بازماندگان زلزله پاكستان در معرض تهديد
۱۳۸۴ آبان ۱۱, چهارشنبه
پيامدهاى شوم زمين‌لرزه‌ى هشتم اكتبر پاكستان همچنان جان بازماندگان را تهديد مى‌كند. اوضاع آنان آنچنان اسف‌بار است كه بدست آوردن يك چادر، اندكى غذا و چوبى براى سوزاندن و ايجاد گرما خوشبختى بزرگى محسوب مى‌شود. ولى اين بخت واقبال نسبى ديرى نمى‌پايد. حدود يك ميليون نفر از مردم شمال پاكستان هنوز سرپناهى ندارند. اين در حاليست كه در مناطق نامبرده نخستين برف باريدن گرفته و مردم از سرماى گزنده‌ى زمستانى كه در راه است بيمناكند. محمد عباس، يكى از افسران ارتش پاكستان به زمستانى كه در پيش است اشاره مى‌كند و مى‌گويد: ”سرماى شديد زمستانى بسرعت از راه مى‌رسد و وقت تنگ است. هنوز هم در مناطق كوهستانى ده‌ها هزار نفر زندگى مى‌كنند. در آنجا بزودى هوا بشدت سرد مى‌شود. گاهى دماى هوا به زير ۱۵ درجه نزول مى‌كند. برخى اوقات ارتفاع برف در اين مناطق تا سه متر مى‌رسد. با اين احوال مردم اين مناطق نمى‌توانند تاب بياورند و جانشان از دست مى‌رود “.
مردم مناطق زلزله زده به چادر گرم و غذا نياز دارند. ذخيره‌‌هاى غذايى اندك است و خطر مرگ بر اثر گرسنگى جان بسيارى را تهديد مى‌كند. سازمان ملل متحد به پروازهاى پرهزينه‌ى هلى‌كوپترهاى يارى‌رسان اشاره مى‌كند و مى‌گويد كه به علت نقصان شديد مالى بزودى پرواز اين هلى‌كوپترها متوقف مى‌شود. رشيد خليكوف، هماهنگ كننده عمليات امدادى سازمان ملل متحد در پاكستان، به اهميت كمك‌‌رسانى‌هاى مالى هر چه سريعتر اشاره مى‌كند و مى‌گويد، براى نجات بازماندگان زلزله بايد همين امروز اقدام كرد.
افزون بر اين خيابان‌هاى مناطق زلزله زده در ماه‌هاى آينده قابل استفاده نيستند و تعداد هلى‌كوپترها هم براى حمل و نقل كالاهاى كمكى به هيچ وجه كافى نيست. از اين رو ساكنان روستاهاى مناطق زلزله زده مجبورند اين كالاها را ساعت‌ها پاى پياده با خود حمل كنند. دولت پاكستان كه مى‌داند اينگونه پياده طى مسير كرد‌ن‌ها در زمستان ديگر امكان‌پذير نيست، مردم روستاها را به ترك اين مناطق فراخوانده است. محمد عباس در اين باره مى‌گويد: ”حتى اگر بتوانيم به ميزان كافى چادر برپا كنيم و دارو و غذاى كافى به مردم بدهيم، باز هم مردم زنده نخواهند ماند. بايد آنان را به مناطقى منتقل كرد كه شانس زنده ماندن در آنجا بيشتر است. اكنون مأموران ما در تلاشند تا اين كار را سازماندهى كنند“.
خبرهاى رسيده از برپايى اردوگاه‌هاى موقت در منطقه حكايت مى‌كنند. اما حتى مردم داخل چادرها هم از خطر سرما در امان نيستند. سرماى بيش از حد امكان ابتلا به بيمارى‌هاى دستگاه تنفسى را بخصوص در زنان و كودكان شدت مى‌بخشد. همچنين به علت نبود سرويس‌هاى بهداشتى درهمه جا مدفوع وجود دارد و اين موضوع خطر شيوع بيمارى‌هاى گوناگون را دوچندان مى‌كند.
گروه‌هاى يارى‌رسان بى‌توجهى جامعه بين‌الملل به فاجعه‌اى با اين ابعاد را غير قابل توجيه مى‌دانند. آنان نوميدانه مى‌گويند كه انگار جامعه بين‌الملل هنوز عمق اين فلاكت را درنيافته است.