اول ماه مه و موقعيت سنديكاهاى آلمان در حال حاضر

بيش از يكصد سال است كه، سنديكاهاى كارگرى براى دسترسى به شرايط بهتر زندگى و كار تلاش ميكنند. اين اهداف در كشور آلمان مدتهاست كه بدست آمده اند اما، با توجه به گسترش جهانى گرائى، اين دستاوردها هر چه بيشتر در تنگنا قرار ميگيرند. شمار بيكاران در جمهورى فدرال آلمان همچنان بسيار چشمگير است. پذيرش كشورهاى شرق اروپا و گسترش اتحاديه اروپا نگرانيهاى بسيارى را در ميان كارگران و همچنين كارفرمايان بوجود ميآورد. اتحاديه سنديكاهاى جمهورى فدرال آلمان DGB به همين دليل همگان را فرا ميخواند تا امروز با شعار “اروپاى ما، آزاد، همسان و عادل” به تظاهرات بپردازند. در اين زمينه تفسيرى داريم از مفسر صداى آلمان كلاوس فلد كلر.

براى سنديكاها روز اول ماه مه امسال به دو جهت جالب توجه ميباشد. از امروز ۱۰ كشور جديد به اتحاديه اروپا ميپيوندند، اتحاديه اى كه همچنين تحقق اهداف اجتماعى را نيز از وظايف خود ميداند. سنديكاها قصد دارند مشتركآ، به همراه اعضاى جديد اين اتحاديه، اروپائى آزاد، همسان و باز در برابر افراد و عقايد ديگران بوجود آورند. اين اتحاديه قرار است به تمامى انسانها شانسهاى يكسانى را ارائه دهد، تا بتوانند زندگى خود را به شخصه رهبرى كنند بدون اينكه، چشم انداز زندگى مردم ديگر كشورها را محدود سازند.

اين هدفى بسيار مهم و حساس است چرا كه حتى پيش از پيوستن اعضاى جديد به اتحاديه اروپا، در افق اروپاى مشترك ابرهاى تيره و تار به چشم ميخوردند. به اين ترتيب بويژه سنديكاها و سوسيال دموكراتها شكايت ميكنند كه، شركتها و موسسات آلمانى هر چه بيشتر مشاغل خود را در اختيار نيروهاى كار در جمهورى چك، مجارستان و اسلوواكى قرار ميدهند و دليل آنرا داشتن توانائى رقابت، در بازارهاى بين المللى مينامند.

اصولآ روابط بين سوسيال دموكراسى و سنديكاها در آلمان آنچنان حسنه نيست. به همين خاطر براى نخستين بار است كه امسال، گرهارد شرودر صدر اعظم آلمان به ميتينگ مركزى بزرگداشت روز اول ماه مه دعوت نشده است. علاوه بر اين در آغاز سال جارى رهبران سنديكاهاى آلمان، طى حركتهاى اعتراضى بيشمار مخالفت خود را با صرفه جوئيهاى اجتماعى دولت ائتلافى سرخ و سبز آلمان اعلام كردند.

در كنار كاهش تعداد اعضاى سنديكاها دقيقآ اين مايه نگرانى آنهاست كه، در گذشته شناختى از آن نداشتند يعنى، عدم برخوردار بودن از پشتيبانى در حزب سوسيال دموكرات آلمان. و اين دليل اصلى مشكلات است و در آينده نيز خواهد بود. سرنوشت تاريخى مشترك سنديكاها و سوسيال دموكراتها يك شكاف عميق برداشته است، اگر هنوز در هم نشكسته باشد.

اروپا گسترش مييابد و با عضويت كشورهاى رومانى، بلغارستان و كروآسى در آينده بزرگتر خواهد شد. اروپا به يك غول عظيم اقتصادى مبدل خواهد شد كه، در صحنه رقابت جهانى قصد دارد به نبرد با آمريكا و آسيا برود.

اينجاست كه خواستهاى سنديكائى در جهت حداقل ميزان دستمزدها و استانداردهاى اجتماعى ديگر، در چارچوب مرزهاى كشور محدود نخواهند ماند. زيرا كنسرنهاى بين المللى از هم اكنون قصد دارند بخاطر هزينه هاى موجود،به كشورهاى شرقى روى آورند. به اين ترتيب براى برخى از شركتها استانداردهاى مجارستان در رابطه با پرداخت دستمزدها گران ميباشند. همين امر باعث ميشود كه، كاروان اينگونه شركتها به سمت اوكرائين و روسيه سفيد روانه شوند. شركت عظيم زيمنس يكى از اين نمونه هاست كه، سر تيتر مقالات روزنامه ها را به خود اختصاص داد، زيرا اين شركت قصد دارد، بخش عظيمى از كارهاى توليدى خود را به كشورهاى جديد اتحاديه اروپا منتقل نمايد.

نتايج اين سياست اقتصادى از يكسو رقابت براى دسترسى به استانداردهاى پائينتر مالياتى و اجتماعى در كشورهاى جديد اتحاديه اروپا ميباشند، كه در آنها اغلب ميزان بالاى بيكارى به قليل بودن دستمزدها و عدم وجود حقوق شغلى براى كارگران به ركود مالياتها منجر ميگردد. از سوى ديگر گسترش اروپا بسوى شرق ميتواند به اين منتهى گردد كه، سيستمهاى اجتماعى در كشورهاى قديمى اتحاديه اروپا، هر چه بيشتر تحت فشار قرار گيرند.

با همه اين تحولات، اين پرسش مطرح ميگردد كه، آيا سنديكاها در رقابت اقتصادى اجبارى و سرمايه گذاريهاى بين المللى مدتها نيست كه، نفوذ پر اهميت خود را از دست داده اند و خواست دستمزدهاى عادلانه براى همه در اروپا، تنها يك آرزوى ديرين باقى خواهد ماند.