ايمنى بيشتر در پشت فرمان اتومبيل

اتومبيلهاى ساخت كارخانه اتومبيل سازى Volvo در حال حاضر ياد سفينه هاى فضائى مدرن فيلمهاى سينمائى را در خاطر زنده ميكنند. محل چشمهاى راننده، پس از اينكه سوار اين اتومبيل ميشود، توسط دستگاه اسكن ثبت ميگردد. سپس، محل و موقعيت صندلى راننده بصورت خودكار، متناسب با قد و قواره و ميدان ديد او و بهترين موقعيت براى بكار گيرى پدالها، فرمان و دسته دنده، تنظيم ميگردد.

يك كمربند ضربدرى، نه تنها روى شانه راننده را ميگيرد، بلكه همچنين از روى سينه او عبور ميكند، تا نيروها را بر روى قفسه سينه تقسيم كند. راننده، در هنگام هدايت اتومبيل از كمك يك دستگاه رادار بهره مند ميگردد، كه ترافيك پشت سر او را، تحت نظر دارد. نور چراغها، به تناسب سرعت خودرو تغيير مييابد و اشعه ماورا قرمز، ديد بهترى را در شب براى راننده ممكن ميسازند.

يك دستگاه سنجش فاصله، بكار ميافتد، به محض اينكه، فاصله اتومبيل با خودروى پيشين، از حد معينى كمتر ميگردد، و چراغ ترمز، براى هشدار به رانند ه اتومبيل پشت سر، شروع به چشمك زدن ميكند. البته بايد تذكر دهيم كه اين مدل از اتومبيل ولوو هرگز براى فروش به بازار نخواهد آمد اما، نمونه بارزيست براى اين كه، اتومبيلهاى ۱۰ تا ۲۰ سال آينده، از چه امكانات و تجهيزاتى بهره مند خواهند بود. هدف اصلى در واقع اين است كه از بار و فشار رانندگى كاسته شود اما، راننده نبايد خلع يد گردد.

درحال حاضر سيستمهاى ايمنى غير فعال در اتومبيلها به حد اعلاى تكامل خود رسيده اند. اگر قصد بر اين باشد كه، اين سيستمها تكامل بيشترى بيابند، هزينه توليد اتومبيلها افزوده ميشود، براى مثال از طريق بكارگيرى رشته هاى كربن بجاى فلز فولاد در ساخت بدنه اتومبيلها. رشته هاى كربنى، نه تنها سبكتر، بلكه همچنين بسيار محكمتر ميباشند. زمانيكه فشارهاى وارده بر آنها بيش از حد استقامت اين ماده ميشوند، بدنه اتومبيل دچار فرورفتگى و خميدگى نشده بلكه، بر اثر فشار زياد، خرد شده و از هم ميپاشد. ماشينهاى مسابقات اتومبيلرانى،از رشته هاى كربنى ساخته ميشوند اما، استفاده از اين ماده براى اتومبيلهاى معمولى، بسيار گران تمام ميشود.

در آينده دستگاههاى الكترونيكى متفاوت، مانع از بروز سوانح رانندگى ميگردند، حتى پيش از آنكه راننده امكان خطر يك تصادف را حس كند. براى بكارگيرى اين سيستمهاى ايمنى الكترونيكى، شمار زيادى از گيرنده هاى پيچيده و حساس امواج رادار و ماكرو ويو مورد نيازند. نخستين قدمها در اين راه برداشته شده اند. براى مثال سيستمهائى كه به عمل پارك كردن بين دو اتومبيل كمك ميكنند. به اين ترتيب كه، گيرنده هاى حساس و دوربينهاى ويژه در هنگام عبور اتومبيل، از كنار جاى پارك در نظر گرفته شده، ابعاد آنرا سنجيده و ميزان حركات فرمان و مدت لازم براى چرخش مورد نظر را، براى راننده تنظيم ميكنند.

سيستمهاى اتوماتيك تنظيم سرعت و در صورت لزوم، بكارگيرى ترمز در اتومبيلها نيز، با كمك گيرنده هاى حساس و سنجيدن سرعت و فاصله با اتومبيلهاى ديگر فعال ميگردند. اين سيستم هوشمند ترمز، مرحله نخستين يك پدال گاز فعال است، كه كارخانه هاى BMW و مرسدس بنز براى تكامل آن كار ميكنند. اين پدال گاز، اطلاعات خود را از يكسو از سيستم هدايت كننده اتومبيل دريافت ميكند و از سوى ديگر گيرنده هاى حساس در اين زمينه به او كمك ميكنند كه، محيط اطراف اتومبيل را، زير نظر داشته باشد. با ورود اتومبيل به يك پيچ خطرناك، يا جاده هاى روستائى، پدال گاز بصورت خودكار در برابر فشار پاى راننده مقاومت كرده و بدين ترتيب سرعت اتومبيل را كاهش ميدهد.

نگين كروئى