انتقال گاز از الجزایر به آلمان: جایگزینی میان‌مدت برای گاز روسیه
۱۳۸۷ دی ۲۱, شنبه
مجموعه شرکت‌های گاز آلمان همواره تأکید می‌کنند که ذخایر کافی در اختیار دارند، اما تأملاتی در این زمینه وجود دارند که گاز را از چه کشورهای جایگزینی می‌توان تأمین کرد. الجزایر می‌تواند جایگزین مناسبی برای گاز از اروپای شرقی باشد.
الجزایر، دومین تولید کننده‌ی گاز مایع و سومین تولیدکننده‌ی بزرگ گاز خام در جهان است که قصد دارد این بخش اقتصادی مهم را در آینده هم‌چنان گسترش دهد. در حال حاضر، خط لوله‌ی "ترانسمد" از الجزایر به تونس و از آن‌جا به ایتالیا راه دارد که البته نمی‌توان با آن گاز مورد نیاز تمام کشورهای اروپایی را تأمین کرد.
آندره آس هرگنروتر از اتاق بازرگانی آلمان در الجزایر بر این باور است که الجزایر از سال‌ها پیش، حتا در اواسط دهه‌ی نود، با وجود بحران تروریسم در آن، همواره تأمین کننده‌ی قابل اعتمادی برای تقاضای گاز جنوب اروپا بوده است. هم اکنون پرتقال، اسپانیا و ایتالیا بخش فراوانی از گاز خام خود را از الجزایر وارد می‌کنند و آلمان نیز می‌تواند به آنها بپیوندد.
در ژوئیه سال گذشته، آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، با گروه بزرگی از نمایندگان اقتصادی آلمان، از الجزایر دیدار کرد. در این دیدار، نمایندگان شرکت‌های آلمانی از بخش تأمین انرژی این کشور آفریقای شمالی و عضو اوپک، درخواست شراکت کردند. این پیشنهاد همکاری با استقبال الجزایر مواجه شده است. به گفته‌ی هرگنروتر، عضو اتاق بازرگانی آلمان، "ائون"، به عنوان نخستین شرکت آلمانی در زمینه‌ی پژوهش، در چارچوب یک مزایده‌ی بزرگ، اوراق بهادار مختلفی را در این زمینه از آن خود کرده است. بر همین اساس، گمان می‌رود که در آینده‌ای نزدیک انتقال گاز به آلمان ممکن شود.
اندکی پس از دیدار مرکل از الجزایر، مطبوعات این کشور اعلام کردند که می‌توان گاز مایع را با نفتکش‌های بزرگ به آلمان منتقل کرد و به این ترتیب وابستگی آلمان به گاز روسیه بسیار کم‌تر می‌شود. به گفته‌ی همین عضو اتاق بازرگانی آلمان، منابع الجزایر برای مدتی به فروش رفته و اکنون پرسش سیاسی قابل بحث این است که آیا انتقال گاز به سرعت صورت می‌گیرد یا خیر.
بدون شک در میان‌مدت می‌توان گاز مورد نیاز آلمان را از الجزایر تأمین و از این راه مسیر دومی برای انتقال گاز ایجاد کرد. در حال حاضر، برای نمونه، خط لوله‌ی "مدگاز" از اواسط سال ۲۰۰۹، هشت میلیارد متر مکعب گاز مایع را از الجزایر به اسپانیا منتقل می‌کند. احتمالاً از سال ۲۰۱۲ نیز سالانه ۱۰میلیارد متر مکعب گاز مایع از طریق ایتالیا به اروپا حمل شود.
انتقال این محموله‌های اضافی به آلمان، برای الجزایر دشوار نیست؛ زیرا این کشور هنوز تمامی ذخایر گازی خود را به کار نگرفته است. به باور هرگنروتر، آلمان باید از وابستگی بیش از حد به روسیه خودداری کند؛ به دلیل این‌که تأمین ۳۷ درصد گاز مورد نیاز این کشور از روسیه، رقم قابل توجهی است. اگر شمار شریکان در این زمینه افزایش یابد و انتقال گاز نیز آسان‌تر گردد، اقتصاد آلمان بهبود بیشتری خواهد یافت.
اطلاعاتی درباره‌ی شرکت گازپروم
هنگامی که بحث از اختلاف میان روسیه و اوکراین در انتقال گاز مطرح می شود، می‌توان با بیانی دقیق تر از اختلاف میان اوکراین و شرکت روسی گازپروم سخن گفت. به هر حال کرملین نفوذ بسیاری در این شرکت خصوصی دارد.
گازپروم در سال‌های اخیر به یک شرکت جهانی تبدیل شده است. البته این گازپروم نیز از پیامدهای بحران اقتصاد جهانی در امان نمانده است.
ساختمان اصلی شرکت گازپروم در جنوب مسکو قرار دارد. در طبقه‌ای هفتم این ساختمان مرکز بسیار مهمی قرار دارد که نقش مغز متفکر این شرکت را ایفا می کند.
آنتونیو پارانونوف رئیس بخش مدیریتی گازپروم این مرکز را کنترل کننده‌ی تمامی فرایندهای اصلی تولید از جمله استخراج گاز و نفت خام و انتقال آن به اروپا و نظارت بر راه های انتقال در داخل روسیه و در را ه اروپا معرفی کرده است.
در بخش هایی از این ساختمان کارمندانی مشغول به کار هستند که فشار، میزان بکارگیری اجزای سیستم و لوله های گاز را کنترل می کنند.
کارکنان مرکز ارسال گاز جریان گاز را با سیستم های کامپیوتری زیر نظر دارند و می توانند با یک کلیک روی قسمت های مربوط لوله ها را باز و بسته کنند. اگر قرار باشد مانند روز ۱ ژانویه شیر گاز به روی اوکراین بسته شود، همکاران گازپروم در نقطه‌ی ورود لوله به مرز اوکراین این کار را انجام می دهند.
گازپروم در سال ۱۹۸۹ از وزارت گاز اتحاد جماهیر شوروی منشعب شده، بزرگ‌ترین شرکت روسی است.