه مبارزه انتخاباتی خود را از طریق پول و امکانات دولتی سازماندهی کرده و تمامی دستگاه‌های دولتی نیز به نفع وی در تبلیغات انتخاباتی مشارکت داشته‌اند.
پراکندگی نیروهای اپوزیسیون در الجزایر
به نظر فعالان حقوق‌بشر در الجزایر نیز این انتخابات عادلانه نیست. سخنگوی اتحاد حقوق‌بشر در الجزایر گفت: «ما شاهد جانبداری گسترده از سوی رسانه‌های عمومی و دولتی به نفع عبدالعزیز بوتفلیقه بودیم. اپوزیسیون هیچ امکانی برای بیان نظرات خود و توضیح تحریم انتخابات در اختیار نداشت.»
گرچه اعلام تحریم انتخابات از سوی نیروهای اپوزیسیون، به روند اعتمادسازی سیاسی در الجزایر لطمه زده است، اما این به منزله مقبولیت نیروهای سیاسی مخالف میان مردم نیست.
بل‌اخدر درباره وضعیت اپوزیسیون الجزایر می‌گوید: الجزایر فاقد یک نیروی منسجم اپوزیسیون است. از دوران اسقلال الجزایر تاکنون نیروهای سوسیالیست در خارج کشور مشغول فعالیت بوده و در داخل نیز گروه‌های چپ حضور دارند، اما میان آنان وحدت عملی و نظری وجود ندارد.
به نظر برخی از ناظران سیاسی، تحریم انتخابات از سوی نیروهای اپوزیسیون به خاطر عدم شانس موفقیت آنان در این دوره از انتخابات بوده است.
طرفداران بوتفلیقه، وی را ضامن امنیت و ثبات در الجزایر به حساب می‌آورند. به نظر آنان وی موفق به پایان دادن به خشونت‌ها در الجزایر شده است.
با توجه به ترکیب جوان جمعیتی در الجزایر و رشد نارضایتی در میان جوانان بی‌تفاوتی نسبت به انتخابات ریاستجمهوری و عدم استقبال از آن قابل پیش‌بینی بود. بنا به آمار دولتی در سال ۲۰۰۷ در انتخابات پارلمان الجزایر نیز تنها ۳۶ درصد از رای‌دهندگان در انتخابات شرکت کردند. این واقعیت حتا سبب ایجاد نگرانی میان مقامات دولتی نیز شده است.
رابطه الجزایر و اتحادیه اروپا
الجزایر سومین صادر‌کننده گاز به اروپا و یکی از مهمترین فروشندگان نفت‌خام به آلمان است. به خاطر توسعه صنعت گاز، الجزایر در سال گذشته پنج درصد رشد اقتصادی داشته است.
منابع عظیم گاز در الجزایر، یکی از راه‌های ممکن برای استقلال اتحادیه اروپا از وابستگی به گاز روسیه است. بدین لحاظ، الجزایر نقشی استراتژیک برای اروپا دارد. در سال ۲۰۰۷ عقد قراردادی میان اتحادیه اروپا و الجزایر سبب بازسازی و احداث خط‌‌لوله گاز در این کشور شد.
به علت تنگناهای اقتصادی بسیاری از مردم الجزایر خواهان مهاجرت به اروپا هستند. در حال حاضر بیش از یک‌ونیم میلیون نفر الجزایری در فرانسه مشغول به زندگی هستند. یکی از مسایل مورد گفتگو میان اتحادیه اروپا و الجزایر کنترل مهاجرت غیرقانونی به کشورهای اروپایی است.
اما مهمترین مشکل میان الجزایر و اتحادیه اروپا، حضور و فعالیت گروه‌های اسلام‌گرای تندرو در الجزایر است. اتحادیه اروپا خواهان تشکیل دولتی دمکراتیک و باثبات پس از انتخابات در الجزایر است.