انگليس در عراق چه مى‌خواهد؟
۱۳۸۵ خرداد ۷, یکشنبه
روزنامه‌ى انگليسى ساندى تلگراف در شماره امروز خود به نتايج حمله‌ى آمريكا و انگليس به عراق پرداخته و از جمله مى‌نويسد:
”حمله به عراق نتايج دلخواه جرج بوش، رئيس جمهور امريكا را به همراه نياورده است. عراق به سرزمينى تبديل شده كه گروه‌هاى قومى در آن به جنگ با هم پرداخته‌اند، روزى نيست كه خبر انفجار در گوشه‌اى از اين كشور ناآرام شنيده نشود و آنارشى و هرج و مرج سراسر كشور را فرا گرفته است. اين در حالى ست كه شركت‌هاى آمريكايى كه قرار بود به نو سازى عراق بپردازند، ضعف خود را در اين زمينه نشان داده‌اند و تونى بلر، نخست وزير بريتانيا هم گويا فراموش كرده است، از رئيس جمهور آمريكا بپرسد كه چرا به شركت‌هاى انگليسى چنين وظايفى محول نمى‌شود.”
اين در حالى ست كه راديو بى بى سى امروز گزارش داد كه از آغاز جنگ عراق از سه سال پيش تا كنون، دست كم ۱۰۰۰ سرباز بريتانيايى از محل خدمت خود فرار كرده اند. در اين گزارش آمده است كه تنها در سال گذشته ميلادى ۳۷۷ سرباز انگليسي فرارى بوده‌اند و هنوز هم از آنها هيچ خبرى در دست نيست. در اين گزارش همچنين آمده است كه شمار سربازان فرارى بريتانيايى در سال جارى ميلادى، تا كنون ۱۸۹ نفر بوده است.
اين اخبار امروز در سايت اينترنتى بى بى سى منتشر شده و بى بى سى مرجع اخبار خود را نماينده حزب كارگر انگليس، جان مك دانل، ذكر كرده است. اين نماينده مجلس انگليس همچنين گفته است كه شمار سربازان فرارى در سه سال گذشته ، نسبت به سال‌هاى قبل سه برابر شده است.
اما وزارت دفاع بريتانيا در لندن، بى درنگ اين اخبار را تكذيب كرده و سخنگوى اين وزارت‌خانه در مصاحبه‌اى با خبرگزارى فرانس پرس گفته است: ”اين اخبار صحت ندارند. من فكر مى‌كنم اين تعداد مربوط به سربازانى ست كه بدون اجازه‌ى فرمانده، گردان خود را ترك كرده‌اند.”
سخنگوى وزارت دفاع در ادامه گفت: ”در مورد تعداد فراريان ِ از خدمت سربازى بايد بگويم كه اين تعداد سالهاست كه بسيار نادر است و از سال ۱۹۸۹ تا كنون تعداد اين افراد از تعداد انگشتان دست تجاوز نمى‌كند.”
سخنگوى وزارت دفاع هيچ ارتباطى ميان جنگ عراق و فرار سربازان نمى‌بيند و مى گويد: ”هيچ دليلى وجود ندارد كه نشان دهد ارتباطى ميان جنگ عراق و فرار سربازان انگليسى وجود دارد. اگرچه تحقيقى در اين مورد وجود ندارد كه سربازان انگليسى به چه دليلی، به فرار از خدمت دست مى‌زنند، اما به نظر مى‌رسد كه دلايل خانوادگى مهم‌ترين عامل آنها در اين اقدام باشد.”