انتقاد مطبوعات آلمان به سياست آلمان در برابر چين

مفسر روزنامه “مركيشه اودر تسايتونگ Märkische Oderzeitung” در اين رابطه چنين قلم زده است: “هنگامى كه رهبران حكومتى چين قدم رنجه كرده، از آلمان ديدن مى كنند، رجل سياسى اينجا در برابرشان تعظيم و تكريم مى كنند. چون بالاخره اين سرزمين وسيع داراى بازارى عظيم نيز هست. گويا اهميتى ندارد كه رژيم كمونيستى چين همچنان به گونه اى گسترده حقوق بشر را نقض مى كند. در چشم سرمايه گذاران مهم آن است كه دستمزد پايين و كارگران بى حق و حقوق چشم انداز اقتصادى درخشانى را تضمين مى كنند. اين معجون عجيب از ديكتاتورى تك حزبى و سرمايه دارى ربطى به آزادى، دموكراسى و بازار اقتصاد اجتماعى ندارد. اين را همه كسانى كه با چين رابطه اقتصادى دارند مى دانند، اما نمى خواهند آشكارا بدان اعتراف كنند.”

مفسر روزنامه “زود دويچه تسايتونگ Süddeutsche Zeitung” چاپ مونيخ به سياست آلمان در رابطه با چين انتقاد كرده، مى نويسد: “تعيين كننده سياست آلمان در برابر چين وزير امور خارجه آن نيست، بلكه خود صدراعظم آلمان شرودر است. و شرودر به چين تنها به چشم شريكى براى معامله و تجارت مى نگرد. شرودر نخستين صدراعظم آلمان نيست كه چنين رفتار مى كند: صدراعظم پيشين آلمان هلموت كهل نيز منشى مشابه را در پيش گرفته بود. و انتظار هم مى رفت كه با رشد و توسعه چين حرص اغلب كور براى چنگ انداختن بر بازار افسانه اى اين كشور بيشتر شود. با اين همه غمگين مى شويم آنجا كه مى بينيم اين كار تا چه اندازه با بى حرمتى انجام مى گيرد: مى توان گفت كه سياست خارجى آلمان در رابطه با چين از دور خارج شده است. تنها عملكرد اين سياست شده است راه باز كردن براى روابط اقتصادى دو كشور. براى نمونه جالب توجه است كه حين آخرين سفر صدراعظم آلمان به چين سخنگوى دولت آلمان از گزارشگران و روزنامه نگاران آلمانى پرسيد كه چرا روزنامه هايى كه آنان را براى خبرنگارى به چين فرستاده اند، به جاى آنان متخصصان اقتصادى شان را روانه چين نكرده اند. صدراعظم آلمان همه چيز را تابع روابط تجارى مى كند: چه آنجا كه موضوع حقوق بشر در ميان باشد، چه در رابطه با موضوع تايوان يا ارسال تاسيسات هسته اى به چين. براى نزديك شدن به چين شرودر دست به هر عملى مى زند. اينكه فرانسه در رابطه با چين به سياستى مشابه و حتى كمى بى شرمانه تر عمل مى كند، نمى تواند در اين ميان مرحم دردى باشد.”