ايران در ۱۵ سال آينده ۱۰ درصد نياز گاز جهان را تامين مى كند

رمضانى، مسئوليت طرح هاى استراتژيك شركت ملى گاز ايران را به عهده دارد. وى گفته است: براى در اختيار گرفتن ده درصد بازار گاز جهان در سال ۲۰۲۰ بهره بردارى از ذخائر گاز ميدان پارس جنوبى در بيست و پنج مرحله گسترش خواهد يافت. بررسى هاى انجام شده نشان مى دهند كه ميدان پارس جنوبى، هفت درصد ذخائر گاز سراسر جهان و ۴۰ درصد ذخائر ايران را در بر مى گيرد. به موازات گسترش بهره بردارى، عقد قرارداد حمل با دريافت كنندگان بزرگ گاز حوزه پارس جنوبى نيز پيش بينى شده است.

۱۸ درصد ذخائر گاز جهان، با حجم بيش از ۲۸ تريليون مترمكعب، در ايران نهفته است. گاز طبيعى، علاوه بر كشورهاى صنعتى، در تامين انرژى چين و هند نيز اهميت زيادى يافته است و همين امر بر موقعيت استراتژيك ايران مى افزايد. به گزارش روزنامه هندلزبلات، در سال ۲۰۰۴ تنها جمهورى خلق چين ۳۵ درصد بر ميزان واردات نفت خود افزود.

بنا به اظهار رمضانى، شركت ملى گاز تصميم دارد به موازات گسترش بهره بردارى از ميدان پارس جنوبى، تاسيسات تبديل گاز طبيعى به فراورده هاى جديد را به نحوى گسترش دهد كه ظرفيت آن ها تا سال ۲۰۰۹ به روزانه ۵۷۶ ميليون مترمكعب برسد. براى رسيدن به اين هدف، قرار است پنج واحد تبديل گاز جديد در ايران ساخته شود كه ۳ ميليارد دلار هزينه آن از سوى شركت ملى گاز تامين مى شود. ظرفيت تاسيسات تبديل گاز طبيعى ايران، در حال حاضر ۳۵۸ ميليون متر مكعب در روز است.

ايران، كه از ده سال پيش براى جبران كسرى سوخت زمستانى داخلى خود از تركمنستان گاز طبيعى وارد مى كرد، از سال گذشته ميلادى صدور گاز به تركيه را آغاز كرد. در اين سال، حجم صادرات گاز ايران به تركيه ۷ ميليارد مترمكعب بود، اما قرار است ميزان صادرات، تا دو سال ديگر، به ۱۰ ميليارد متر مكعب برسد. قراردادى كه به اين منظور ميان ايران و تركيه منعقد شده ۲۵ سال اعتبار دارد. جمهورى تركمنستان نيز، قرار دادى براى دريافت سالانه ۲ ميليارد و ۳۰۰ ميليون متر مكعب گاز طبيعى با ايران بسته است. علاوه بر اين، بر اساس يك قرارداد ديگر، از سال ۲۰۰۹ ميلادى، هريك از كشورهاى چين و هند، سالانه ۷ ميليون و ۵۰۰ هزار تن گاز مايع از ايران دريافت خواهند كرد. مسئولان شركت ملى گاز معتقدند كه اگر بحران اتمى حل شود، ايران خواهد توانست با كشورهاى عضو اتحاديه اروپا نيز قراردادهاى درازمدت ببندد.

گسترش شبكه انتقال گاز

ايران، در حال حاضر، داراى پنج خط لوله اصلى به طول ۲۰ هزار و ۴۰۰ كيلومتر است كه شبكه اى از خط لوله هاى فرعى، به طول ۱۰۰ هزار كيلومتر، از آن ها منشعب مى شود. گاز از طريق اين شبكه مصرف شهرهاى مسير را تامين مى كند و به مرزها انتقال مى يابد. عضو هيات مديره شركت ملى گاز ايران گفته است كه تا سال ۲۰۰۹، با احداث سه خط لوله ديگر، طول خط لوله هاى اصلى به ۲۹ هزار و ۴۰۰ كيلومتر و طول خط لوله هاى فرعى به ۱۳۰ هزار كيلومتر افزايش خواهد يافت. با اجراى اين طرح، گاز در آينده به جاى حمل با كشتى، از طريق خط لوله هفتم به پاكستان انتقال خواهد يافت. پاكستان اخيرا با ايجاد خط لوله اى در خاك خود موافقت كرده است كه مى تواند گاز ايران را به هند منتقل كند.

بر اساس پيش بينى هاى كارشناسان شركت ملى گاز ايران، به موازات افزايش صادرات، مصرف داخلى گاز نيز، تا سال ۲۰۰۹ از ۹۷ ميليارد متر مكعب به ۱۵۶ ميليارد مترمكعب در سال افزايش خواهد يافت و به همين دليل گسترش شبكه خط لوله هاى فرعى ضرورى است. در حال حاضر، حدود ۶۰ درصد انرژى داخلى ايران را گاز تامين مى كند، اما اين سهم تا سال ۲۰۰۹ به ۶۹ درصد افزايش مى يابد. در آن زمان ۹۰ درصد خانه هاى شهرى ايران به شبكه انتقال گاز وصل مى شوند و ۵۴ ميليون نفر از ايرانى ها خواهند توانست از گاز لوله كشى استفاده كنند.

يك سوم گاز طبيعى ايران، امروز براى حفظ فشار چاه هاى نفتى داخل كشور مورد استفاده قرار مى گيرد. به گزارش روزنامه فرانكفورتر آلگماينه، در اين امر تغييرى حاصل نخواهد شد.