بانوی داستانسرای ایرانی، همچنان در اغما

سيمين دانشور، بانوی داستانسرای ايرانی به دليل بيماری حاد تنفسی همچنان در بستر بيماری به سر می‌برد.
خبرگزاری ايسنا با انتشار اين خبر، به نقل از مسئولين بخش آی.سی.يو می‌افزايد، حال خانم دانشور نسبت به روزهای پيش تغييری نکرده و وی همچنان در حالت اغما به سر می‌برد. اين اخبار در حالی منتشر می‌شود که تا امروز دوبار خبر مرگ سيمين دانشور منتشر ولی هردو بار اين خبر تکذيب شده است.

سيمين دانشور هشتم ارديبهشت ماه سال ۱۳۰۰ شمسی در شيراز و در خانواده‌ای ادبی به‌دنيا ‌آمد. پدرش محمد علی دانشور (احياالسلطنه) بود. همان کسی که سيمين در رمان سووشون به نام "دکتر عبداله‌خان" از او ياد می‌کند. احياالسلطنه مردی فرهنگ‌دوست بود و عضو گروه "حافظيون" که شب‌های جمعه به سر مزار حافظ جمع می‌شدند و ياد حافظ را زنده نگه می‌داشتند. مادر سيمين، قمرالسلطنه نام داشت، بانوی شاعر و هنرمندی که نقاشی را به فرزندانش می‌آموخت.

سيمين تحصيلات ابتدايی و دبيرستان خود را در مدرسه‌ی انگليسی مهر‌آيين در شيراز به پايان برد و سپس برای ادامه‌ی تحصيل در رشته‌ی ادبيات فارسی به دانشکده‌ی ادبيات دانشگاه تهران وارد شد و در سال ۱۳۲۹ شمسی با دفاع از پايان‌نامه‌ی خود، موفق به اخذ درجه‌ی دکترا در زمينه‌ی "زيبايی‌شناسی" از اين دانشگاه شد. عنوان رساله‌ی دکتری او "علم‌الجمال و جمال در ادبيات فارسی تا قرن هفتم" بود که با راهنمايی اساتيد "سياح" و "بديع‌الزمان فروزان‌فر" به رشته‌ی تحرير در‌آمد.

او در همين سال با جلال آل احمد -از نويسندگان مطرح ادبيات ايران- آشنا شد و ازدواج کرد و تا سال ۱۳۴۸ شمسی که جلال در شهر اسالم چشم از جهان فرو بست، با وی همراه بود.

سيمين دانشور در سال ۱۳۳۱ با دريافت بورس تحصيلی، به دانشگاه استنفورد آمريکا رفت و در آنجا دو سال ديگر به تحصيل در رشته‌ی زيبايی شناسی پرداخت. وی پس از بازگشت به ايران به تدريس در دانشگاه تهران مشغول شد و تا سال ۱۳۵۹ که به درخواست خود بازنشسته شد، در دانشکده‌ی هنر و ادبيات اين دانشگاه مشغول به تدريس بود.

سيمين دانشور يکی از نخستين زنان است که در ايران دست به قلم برده است. از او مجموعه داستان‌ها و رمان‌هايی به چاپ رسيده است که عبارتند از: "آتش خاموش" ، "شهری چون بهشت" ، "به کی سلام کنم" و "سووشون" . کتاب ديگری به نام "غروب جلال" از وی به چاپ رسيده که در آن به مرگ آل‌احمد اشاره می‌شود. مهمترين آثار وی پس از انقلاب، "جزيره‌ی سرگردانی" و "ساربان سرگردان" هستند.

البته سيمين دانشور آثار غيررمان و ترجمه هم دارد که از جمله‌ی ‌آنها می‌توان به ترجمه‌ی ‌رمان "سرباز شکلاتی" اثر "برنارد شاو" يا داستان کوتاه "دشمنان" اثر "آنتوان چخوف" اشاره کرد.

سووشون که يکی از نمونه‌های مطرح رمان‌نويسی فارسی است و با فاصله‌ی کمی پس از مرگ جلال به چاپ رسيد، تا کنون به شانزده زبان ترجمه شده است. سيمين دانشور در مورد خاطراتش می‌گويد: « تمام خاطراتم را از اول عمر تا به حال نوشته‌ام که پس از مرگم به چاپ خواهد رسيد».

سازمان ميراث فرهنگی، صنايع دستی و گردشگری چندی پيش به درخواست اين بانوی داستان‌نويس، خانه‌ی او و جلال آل احمد را به ثبت رسانده است. وی ‌آرزو دارد که پس از مرگش، اين خانه تبديل به يک کانون فرهنگی برای استفاده هنرمندان و نويسندگان شود.