«بالا بودن سرعت بازی، کار داور را راحتتر می‌کند» <br> گفت‌وگویی با بابک رفعتی
۱۳۸۷ شهریور ۲۰, چهارشنبه
دویچه وله: از دید شما فوتبال بوندس‌لیگا با توجه به فوتبال تهاجمی‌ای که در جام ملتهای اروپا به نمایش گذاشته شد، شاهد چه نوع تغییراتی خواهد بود؟
بابک رفعتی: من فکر می‌کنم، یا امیدوارم که رقابت‌های فوتبال بوندس‌لیگا جذاب‌تر و زیباتر شود و از بازیکن‌ها نسبت به گذشته کمتر خشن باشند. فوتبالی که ما در جام ملتهای اروپا در اتریش و سوئیس دیدیم، بازی‌های خیلی قشنگی بودند و بازیکن‌ها واقعا بعنوان ورزشکار بازی کردند. هیچ صحنه‌ی خشنی ما از بازیکن‌ها ندیدیم، هیچ صحنه‌ی ضد داور ندیدیم که کسی با داوری بد باشد. به همین خاطر امیدوارم که بازیکنان تیم‌های بوندس‌لیگا هم تحت تأثیر قرار گرفته باشند و همه‌ی حواس‌شان به خود فوتبال باشد؛ بازی قشنگ باشد، سرعت داشته باشد، بدون این که کسی در برابر حریف و داور خشونت نشان بدهد.
دویچه وله: چه پتانسیل و پیشرفتی را در بوندس لیگا می‌بینید و اگر خودتان بتوانید چیزی را تغییر بدهید، آن چه خواهد بود؟
بابک رفعتی: به نظر من در بوندس لیگا بازیکن‌ها خیلی خیلی خودشان را می‌اندازند و زیادی با داورها بحث می‌کنند. در حالی که مثلا در لیگ برتر انگلیس وضعیت دیگری حاکم است و در اکثر موارد، وقتی که بازیکن می‌افتد، بلند می‌شود ... از این نظر، خیلی خوب می‌بود، اگر بازیکن‌های بوندس لیگا هم مثل لیگ انگلیس واقعا بازی را تندتر می‌کردند و کمتر روی زمین می‌افتادند و در بازی وقفه ایجاد می‌کردند. این هم برای تماشاچیان جذاب است، هم برای داور بهتر است و هم کلا برای ورزش فوتبال.
دویچه وله: شما علت این تفاوت در بوندس‌لیگا و لیگ انگلیس را در چه می‌بینید؟
بابک رفعتی: من فکر می‌کنم که خود تماشاگران هم نقش دارند. مثلا در انگلیس اگر بازیکن خودش را بیندازد، همان تماشاچی‌ها بازیکن را هو می‌کنند و برای او سوت می‌زنند. یعنی اصلا به بازیکن اجازه نمی‌دهند که خودش را بیندازد یا این که با داور بحث و جدل بکند. در حالیکه در آلمان کمتر چنین چیزی را می‌بینیم.
دویچه وله: آیا قضاوت بازی تهاجمی و سرعتی برای داور سخت‌تر است تا یک بازی نسبتا معمولی و کم‌سرعت؟
بابک رفعتی: راستش برای ما داوران هم خیلی جالب است، اگر بازی واقعا تهاجمی باشد، گذشته از اینکه خب تماشاچیان هم لذت بیشتری می‌برند، چون اتفاقات بیشتری می‌افتد و شاید هم گل‌های بیشتری به ثمر برسد. از دید من، بالا بودن سرعت بازی کار ما را سخت‌تر نمی‌کند، بلکه کارمان راحتتر هم می‌شود. چون واقعا در این جور موارد، فوتبال بازی می‌شود، دیگر این نیست که یک تیمی همه‌اش خودش را عقب بکشد و دفاع کند. به همین خاطر هم، همه تماشاچی‌ها و همه بازیکن‌ها حواس‌شان به بازی خودشان است که گل بزنند، فعال باشند و با داور کاری نداشته باشند.
دویچه وله: آقای سپ بلاتر رئیس فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) درصدد این است که از سال ۲۰۱۳ قانون پنج باضافه‌ی شش را بیاورد. یعنی این که فقط پنج بازیکن خارجی می‌توانند در یک تیم، در لیگ حرفه‌ای یک کشوری هم‌زمان به میدان بیایند. شما این محدودیت حضور بازیکن‌های خارجی را در لیگ‌ها معتبر جهانی چگونه می‌بینید؟
بابک رفعتی: راستش من ایده‌ای ندارم، چون بعنوان داور اینجور چیزها را اصلا در نظر نمی‌گیریم. ما واقعا می‌رویم فقط توی بازی و بازیها را داوری می‌کنیم. بخاطر همین الان نمی‌توانم بگویم ازچه لحاظ خوب است و از چه لحاظ بد. کلا می‌توانم بگویم که هرچه بازیکن بیشتری از کشورهای مختلف باشند، خب جالب‌تر است.
دویچه وله: برگردیم به فوتبال آلمان. از آغاز این فصل لیگ دسته سوم سراسری حرفه‌ای آلمان هم افتتاح شده و خیلی هم مورد توجه قرار گرفته. شما لیگ دسته سوم آلمان را چگونه ارزیابی می‌کنید و این لیگ چه آینده‌ای خواهد داشت؟
بابک رفعتی: به نظر من این خیلی خیلی کار خوبی بود که بوندس‌لیگاى دسته سه را هم به راه انداختند، چون از این طریق باشگاه‌ها حرفه‌ای‌تر می‌شوند و کیفیت کارشان هم بالا می‌رود. با این تغییر و تحولات تیم‌های دسته سه از فدارسیون فوتبال آلمان بیشتر پول می‌گیرند، می‌توانند مدرسه باز کنند و بیشتر از گذشته به استعدادهای نوجوان بپردازند. بازیهایی که من خودم در لیگ دسته‌ی سه دیدم، از کیفیت خوبی برخوردار بودند، سرعت داشتند و جذاب بودند.
دویچه وله: اکنون دوازده سال است که فوتبالیست‌های ایرانی در بوندس‌لیگا حضور دارند. شما عملکرد لژیونرهای ایرانی را در طول این مدت چطور دیده‌اید؟
بابک رفعتی: حضور بازیکن‌هایی از ایران در بوندس لیگا باعث خوشحالی است. هرچه باشد آدم افتخار می‌کند به ملت ایران و داشتن بازیکنانی چون هاشمیان، عزیزی، علی دایی و مهدوی کیا که در طول این سال‌ها در خدمت باشگاه‌های آلمان بودند. طبیعتا دوست داشتم که از ایران بازیکن‌های بیشتری در بوندس لیگا بودند. البته آدم به‌عنوان داور همیشه بی‌طرف است و من بازیکن‌های ایرانی را همیشه قبل از بازی که می‌بینم، با آنها سلام و علیک می‌کنم، ولی خب وقتی بازی شروع می‌شود، این مسائل دیگر مطرح نیست، یعنی در طول بازی برای من هیچ فرقی ندارد که ملیت بازیکن چیست، آیا با او آشنایی قبلی دارم یا نه. در ضمن فراموش نکنیم که بازیکنانی چون علی دایی و وحید هاشمیان، در تیم‌هایی مثل بایرن مونیخ بازی کرده‌اند که خب بسیار معروف و مطرح است و شاید بتوان آن را یکی از بهترین تیم‌های دنیا دانست. بازیکنی که بتواند در چنین تیمی بازی بکند، خب حتما بازیش باید خیلی خیلی خوب باید باشد. یا بازیکنی چون مهدی مهدوی‌کیا محبوبیت بسیاری، به ویژه در هامبورگ داشت. وقتی من در استادیوم داوری می‌کردم، می‌شنیدم که با فریاد مهــــــــــــدی ... تشویقش می‌کردند و مورد قبل آنها بود.